Bij de politierechter: 82 x 112 = strafbaar

“Hoe gedraagt hij zich?” vraagt de officier van justitie aan de bode voordat die de verdachte binnen roept.

“Vrij normaal,” zegt de bode.

“Hij maakt op u geen verwarde indruk?” vraagt de officier.

“Op mij niet.”

Jamal is geen onbekende bij de rechtbank. Hij is een verwarde jongeman (28) die door zijn psychische problemen regelmatig met justitie in aanraking komt. Dit keer belde hij volgens het OM binnen een tijdsbestek van amper vier uur 82 keer het alarmnummer 112. Hij schold de telefonist uit voor van alles en nog wat, hij bedreigde hem of haar, hing op en belde even later weer terug om min of meer hetzelfde te doen. 82 keer.

Jamal zit op zijn stoel alsof hij zojuist met zijn afstandbediening op zijn eigen bank is neergeploft. Ontspannen onderuitgezakt. Hij ontkent alles. “Ik heb nog nooit 112 gebeld,” zegt hij.

@backlink(159405)

De kortste klopjacht

Mensen van de 112-meldkamer nemen die dag zelf contact op met de politie. De man die hen al uren lastigvalt en bedreigt, belt met een niet afgeschermd nummer, waardoor het voor de politie een  koud kunstje is de beller te achterhalen. Bovendien is Jamal geen onbekende. Zodra zijn naam als verdachte komt bovendrijven, wordt de klopjacht geopend. Het wordt de kortste klopjacht ooit: hij staat pal voor een Utrechts politiebureau te bellen. Zodra hij de agenten op zich af ziet komen hangt hij op.

“Dag Jamal,” spreekt een van de agenten hem aan, “mag ik vragen met wie je belde?”

“Met mijn vriendin, hoezo?”

“Mag ik je telefoon even zien?”

Bovenaan de lijst van gebelde nummers zien de agenten inderdaad een voor hen onbekend 06-nummer, maar daaronder staat het nummer 112. Wanneer ze de meldkamer van 112 vragen om zelf het overlastgevende nummer terug te bellen, gaat Jamals telefoon over. Case closed.

“En toch houdt u hier vol dat u nog nooit 112 heeft gebeld?” vraagt de rechter.

“Nog nooit,” zegt Jamal, “ik bel liever mijn vriendin, dat vind ik veel gezelliger.”

“Maar hoe kan het dan dat er die middag 82 keer met uw telefoon naar het alarmnummer is gebeld?”

“Ja, dat vraag ik mij ook af. Nou is het wel zo dat ik mijn telefoon vaak uitleen. Misschien is het iemand anders geweest,” denkt Jamal behulpzaam mee.

“Aan wie leent u uw telefoon vaak uit?” vraagt de rechter.

“Gewoon aan mensen die even willen bellen.”

“Aan iedereen die even wil bellen?”

“Precies, dus ja, het kan eigenlijk iedereen zijn geweest.”

Maar daar denkt de rechter anders over. Hij veroordeelt Jamal tot een taakstraf van veertig uur, waarvan de helft voorwaardelijk.

“Waarom dan?” vraagt Jamal.

“Omdat ik uit de feiten geen andere conclusie kan trekken dan dat u het was die belde,” zegt de rechter.

“Echt niet?” vraagt Jamal.

@backlink(159401)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.