Er zijn maar weinig mensen die enthousiast worden van hun eigen rechtszaak, maar de manier waarop Dwight* (20) vandaag voor de politierechter zit grenst aan overacting. Voorover gebogen, met zijn gezicht begraven in zijn handen, hoort hij de rechter aan.
“Misschien kunt u mij even aankijken, dat communiceert wat prettiger,” stelt de rechter voor.
“Ik wil u niet aankijken,” klinkt het ergens van achter de handen.
“Waarom niet?”
“Ik wil dat dit over is,” mompelt Dwight.
“Ik ook,” zegt de rechter. “Maar daarvoor zullen we toch eerst het een en ander moeten bespreken. Dus als u mij nou even aankijkt dan...”
“Ik wil u niet aankijken,” bromt Dwight opnieuw.
“Waarom zit u zo met uw handen in uw ogen te wrijven?” vervolgt de rechter zijn vraaggesprek met de kruin van de verdachte.
“Moe,” zucht Dwight.
“Kunt u wel antwoord geven op mijn vragen?” “...”
“Wat zegt u?”
“Jawel,” mompelt Dwight, nu wel verstaanbaar.
Ondanks zijn jeugdige leeftijd, en het feit dat hij nog bij zijn moeder woont zonder noemenswaardig inkomen, is hij vader van een dochtertje. Een tweede kind is onderweg. Afgelopen zomer, voordat hij zijn vriendin voor een tweede keer bezwangerde, nam hij haar mee naar de bioscoop, maar een ontspannen avondje uit werd het niet. Nog voordat de film begon kregen de twee het aan de stok met het stel dat pal naast hen zat. Hun buren stoorden zich niet alleen aan het volume van hun conversatie, maar ook aan de inhoud ervan. Die was nogal seksueel getint. Ook tijdens de film hielden de irritaties aan. Onophoudelijk zat de vriendin van Dwight hard te hoesten.
“Ze was ziek,” zegt Dwight die nu voor het eerst opkijkt.
“Dat verklaarde u later ook bij de politie,” weet de rechter. “Longontsteking. Maar waarom ga je dan in de bioscoop zitten?”
Op die vraag komt geen antwoord. Het gezicht van Dwight is weer in zijn handen verdwenen.
Na de film ging het mis. In het gangpad gaf Dwight de buurvrouw een beuk. Haar vriend, die ertussen sprong, kreeg van Dwight te horen: “Ik wacht je straks buiten op, dan sla ik je helemaal in elkaar.” Maar zolang kon hij niet wachten. In de drukke hal van de bioscoop trakteerde hij de man op een kopstoot, waarna hij hem in een houdgreep naar de grond werkte. Dwights vriendin ging vervolgens flink los op het hoofd van de man. Terwijl Dwight hem in bedwang hield, deelde ze meerdere harde klappen uit.
“Waarom liep het nou zo uit de hand?” vraagt de rechter.
“Ik wil geen vader zijn die vastzit,” negeert Dwight de vraag volkomen.
Waarom doet u dan dit soort dingen? U liep nota bene nog in een proeftijd van een vorige veroordeling. Geweld tegen de politie.” Dwight haalt zijn schouders op en zwijgt.
Voor openlijke geweldpleging en verbale bedreiging legt de rechter hem een taakstraf op van negentig uur, een voorwaardelijke gevangenisstraf van vier weken en verplicht reclasseringscontact. Ook de werkstraf van veertig uur die nog boven zijn hoofd hing van zijn laatste veroordeling zal hij moeten uitvoeren.
*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.
- Jochem Davidse
- Petra Urban