Politiek verslaggever en commentator Frits Wester: ‘Ik ben een echte nieuwsjunk’

Van CDA tot RTL Nieuws
Frits Wester, geboren in Veenendaal op 29 maart 1962, is een politiek commentator die bekendstaat om zijn scherpe analyses. Hij begon zijn carrière als fractievoorlichter bij het CDA, maar kon daarna aan de slag bij het RTL Nieuws en groeide al snel uit tot een vertrouwd gezicht op televisie. Zijn kennis van de politiek en zijn vermogen om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek maken hem geliefd bij menig kijker.

We zijn bij je thuis in Voorburg, waar je jonge hond Neil, genoemd naar je idool Neil Diamond, vrolijk in het rond springt en je hem bemoederend toespreekt. Is het vergelijkbaar met een kind?
“Nee, je mag het niet vergelijken met een kind, maar je moet hem wel opvoeden. Dat is een beetje hetzelfde. Het is heel leuk. Als ik ‘s middags of ‘s avonds tv lig te kijken, of ik kijk naar een debat in de Tweede Kamer, dan komt ie lekker naast me of op schoot liggen. Dat vind ik heel gezellig.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Ben je opgegroeid met honden?
“Nee. Ik had vroeger een caviaatje, witte muizen en een konijn. Ik ben wel een beetje opgegroeid met de boerderij van mijn oom en tante, waar mijn moeder is geboren. Dat was de boerderij van haar vader. Daar waren natuurlijk altijd wel koeien, varkens en honden, maar ik heb zelf nooit een hond gehad.”

Komt het idee van je vrouw om een hond te nemen?
“Nou, nee. Jeannine heeft wel honden gehad. Haar laatste hond overleed in 2020, op mijn verjaardag. Toen kreeg een vriendin van een dochter van haar een nestje. Wil je kijken? Het was geen commerciële fokkerij, maar gewoon op een boerderij. Ik was meteen verliefd op het beestje. Hij kwam gelijk naar mij toe. Ik dacht: dan nemen we deze. Hij heeft mij uitgezocht. En ik vind het echt heel leuk. Het is mijn eerste hond, maar ik vond de hond van Jeannine ook al heel leuk. ‘s Avonds met dat ding wandelen en in de coronatijd mocht je met een hond toch even naar buiten. Joehoe, ik mag naar buiten, ik heb een hond!”

Een excuushond.
“Ik heb ook een perskaart, dus ik mocht sowieso al naar buiten, maar ik vond het wel heel leuk, die hond.”

Is dit jouw nieuwe leven, Frits? Draait het helemaal om de hond?
“Nee, niet helemaal, maar wel grappig: in de verkiezingscampagne had ik een interview met Rob Jetten. Op zaterdag moest ik even snel naar hem toe en toen nam ik Neil mee. Rob Jetten meteen met de hond op de foto. Neil gaat overal mee naartoe. Soms gaat ie al ‘s morgens vroeg mee naar het Ontbijtnieuws, bijvoorbeeld toen Jeannine op vakantie was met haar dochters. Iedere ochtend ging hij mee en dan mocht ie bij de dames van de make-up blijven. Ik had zo’n reisbench gekocht, daar moest ie in blijven, maar als hij daar een uur in gezeten heeft, is het veel. Hij mocht overal lekker rondscharrelen en ze lieten hem uit. Ik vind het helemaal leuk.”

Je hebt niet alleen een nieuwe hond, je bent ook flink afgevallen en getrouwd, of tenminste, je bent een geregistreerd partnerschap aangegaan.
“Ja, wij noemen het: we zijn getrouwd, dat is voor de wet hetzelfde. Maar we wilden het snel doen.”

Zo ben je rond je 60ste met zo’n beetje alles opnieuw begonnen.
“Ja, een beetje wel.”

‘Ik ben niet bezig met de eindigheid van mijn bestaan hoor. Absoluut niet. Er is nog zoveel te beleven’

Is dat ook omdat de eindigheid dichterbij komt, dat je denkt: ik moet nu nog…
“Oh nee, daar denk ik niet over na. Nou, ik had laatst wel iets… Ik heb nieuwe skischoenen laten maken, van die mooie die ik graag wilde hebben. Mijn oude waren bijna dertig jaar oud en twee jaar geleden zeiden ze bij de skiverhuurwinkel al: Die skischoenen van u, die kunnen misschien wel breken. Toen ik nieuwe liet maken, besefte ik: dit zijn de laatste skischoenen die ik zal laten maken. Dat zijn wel dingen waar ik over nadenk. Dat wel… Want als ze nog dertig jaar meegaan, dan ben ik 92, dan gaat het niet meer lukken, denk ik. Dus daar denk ik soms wel over na, maar ik ben niet bezig met de eindigheid van mijn bestaan hoor. Absoluut niet. Er is nog zoveel te beleven.”

