Ze vond zelf ook dat de aanval op 40 kilometer van de finish vroeg was. ,,Maar er was geen keuze, we konden niet langer wachten, want de Australische Amanda Spratt was mee in de ontsnapping. Eerst probeerde Lucinda Brand het en daarna Annemiek van Vleuten. Toen demarreerde ik. Ja, als je aanvalt, moet je het goed doen.''
De regerend olympisch kampioene, die in 2015 al eens zilver won in de WK-wegrace (Richmond), kende geen twijfels over het moment van aanvallen, maar besefte dat haar een eenzame tocht naar de finish wachtte. ,,Je moet door. Rijden, rijden, rijden denk je. Je moet de focus behouden en je krachten goed verdelen. Ik wist ook niet hoe groot mijn voorsprong was en aangezien het dit seizoen iets te vaak mis is gegaan in de slotfase van een wedstrijd, ben ik nu gewoon vol door blijven rijden.''
Van der Breggen doelde onder meer op La Course, de vrouwenwedstrijd in de Tour de France, waarin ze op de overwinning leek af te stevenen, maar op luttele meters van de finish voorbij werd gefietst door Van Vleuten.