Te gast bij motorclub Black Sheep

Vandaag schrijft de Noord-Nederlandse motorclub Black Sheep geschiedenis. Of beter: hun chapter Delfzijl. Het is voor het eerst dat een MC haar deuren opent voor het grote publiek. Burgers (zoals ik niet-MC-leden voor het gemak maar even noem) waren altijd al welkom bij evenementen van de Black Sheep, maar ze werden nooit eerder expliciet uitgenodigd. Nu wel. Via social media en de lokale pers werd iedereen opgeroepen te komen.

En de mannen hebben het zo kleurrijk en veelzijdig mogelijk gemaakt. Er staan marktkramen waar kunst en nijverheid wordt verkocht, er is een unicycle-demonstratie (motor ets met één wiel), er wor- den patat en hamburgers gebakken en er is livemuziek in het clubhuis. “Mylène,” stuurde een van de organisatoren, “er is ook een springkussen voor de kids. Kun je dat ook op je Facebook vermelden?” Tuurlijk. Iedereen is er klaar voor: de eerste echte NOCD (Nationale Open Clubhuis Dag) van Nederland. Wat? Van de wereld!

Smaad en laster

Het is niet vreemd dat juist de Black Sheep hierin het voortouw nemen. Van alle MC’s zijn zij, samen met de Veterans, het meest strijdbaar als het gaat om het bevechten van stigmatisering door overheid en justitie. Ook al is er nog nooit een lid van de Black Sheep of de Veterans in verband gebracht met criminele activiteiten, blijft justitie ze steevast OMG’s noemen (Outlaw Motorcycle Gangs) in persberichten en de media.

Er bestaan in Nederland meer strafbladvrije MC’s dan MC’s die wel in aanraking komen met justitie, maar het zijn vooral de Black Sheep en de Veterans die zich niet in de criminele hoek laten zetten door justitie. Ze lijden aantoonbaar inkomstenderving door hun slechte imago en klaagden de overheid aan wegens smaad en laster. Met succes. Vorig jaar stelde een rech-ter justitie in het ongelijk en bepaalde dat zowel de Veterans als de Black Sheep géén criminele organisatie zijn en van de OMG-lijst af moesten. Een doorbraak, al blijft het natuurlijk de omgekeerde wereld. Normaal ben je in dit land onschuldig totdat je schuld is bewezen. Zij waren schuldig totdat ze zelf (met extreem veel moeite) hun onschuld konden bewijzen.

Maar daarmee is de Nederlandse opinie over MC’s natuurlijk niet in één klap bijgesteld. Nederlanders zijn de afgelopen jaren zo bang gemaakt dat ze in elkaar krimpen als ze op de snelweg door een clubje motorrijders worden ingehaald. Of als er een paar een kroeg binnenkomen of naast hen op een terrasje komen zitten. Er is maar één manier waarop dat bestreden kan worden: door persoonlijk contact. Open clubhuisdagen kunnen daarbij helpen. Er lopen vandaag opvallend veel mensen rond die hier nog niet eerder zijn geweest, een goed teken vinden de mannen. Een oud vrouwtje kijkt met glimmende ogen om zich heen. “Jeetje wat gezellig,” roept ze. “Mag ik volgend jaar weer komen?” Er hadden best wat meer nieuwsgierigen rond mogen lopen vandaag. Maar het begin is er. 

Het clubhuis ligt afgelegen bij het Groningse Farmsum, ver buiten elke bebouwde kom. Geluidsoverlast veroorzaken is onmogelijk. Bij aankomst staat het hek wagenwijd open, er is geen bewaking, alleen prospects (leden in wording) die het verkeer regelen. Auto- en motorenliefhebbers vallen gelijk met hun neus in de boter. Op het terrein staan een paar prachtige oldtimers, stoere pick-uptrucks en unieke Harleys in de zon te glimmen. Via marktkramen en een gigantisch springkussen voor de kids kom je bij het clubhuis waar buiten bier, hamburgers en patat worden verkocht en waar iedereen van de zon geniet. De vorige editie was er ook een stoere kerel met een leren schort voor die boven een open vuur een compleet speenvarken stond te grillen, maar die ontbreekt helaas. Misschien iets te cru voor de kinderen. Achter het clubhuis ligt het terrein waar met unicycles wordt geracet, een tak van sport waar veel MC’s gek op zijn.

“Het is even wennen aan die zwarte jasjes als je binnenkomt,” schreeuwt een bezoeker boven het gebrul van de Unicycles uit, “omdat je normaal een kleurige massa ziet bij grote bijeenkomsten. Maar dan voel je je eigenlijk al snel op je gemak.”

Hij kijkt om zich heen en vervolgt: “Nooit geweten hoeveel verschillende clubs er zijn. Namen waar ik nog nooit van heb gehoord. Je leest alleen maar over Satudarah, No Surrender en de Hells Angels. Van deze clubs heb ik nog nooit gehoord. En ik had trouwens ook het idee dat motorclubs altijd ruzie met elkaar hebben. Hier lijkt het wel een familiereünie.” 

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele verhaal lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.