Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak.
De 32-jarige verdachte beent met grote passen de rechtszaal binnen. Niet timide of onderdanig zoals anderen, nee, ronduit enthousiast. Alsof hij uren heeft staan wachten in de rij voor de achtbaan en het nu eindelijk zijn beurt is. Hij heeft er zin in. Hij springt zowat in de stoel die pal tegenover de rechter staat, hij buigt zich voorover richting de microfoon en zegt dan oorverdovend: ”GOEDEMORGEN!!!”
Gretig bekennen
”KLOPT! JA, KLOPT PRECIES, KLOPT PRECIES!”
De rechter kijkt op uit het dossier. Ze vermoedt misschien een lolbroek tegenover zich. Maar de verdachte is bloedserieus. Hier en daar komt hij zelfs, nog altijd zeer luid sprekend, met aanvullende details. Maar altijd in zijn eigen nadeel. Altijd ter bevestiging van zijn schuld. Klopt, hij heeft in de nacht van 7 september in Oudenbosch twee fietsen uit een fietsenzaak gejat. En ja, hij heeft in januari twee scooters gestolen in Zevenbergen. “KLOPT PRECIES!” Had ie niet moeten doen. Dat weet hij zelf ook wel. Na de laatste diefstal is hij daarom direct naar de politie gereden. Het zat hem niet lekker. Hij bekent alles.
Lees uit deze serie ook: de docent draait door
Een IQ van 62
Gedurende de zitting blijkt dat de man een IQ van 62 heeft. Dat is laag. Zeer laag. Er is bovendien schizofrenie bij hem vastgesteld en volgens psychologen is hij verminderd toerekeningsvatbaar. Tot voor kort woonde hij op een camping. Nu woont hij bij de GGZ. Dat gaat goed. Hij gebruikt zelfs geen cocaïne en amfetamine meer. Daar draaide hij helemaal van door, van dat spul. ”DAT WAS NIKS,” brult de man door het microfoontje.
Over zijn schuld kan onmogelijk twijfel bestaan. Over zijn straf wel. Een geldboete is zinloos. De man heeft geen cent. Een taakstraf lijkt de officier van justitie logischer. ”Maar,” zo vraagt hij zich hardop af, ”is de verdachte wel in staat om te werken of...”
Lees uit deze serie ook: flippen in de apotheek
Taakstraf?
”Oh wacht, ik zie hier dat u eerder een taakstraf heeft vervuld.”
”JA, KLOPT. LEUK WAS DAT!”
Het enthousiasme van de verdachte is onverwoestbaar. Taakstraf? Leuk! Met haar uitspraak had de rechter hem geen groter plezier kunnen doen. Hij is het er dubbel en dwars mee eens: honderd uur taakstraf.
”JA DA’S PRIMA! OKÉ DOEI!”
Als de verdachte de zaal verlaat, kijken rechter en officier elkaar met grote ogen aan. Net kort genoeg om niet in de lach te schieten.
Lees het in Panorama
Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle.