Frank van Etten: 'De moed zakte me soms in de schoenen'

Aarzelend kijkt Frank in Cafetaria Charly in zijn woonplaats Apeldoorn naar de snacks die voor hem op tafel liggen. Eigenlijk moet hij 12 kilo afvallen, vindt hij zelf. Dan werkt het niet echt mee als hij een patatje oorlog en een berenhap naar binnen harkt. Over een paar weken, op maandag 10 februari, wil hij in topconditie zijn. Hij moet dan een smoking dragen. Die avond is in Amsterdam de uitreiking van de Edisons. Hij kan het zelf ook nog steeds niet geloven: Frank van Etten die genomineerd is voor een van de meest prestigieuze muziekprijzen van Nederland.

“Opeens stonden de mensen van mijn platenmaatschappij bij mij voor de deur. Dat was gek, want dat hebben ze in zeven jaar tijd nog nooit gedaan,” vertelt Frank. “Ik moest Radio 2 aanzetten van ze. Daarop was de stem van Willeke Alberti te horen. Ze maakte de nominaties van de Edisons bekend. Ineens hoorde ik mijn naam. Toen stonden de mensen van mijn platenmaatschappij op en gaven ze me een grote fles champagne. Ik kon het niet geloven. Ik dacht dat ik in Bananasplit zat. Ik zit daar straks in Amsterdam met artiesten als Krezip, DI-RECT, Marco Borsato, Maan en Davina Michelle. Ik, hè! Als doodgewone volkszanger uit Apeldoorn.”

Dan kijkt hij verlangend naar zijn volle bord. Snel steekt hij een patatje in zijn mond. “Ach, per dag mag ik 2100 calorieën eten,” zegt hij lachend. “Ik zit nu nog maar aan de 800.”

Voormalig groenteboer

Samen met De Toppers en met René Karst (u weet wel: van Atje Voor de Sfeer) is Frank genomineerd in de categorie Hollands, voor zijn album Onverslaanbaar. Hij noemt het loon na hard werken, nadat hij meerdere malen overwoog te stoppen met zingen. Niemand zat meer op hem te wachten, dacht hij. “Ik heb vaak genoeg op het podium gestaan dat het publiek dacht: wie is die gast?”

Op 19-jarige leeftijd stopte Frank met het verkopen van mandarijnen en bananen in een groentewinkel toen hij een hit scoorde met Leef Als een Zigeuner, een nummer dat tot op de dag van vandaag in kroegen gedraaid wordt. Vanuit het niets schoot zijn zangcarrière uit de startblokken. In zo’n beetje elke feesttent van Nederland vol ladderzat en meelallend publiek kon hij goed betaald op het podium gaan staan. Maar daarna braken de magere jaren aan. Het aantal boekingen nam drastisch af.

“Er zijn momenten geweest dat ik dacht: ik stop ermee. Zingen is altijd mijn lust en mijn leven geweest, maar er komt meer bij kijken dan alleen zingen. Ik ben geen zakenman. Daar ben ik te lief voor. Ik heb de verkeerde mensen ontmoet, die niet het juiste met mij voor hadden. Vroeger vertrouwde ik iedereen. Ik was negentien jaar, naïef. Ik heb managers gehad die me een hoop geld gekost hebben,” zegt Frank. “Het is niet altijd makkelijk geweest om met mijn stem mijn hele gezin te kunnen onderhouden. Ik heb ook de crisis meegemaakt. De moed zakte me soms in de schoenen. Maar ik ben een vechter. Ik ben doorgegaan. Een half uur voor de dood van mijn vader, vijf jaar geleden, heb ik hem beloofd dat ik er wat van zou maken als zanger.”

Lees het helemaal in Panorama

Wil je het hele verhaal over Frank van Etten van Marco van Nogteren lezen? Ga dan nu naar de winkel voor de nieuwe Panorama of bestel 'm HIER.