Hulde voor Loretta Schrijver die een slippertje niet het einde van de wereld vindt

Dat is nou een sterke vrouw: eentje die het van haar vriend zou begrijpen als hij een keer geen weerstand zou kunnen bieden tegen een sexy verleidster die hem dronken voert en haar hotelkamer intrekt voor betekenisloze seks. Je verwacht het niet één twee drie van deze voormalige nieuwslezeres maar Loretta Schrijver is zo’n vrouw. In de Story maakt ze korte metten met jaloezie en bezitterigheid en vertelt ze openhartig dat ze die hele heisa rondom vreemdgaan niet begrijpt.

“Wat is er nou erg aan een keertje vreemdgaan?”

“Wat is er nou erg aan een keertje vreemdgaan?” zegt ze. “Seks is een kwestie van lust, ik begrijp niet waarom mensen daar hun hele relatie en leven aan ophangen. Hij heeft me belazerd, zij is vreemdgegaan, en dan zetten ze er een streep onder. Hele programma’s zoals Temptation Island, gaan daarover. Get a life, denk ik dan. Natuurlijk kun je de verleiding als man zijnde niet altijd weerstaan, als je in de stad bent of je hebt een borreltje op. De een is gevoelig voor sigaretten, de ander voor lekker eten of seks. Waarom moet je elkaar van alles opleggen van: dit mag niet, dat mag niet. Dat werkt niet. Dan wordt het een verboden vrucht, die steeds aanlokkelijker en aantrekkelijker wordt.”

Lees ook: Wilfred Genee praat liever over voetbal dan dat hij een nachtelijk bezoek krijgt van een sexy vrouw

Geweldige uitspraken van Loretta Schrijver en stoer en verfrissend dat ze die durft te doen in een wereld die steeds preutser en truttiger wordt. Als ik nu mijn oude afleveringen van Lief & Leed terugkijk, uit midden negentiger jaren, valt pas op hoeveel meer ruimdenkend de mensen toen waren. Ik had bijvoorbeeld een aflevering over prostitutiegedrag en had toen vijf mannen in de studio die ik gewoon mocht betitelen als: Kees, hoerenloper, Sjaak, hoerenloper, etc. En iedere keer als die mannen dan in beeld kwam stond in beeld dat ze hoerenlopers waren. Big deal!

"Je wil toch zeker wel een echte man?"

Loretta is uit mijn generatie en ze maakt zich niet voor niets druk over dierenleed. Ze is een oervrouw en in die zien voel ik me verbonden met haar. Net als ik bekijkt ze het verschijnsel man met de nodige tolerantie en met de wetenschap dat moeder natuur constant tegen hem zegt: “Ga je voortplanten, hup, hup, ga je voortplanten.” Bij vrouwen is het overigens niet anders. Die krijgen van moeder natuur continu te horen dat ze als de wiede weerga een sterke provider moeten zoeken voor hun kroost. En is het dan zo verschrikkelijk als die lokroep van moeder natuur één keer te sterk is? Je wil toch zeker wel een echte man? Toch niet een kerel die niet op of omkijkt als een beeldschone vrouw op een zomerse dag heupwiegend langs je terras paradeert? Je zou haar ook samen na kunnen kijken en dan tegen elkaar kunnen zeggen: “Verdorie, die zag er goed uit.” Ik durf te wedden dat Loretta Schrijver dat ook zou doen.