Bij de politierechter: baby of bajes

Saskia (37) heeft zo enthousiast gebruik gemaakt van haar poederdoos dat je de neiging krijgt haar in het gezicht te blazen of er een plumeau overheen te halen. Ze draagt een gewatteerde jas met een bontkraag en een hoop gouden stiksels en frutsels, en een soort motorlaarzen vol nutteloze gespen en ritsen. Haar broek is te klein. Tussen de onderkant van haar jas en de bovenkant van haar broek valt de turquoise string moeilijk te negeren.

“Ik zit in de rechtbank, ik bel je zo terug, oké?” roept ze.

Terwijl haar advocaat met de rechter in gesprek is, begint Saskia’s mobiele telefoon hysterisch te loeien. Zelf doet Saskia ook weinig moeite haar volume te dempen, wat haar op een strenge blik van de rechter komt te staan.

“Sorry!” roept ze nog harder wanneer ze de telefoon weer terug in haar broekzak propt. Saskia is samen met haar ex-vriend Jopie op strooptocht geweest. In hun auto trof de politie voor honderden euro’s aan gestolen spullen en kleding van de HEMA, de Op=Op, de Blokker en nog veel meer bekende winkelketens. Boxershorts, cosmetica, pannensets, levensmiddelen... Op de beelden van bewakingscamera’s is te zien hoe het tweetal de spullen met handenvol tege- lijk in een grote geprepareerde tas propt en er vervolgens mee naar buiten loopt.

@backlink(161697)

Mes op de keel

Toch hoopt Saskia, die al een indruk- wekkend strafblad vol winkeldiefstallen heeft, vandaag op enige coulantie. Amper drie maanden geleden is ze bevallen van een dochter, een celstraf zou dus ook haar onschuldige baby tre en, en bovendien pleegde ze de winkeldiefstallen van destijds onvrijwillig, zo beweert ze. Jopie was op z’n zachtst gezegd geen fijne man. Vooral als hij een paar biertjes op had, was Saskia doodsbang voor hem. Meestal bleef het bij schelden en dreigen, maar Jopie kon ook echt klappen uitdelen en soms zelfs een mes op Saskia’s keel zetten als ze niet deed wat hij zei. Zijn korte lontje was volgens Saskia de reden voor Jeugd- zorg geweest om hun beide kinderen uit huis te plaatsen.

“En hoe gaat het nu met u?” vraagt de rechter.

“Goed,” zegt Saskia. “Ik heb mijn rust gevonden en dat wil ik graag zo houden.”

“Werkt u?”

“Nee.”

“Waarom niet?”

“Omdat ik tevreden ben met mijn uitkering.”

“Maar is werken niet beter?” vraagt de rechter.

“Misschien. Ooit,” houdt Saskia de mogelijkheid nog open.

“Is dat uw nieuwe vriend?” vraag de rechter terwijl ze met haar hoofd een knikkende beweging maakt naar de enige toeschouwer in de zaal; een graat- magere man met een grauw en ingevallen gezicht, een smoezelig petje en een bomberjack dat zeker een maat of vijf

te groot voor hem is.

“Zeker weten,” zegt Saskia die er spontaan van begint te glimlachen. “En de vader van mijn dochter,” benadrukt ze nog maar eens.

Ze ontloopt haar straf niet. Dat ze door haar ex tot de diefstallen gedwongen werd, dat gaat er bij de rechter niet in, daarvoor graait ze op de camerabeelden net iets te gretig, maar ze houdt wel rekening met het feit dat er een kindje in het spel is dat haar moeder hard nodig heeft. Anderen zouden met een strafblad zo lang als dat van Saskia zon- der omwegen de bak in draaien, maar Saskia niet. In plaats daarvan krijgt ze een allerlaatste kans. Een taakstraf van tachtig uur, een verplicht reclasseringstoezicht en een voorwaardelijke celstraf van een maand.

@backlink(161695)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.