Oud-NAC-voetballer is nu grote speler in Brabantse onderwereld

Het is augustus 2004 als de dan nog twintig jaar jonge profvoetballer Ronnie S. voor de rubriek ‘Markkante Mens’ wordt geïnterviewd door dagblad BN/De Stem. S. speelt op dat moment als middenvelder bij NAC en woont nog bij zijn ouders in de Bredase volkswijk Driesprong. De Brabander is bepaald geen muurbloempje, zo blijkt het een vraaggesprek. Ronnie vindt plezier ‘het belangrijkste wat er is’, gaat graag uit, houdt van mooie kleding en heeft een zwak voor geld. “Want dat is toch hetgeen waar je alles mee kunt. Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt en verdien er nog veel geld mee ook.” Bang is de Brabantse volksjongen voor niets of niemand, zéker niet op het veld. “Hoe groot ze ook zijn, ik ga er op af, altijd. (...) Ik ben weleens driftig, als ik echt iets wil zal ik er voor gaan en niet opgeven.”

Twintig jaar later heeft dit onschuldige interview een heel andere lading gekregen. Er is sinds 2004 veel gebeurd in het leven van de begenadigde middenvelder. Goede dingen, zeker op voetbalgebied, maar ook slechte dingen en dan met name in de privésfeer. Ronnie S. houdt volgens justitie iets te veel van geld en dat heeft hem op het pad gebracht van de harde misdaad. Het OM verdenkt de Bredanaar van witwassen en grootschalige cocaïnehandel. Op 10 juni dit jaar werd hij samen met enkele naaste familieleden aangehouden. In zijn directe omgeving en met name de voetbalwereld is eigenlijk niemand echt verbaasd. Want het is niet voor het eerst dat de familie S. in opspraak is.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Achter de wasmachine

Even terug in de tijd. Het is 2013 als de ouders van Ronnie bij een autobedrijf een dure BMW X5 kopen en het bedrag van 50.000 euro contant afrekenen. Ze zijn zo trots als wat op hun bolide. De aanschaf krijgt echter een vervelend staartje, omdat de autohandelaar op grond van de Wet Ongebruikelijke Transacties verplicht is melding te doen van de aankoop. Voor justitie reden genoeg om een onderzoek op te starten. Daarbij wordt al snel duidelijk dat het echtpaar S. – dat op papier van een uitkering leeft – in Spanje de bloemetjes buiten zet; reden temeer om de financiële handel en wandel van de Bredanaars grondig tegen het licht te houden. En dat levert nogal wat op.

In de woning van het stel vindt de recherche achter de wasmachine een plastic tas met 39.700 euro cash; een nogal ongebruikelijke plek om geld te bewaren. En daar blijft het niet bij. Op de Rabo-spaarrekening van het echtpaar staat zo’n 20.000 euro, iets wat volgens de speurders ook al niet te rijmen is met hun bescheiden uitkering. Als in de woning een tasje wordt gevonden met documenten die wijzen op de productie van hennep ziet het er voor Ronnies ouders wel heel somber uit. En dat wordt er niet beter op als in een door vader S. aan een kennis verhuurde garage spullen worden aangetroffen, die doorgaans worden gebruikt bij de productie van speed.

Het stel wordt aangehouden en twee dagen indringend verhoord, iets wat ze later zouden omschrijven als een ‘nachtmerrie’. Want misschien zijn ze als eenvoudige mensen niet altijd even handig geweest in hun omgang met geld, met misdaad hebben ze niets te maken, zo bezweren ze de rechercheurs. En zo is er eigenlijk voor alle verdenkingen een verklaring. Het geld achter de wasmachine bijvoorbeeld, dat hadden ze gewoon van hun zoon Ronnie gekregen en hij was het ook die het daar had neergelegd. Hun zoon voetbalde in die periode bij Standard Luik en had daarvoor zijn zakken gevuld bij het Engelse Wigan Athletic. Kortom, hij zat goed genoeg in de slappe was om zijn ouders af en toe wat toe te stoppen.

En dan die garage waarin die verdachte spullen waren gevonden, ook daar heeft het echtpaar een verklaring voor. Degene aan wie S. de garage had verhuurd had het op zijn beurt weer onderverhuurd. Dus alles wat er toen was gebeurd had zich buiten hun waarneming afgespeeld. De recherche noteert het maar is niet onder de indruk. Het zijn niet de eerste verdachten die ontkennen en zullen ook niet de laatsten zijn. Toch zou in de daarop volgende maanden blijken dat het allemaal nog geen gelopen koers is voor justitie.

Vreugdetranen

De bewijsvoering lijkt vooral te zijn gebaseerd op gevolgtrekkingen. Zo van: als mensen met een uitkering zoveel geld hebben, dan móet er wel een luchtje aan zitten. De zaaksofficier van Justitie is dan ook vol vertrouwen als hij de zaak in maart 2014 voor de rechter brengt. Als de officier van justitie om procedurele redenen wordt vervangen door een andere aanklager, de crimefighter mr. Cees van Spierenburg, krijgt de zaak een heel andere wending. De officier ziet weliswaar dat er rare dingen zijn gebeurd in huize S., maar bewijs voor een link met de drugshandel of -productie ziet hij niet. Hij gaat dan ook voor vrijspraak. De advocaat van het echtpaar is uiteraard in zijn nopjes en zegt wel te weten wat de bron is van de ‘hel’ waarin zijn cliënten terecht zijn gekomen. Een deel van het onderzoek was gebaseerd op een anonieme tip. “De ouders komen uit een simpele volkswijk,” aldus de strafpleiter, “dus als je dan ineens het geld laat rollen omdat je het daarvoor niet breed had, dan mag dat. Dolblij dat ze het geluk hebben van een zoon die goed is met een voetbal. Hij is de enige in de straat met een dikke auto. Dan komt er kift.”