Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

‘Ik zet graag mensen op het verkeerde been’

Hij bestormde de hitlijsten met het lied Beter Langharig Dan Kortzichtig en verkocht gebotteld Amsterdams grachtenwater in de varianten Prinsengracht en Herengracht aan toeristen.

‘Ik zet graag mensen op het verkeerde been’

Hoe kwam je op het idee voor dit boek?

“Dat kwam eigenlijk door de boekenrecensent Martin Ros. Die kende ik al vanuit de Candy-jaren want hij was degene die mij in die tijd literaire werken ter bespreking in de Candy aanbood. In 1999 zei hij tegen me dat ik mijn memoires moest opschrijven. Ik begon aan een paar hoofdstukken, maar dacht toen nog dat ik literair begaafd was. Ik ging alles ineens héél móói opschrijven. Dat stuurde ik aan Ros en die zei of ik niet beter met een ghostwriter kon gaan werken, haha. Hij zei tegen me dat ik het gewoon journalistiek op moest schrijven. Zonder poeha.”

En dat duurt dan twintig jaar?

“Nou, je duikt natuurlijk in je verleden en ik ben krantenknipselverslaafd dus ik heb alles vanaf Hitweek en daarvoor, zelfs vanaf 1956, bewaard en gearchiveerd.” Hij draait zich om naar een kast en wijst naar een rij mappen. “Ik ben overal ingedoken en heb ook de site Delpher.nl veel geraadpleegd. En ik moest allemaal mensen interviewen over die tijd. Ik heb geschreven met grote tussenpozen, van soms jaren. Ik wilde op een gegeven moment dat het af was, omdat steeds meer mensen met wie ik heb gewerkt doodgingen.”

En je kreeg zelf ook nog iets te verwerken.

“Ja, ik heb prostaatkanker, maar ik ga ervanuit dat ik dat overwin. Willem van Hanegem heeft het ook overwonnen, dus ik ook. In 2017 is dat geconstateerd en ik ben nu in behandeling. Dat was wel de wake-upcall ja. En ik ben hypochonder he? Dus ik moet eigenlijk alleen vrézen dat het opdaagt, maar ineens kwam het wél opdagen. Zat ik met een dubbel probleem. Maar inderdaad, het was niet alleen een knal voor mijn kop, maar ook een schop onder mijn reet.”

Wat is het grote nieuws in het boek?

“Er zitten geen grote onthullingen bij, of het moet zijn dat de Candy verkocht werd aan baron Jaap van Till, destijds een van de rijkste mensen van Nederland. Maar het is meer een geschiedsschrijving: het ontstaan van Hitweek, van Candy. De tweestrijd tussen mij en André van der Louw bij Hitweek. Van der Louw wilde helemaal naar links, een revolutie ontketenen, ik wilde vooral blaadjes verkopen. Toen ik bij Willem Duys te gast was om het liedje Beter Langharig Dan Kortzichtig te zingen, zag André dat als heulen met de vijand. Duys was van de AVRO, dat was een fascist. Toen ik dat gelul zat was, ben ik weggegaan en heb ik de verkeerde afslag genomen. Toen ben ik met Candy begonnen.”

Is het waar dat je ooit gebotteld Amsterdams grachtenwater hebt verkocht aan toeristen?

Hij draait zich om en strekt zich uit om iets van een uithoek van zijn bureau af te pakken: “Ik moet eigenlijk witte handschoenen aantrekken, maar dit is ’m. Het eerste flesje Amsterdams grachtenwater. Gebotteld in 1967. We hadden de varianten Herengracht, Keizersgracht en Prinsengracht en verkochten inderdaad veel aan toeristen. We stonden vooral bij de rondvaartboten. ‘L’Eau des Canaux, Amsterdam Canal Water’ staat er op. Is over de hele wereld gegaan dat nieuwtje.”

Hoe begon je met Candy?

“Toen ik in 1966 stopte met Hitweek diende zich twee jaar later de seksuele revolutie aan. Ik had toen in Rotterdam een winkeltje met tweedehands dameslectuur dat verrassend goed liep. Ik was net vader geworden en getrouwd en toen stopte daar ineens een Mercedes voor de deur. Daaruit stapte Eddy Daman die aan mij vroeg of ik even mee kon komen. Hij opende zijn kofferbak en zei: Werp een blik in uw toekomst. Dat vond ik op zich al een prachtige zin die me altijd is bijgebleven, maar in die kofferbak lagen allemaal blotetietenblaadjes. Ik vond dat geweldig en nam ze meteen in het assortiment op. Ik legde ze in de ‘Hot Corner’ zoals ik dat noemde, maar dat werd al snel een hele muur. Mijn dameslectuurwinkel begon langzaamaan te tranformeren in een seksshop. Ik maakte toen ook kennis met Chick, het eerste pornoblaadje in Nederland van Jan Wenderhold en Joop Wilhelmus. Dat was een onooglijk blaadje, maar het liep beter dan heel veel andere bladen die ik verkocht. Ik dacht toen dat ik dat veel beter kon en richtte Candy op. Op de golven van de seksuele revolutie werd Candy gelanceerd. Ik verkocht moeiteloos 100.000 exemplaren per maand.”

Lees het in Panorama

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele artikel lezen? Bestel Panorama dan HIER, of lees het in Blendle.