Frenkie P. vs. de Staat

Het is denk ik alweer langer dan een jaar geleden. We kregen een foto in handen van Frenkie P. in de bajes. Frenkie P. is tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld omdat hij de leider was van de Bende van Venlo. In 1994 werd hij op 21-jarige leeftijd aangehouden. Uiteindelijk werd hij in 1996 veroordeeld voor de gewelddadige dood van Jeu Wissink uit Reuver, het bejaarde echtpaar Van Rijn uit Venlo en de moord op vier onbekend gebleven mannen in Venlo.

Op die foto van toen zagen we Frenkie P. lopen op de binnenplaats van de gevangenis. De foto was wat onscherp, maar we hebben toen toch nog zijn gezicht gebalkt. Je zag hem van de achterkant. Het opvallende was dat hij nog steeds een paardenstaart droeg. We vonden dat destijds een mooi moment om die foto te plaatsen, omdat de discussie over de straf levenslang volop in het nieuws was.

Nederland was op zijn vingers getikt door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens omdat in ons land levenslang ook echt levenslang was. Dat is nu aangepast: na een periode van 25 jaar heeft iedere levenslang gestrafte recht op een herziening van zijn straf. Frenkie P. dus ook. We schreven bij die foto over zijn situatie in de gevangenis, omdat we wisten dat Frenkie P. zich beriep op dat recht op herziening. Over die foto is nog een heel gedoe geweest over zijn privacy, met advocaten en zo, maar daar gaat het me nu even niet om.

Oktober vorig jaar heeft het Advies- college Levenslanggestraften (ACL) het advies uitgebracht aan minister Sander Dekker van Rechtsbescherming om Frenkie P. zijn vrijheid niet terug te geven. Het ACL had zo zijn twijfels over de persoonlijkheid van P. en zag recidivegevaar. Het grootste struikelblok is zijn voortdurende ontkenning betrokken te zijn geweest bij vijf van de zes moorden waarvoor hij is veroordeeld. Het negatieve advies over Frenkie P. van het ACL kan de minister niet naast zich neerleggen, dus dat betekent dat hij achter de tralies blijft.

Maar dat pikt Frenkie P. niet. Volgende week, 1 april, is het zover. Dan staat Frenkie P. weer eens in levenden lijve voor de rechtbank, nu in Den Haag. Hij wil zelf aanwezig zijn bij het kort geding dat hij heeft aangespannen tegen de Staat. Hij vindt dat hij nu geen reële kans heeft gekregen op herbeoordeling van zijn levenslange gevangenisstraf.

Artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens bepaalt dat veroordeelden een reële mogelijkheid moeten hebben op herbeoordeling van hun strafzaak. De advocaten van P. vinden dat met deze motivatie van het ACL hun cliënt voor altijd kansloos is bij zijn aanvragen.

In feite is dat ook zo: zolang Frenkies ontkenning bij die moorden het grootste struikelblok blijft, lijkt re-integratie uitgesloten. Dan zou hij dus eerst iets moeten toegeven waarvan hij altijd heeft gezegd – en wellicht denkt hij dat ook echt – dat hij er niets mee te maken had. Dat lijkt me onmogelijk.

Daarom is dit wel interessant om te volgen, dit kort geding. Hij blijft toch fascineren, die Frenkie P.