Mechtelds verhaal:
Mijn foto in de Van/Voor rubriek in jullie blad heeft een ‘verrassend’ staartje gekregen. Na alle positieve reacties kreeg ik opeens vanuit een opdrachtgever een zee van kritiek over mij heen. Aanvankelijk dacht ik : “laat maar even overwaaien” maar nu de betreffende opdrachtgever volhardt in hun afschuw en verontwaardiging heb ik besloten dat ik hier graag mee naar buiten wil treden.
>>>>> Woensdag 21 maart 2018
Ik prijk op de middenpagina van weekblad Panorama met een prachtige foto waarop ik sta afgebeeld in lingerie. Vriend en vijand zijn het erover eens dat het een prachtige, stijlvolle en bovenal nette foto is die gezien mag worden.
Inmiddels zijn er drie weken verstreken en heeft deze prachtige foto mij duidelijk gemaakt dat we nog een lange weg te gaan hebben in ons vrijdenkend Nederland. Ik ben een hoog opgeleide vrouw en werk op projectbasis als gebiedsontwikkelaar.
Één van mijn opdrachtgevers is een CDA gemeente in het oosten van Nederland. Daar werk ik voor acht uur in de week aan een opdracht. De opdrachtgever is uitermate tevreden over mijn functioneren. In de week van het verschijnen van de betreffende editie van de Panorama word ik zelfs gevraagd of ik tijd zou kunnen vrijmaken voor een tweede opdracht.
En dan is daar ineens die foto. Die prachtige foto waar ik trots op ben. Een keurige foto waarop niets meer te zien valt dan wanneer je mij op een zonnige dag op het strand in Scheveningen tegen het lijf zou lopen. Een foto die ik in de hoedanigheid van mijzelf, als privé persoon, heb laten maken en die ik zo ook () heb doorgeplaatst op onder andere Facebook en Instagram.
Ook de opdrachtgever heeft in no- time de afbeelding op mijn social media gezien. En in plaats van mij toe te lichten waarom zij zich in mijn privéleven (mijn facebook account) hebben verdiept wordt mij deze 'uitspatting' zeer kwalijk genomen.
Enige opmerkingen die ik te horen kreeg;
"....Als je nou achter de kassa zat dan had ik er geen problemen mee gehad maar iemand op jouw niveau..." "... heb je er wel bij stilgestaan dat je ons (gemeente) in een negatief daglicht zet..."
"... je realiseert je toch wel dat dit consequenties gaat hebben voor jouw verdere carrière.."
".... Ik weet dat ik hypocriet ben, maar van ieder ander zou ik het stoer vinden maar jij bent onze gebiedsontwikkelaar en dan heb ik er echt problemen mee"
"..... We zullen moeten observeren in hoeverre dit gevolgen heeft op jouw functioneren en of dit consequenties heeft voor de voortzetting van onze samenwerking..."
En als klap op de vuurpijl;
"Je bent volstrekt ongeloofwaardig geworden"
Op mijn weerwoord: "we leven hier toch niet in Saoedi Arabië" krijg ik als reactie;
"Maar wel in een plattelandgemeente" . Dit toont mijns inziens weer aan dat de politiek en de media een vertekend beeld hebben van de normen in waarden in Nederland. Doordat 'hun" Nederland achter Utrecht stopt menen zij dat de omgangsvormen in de Randstad tekenend zijn voor de rest van het land. Over Staphorst, Rijssen en Urk wordt smalend gesproken, als ware het de enige enclaves in ons land met een afwijkende moraal. Maar de dagelijkse praktijk is veel grilliger.
Waar komt het denkbeeld vandaan dat een succesvolle carrièrevrouw niet excentriek, sensueel en vrouwelijk mag zijn en dit meteen wordt geassocieerd met laag opgeleid en dom? En, nog veel opmerkelijker; waarom lijken alle vrouwelijke professionals zich aan dit heersende beeld te conformeren?
Als het aan mij ligt krijgt Inez Weski, die haar eigen stijl trouw blijft, een fanclub en gaan de Nederlandse topvrouwen massaal uit de kleren voor de Playboy. Of kan je als vrouwelijke professional alleen carrière maken als je bereid bent om jouw eigen identiteit daarvoor te verloochenen en jij jezelf daarbij een seksloze identiteit aanmeet? Ik kan mij niet voorstellen dat ik de enige hoog opgeleide carrière vrouw ben in een professionele omgeving die er graag zeer vrouwelijk, en naar kennelijk sommigen vinden sexy, bij loopt. Ben ik dan echt die enige die dit ook daadwerkelijk durft?
Hé, preutse plattelandgemeente? Pak aan!