Hardlopen, maar dan extreem: dit zijn de bizarste marathons ter wereld

De droogste

254 kilometer dwars door de Sahara

Voor hardlopers die onderhand zijn uitgekeken op het strand van Scheveningen en naar een uitdagender omgeving verlangen, bestaat de Marathon des Sables (Frans voor zandmarathon) in Zuid-Marokko. Deelnemers moeten te voet en verspreid over zeven dagen zo’n 250 kilometer afleggen in de woestijn der woestijnen: de Sahara. Overdag loopt de temperatuur op tot 40 graden Celsius en ’s nachts daalt het kwik naar net boven het vriespunt. Dat betekent dus zowel korte broeken als wollen truien mee in de backpack.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wie tijdens de Marathon des Sables de dood recht in de ogen heeft gekeken, is de Italiaanse ultraloper Mauro Prosperi. In 1994 raakt hij tijdens een zandstorm van de route af en verdwaalt hij. Prosperi, van beroep politieagent, zwerft moederziel alleen en zonder navigatiesysteem door de grootste woestijn op aarde (oppervlakte: 9.200.000 km2). Als hij beschutting heeft gevonden en alle hoop om gered te worden heeft opgegeven, snijdt hij met een scherp voorwerp zijn polsen door. Dat er geen bloed uitkomt, maar een stroperige variant ervan (door uitdroging heeft hij te veel rode bloedcellen), blijkt zijn redding. Na negen dagen wordt hij levend teruggevonden. 13 kilo lichter, dat wel, en 200 kilometer van het parcours vandaan.

De koudste

Acht dagen in de vrieskou

Van de geestelijk gestoorden die het überhaupt aandurven om mee te doen aan de Montane Yukon Arctic Ultra in het noorden van Canada, haalt slechts een op de vijf de finish. De rest haakt vroegtijdig af, hoofdzakelijk door afgestorven ledematen of bevroren hersencellen. Op een gemiddelde dag daalt het kwik tot 40 graden onder nul. Deelnemers die uit de drie beschikbare routes kiezen voor die met de langste afstand (760 kilometer!) moeten om niet gediskwalificeerd te worden dagelijks door de dikke pakken sneeuw minimaal 100 kilometer afleggen. Over het gehele parcours mogen ze maximaal acht dagen doen. Wat de Montane Yukon Arctic Ultra extra zwaar maakt, is dat uitrusten geen optie is. Wie energie wil tanken en een dutje gaat doen, loopt het risico nooit meer wakker te worden en dood te vriezen.

Een bekende horrorstory van een van de deelnemers is het verhaal van de in Italië bekende atleet Roberto Zanda.

Na een paar dagen afzien, ziet hij het niet meer zitten en geeft hij op. Eén probleem: het activeren van zijn gpstracker, die ervoor zorgt dat de organisatoren van de wedstrijd weten waar hij in het immense sneeuwlandschap moet worden opgepikt, mislukt omdat zijn vingers zo hard bevroren zijn dat hij de knop niet kan indrukken. Roberto raakt vastgevroren in een sneeuwbank en weet zich te bevrijden door zijn schoenen en sokken uit te trekken. Op blote voeten vervolgt hij zijn lijdensweg. De organisatoren vinden hem de volgende dag halfdood in het bos. Zijn handen en voeten zijn door de vrieskou bijna volledig zwart gekleurd. Per helikopter wordt hij overgebracht naar het ziekenhuis, waar hij de prijs betaalt voor zijn deelname aan de race. Zijn handen en voeten moeten worden geamputeerd.

De hoogste

Een marathon op de Mount Everest

Alsof de Mount Everest al niet genoeg uitdagingen te bieden heeft, heeft iemand ooit aan het repertoire van de hoogste berg op aarde een klassieke marathon van 42 kilometer en 195 meter toegevoegd. Hoe zwaar deze hoogste marathon ter wereld ook is; gek genoeg begint meedoen aan de Everest Marathon als een vakantie. Om te wennen aan de extreme hoogte wordt van deelnemers verlangd dat ze drie weken voorafgaand aan de race al in Nepal zijn. In die periode worden ze getrakteerd op onder meer een trektocht naar het berggebied Kala Patthar en een toer door de bruisende hoofdstad Kathmandu. Het vakantiegevoel eindigt abrupt op de dag van de wedstrijd. Die begint in het Everest Expedition Base Camp op zes kilometer hoogte. De finish ligt twee kilometer lager. Hoewel het parcours dus bergafwaarts loopt, wordt de afdaling op twee plekken onderbroken door een steile klim. Wie de finish haalt, is dus waarschijnlijk meteen weer aan vakantie toe.

Benieuwd naar de langste, de warmste en nog meer bizarre tochten? Je leest het in de Panorama van deze week, of via Blendle.

Misschien ook voor jou:

'Sportschool meest gebruikte alibi voor vreemdgaan'