Je bent onlangs 62 geworden, normaal gesproken heb je nog vijf jaar in loondienst te gaan. Ga je daarna door als freelancer?
“Sowieso nog vijf jaar, daarna zien we wel. Misschien wil ik weg met mijn schip, samen met Jeannine en Neil, dan gaan we lekker een jaar op de Middellandse Zee dobberen. Ik weet het niet. Ik zie het dan wel weer. Ik heb in ieder geval geen grote plannen. Niet in de zin van: dan moet ik nog dat en dat gaan doen. Nee.”

Je lijkt totaal vergroeid met de politiek, maar je zou het zo achter je kunnen laten?
“Ja. Als ik afscheid neem, hoef ik geen recepties met 100.000 collega’s en politici. Dan doe ik de deur dicht en stop ik ermee.”

En dan: helemaal blanco?
“Dat zie ik dan wel weer. Misschien ga ik jonge collega’s opleiden of weet ik wat. Mensen adviseren, het kan allemaal. Ik denk niet dat ik helemaal zal stoppen met werken en niks ga doen. Nee. Dat is niets, helemaal niks doen, maar dat zie ik dan wel. Ik heb al een bedrijfje voor ‘buitenschoolse activiteiten’. Ik spreek heel veel in het land, vooral rond de verkiezingen, en dat vind ik erg leuk. Dat moest ik een beetje beter regelen, dus ik heb nu een klein bv’tje voor dat soort dingetjes, Westerstorm BV.”

‘Vroeger had je Ferry Mingelen, Job Frieszo en ik. Ineens zijn er heel veel commentatoren. Soms denk ik: hmm… Kijk even terug in de geschiedenis, heb je wel goed opgelet?’

Er is tegenwoordig wildgroei op tv aan politiek verslaggevers. Je hoeft de buis maar aan te zetten en aan elke talkshowtafel zit er wel een. Vaak hebben ze niets nieuws te melden. Dat was vroeger toch anders?
“Vroeger had je Ferry Mingelen, Job Frieszo, Kees Lunshof en ik. Ineens zijn er heel veel commentatoren en duiders. Soms denk ik wel: hmm… Kijk even terug in de geschiedenis, heb je goed opgelet? Staatsrechtelijk, hoe zit het in elkaar? Vroeger spraken wij elkaar iedere middag, wij overlegden: Hoe zie jij dit? Hoe kijk jij hiernaar? Ik weet niet hoe dat nu is, maar het zijn er wel heel veel.”

Vroeger belden ze jou altijd bij RTL, maar tegenwoordig zit zelfs Joost Vullings van de publieke omroep bij Humberto.
“Het is een beetje raar als ik overal als enige zit. Gelukkig zijn er veel andere collega’s, zoals Joost Vullings, die bij RTL zitten en omgekeerd. Dat is alleen maar leuk voor de discussie. Ik kom zelf ook nog vaak bij Renze of Humberto, en laatst zat ik weer bij Op1, bij de publieke omroep. Dat vind ik alleen maar leuk.”

Heb je ook het idee dat de functie parlementair verslaggever aan inflatie onderhevig is? Want bijna niemand van hen weet iets dat niet al bekend is en ze voorspellen voornamelijk de toekomst. Toch worden die hersenspinsels heel serieus genomen.
“Zolang politici zelf niet weten wat ze willen, is het voor ons ook ingewikkeld. En dat vind ik het leuke. Bij RTL Nieuws om half acht ‘s avonds vatte ik het nieuws samen en gaf ik er duiding bij, bij het Ontbijtnieuws blik ik vooruit op de dag. Daarvoor sta ik vier dagen in de week om 4.15 uur op. Dan heb ik alles al voorbereid voordat ik naar bed ga. Dat is ongeveer om 20.30 uur, dus ik moet vroeg naar bed. Dan scheer ik me en leg mijn kleren klaar. ‘s Morgens hoef ik alleen nog maar te douchen en kijk ik online even alle kranten na. En ouderwets Teletekst. Ik spring om vijf uur in de auto en dan overleg ik al rijdend met de collega’s. Dan kom ik even na zes uur binnenwandelen en staat er iets van een ontbijt klaar, een broodje en een eitje. Dan ga ik de make-up in en uitzendingen maken. Om 10.30 uur ben ik weer thuis. Dan naar de sportschool, met Neil wandelen en als het mooi weer is, gaan we hup, de auto in, rennen over het strand. Dat vind ik ontzettend leuk.”

Wie heeft dat bedacht, dat jij het Ontbijtnieuws ging doen?
“Onze hoofdredactrice, Ilse Openneer. Na het vertrek van Jan de Hoop moest dat. Er kwam een nieuwe formule met Robbie Kammeijer als presentator en eerst dacht ik even: waar vraag je me nú voor? Maar na een week vond ik het leuk. Oké, je zit een beetje vroeg in de auto, maar ik kan er goed tegen. Dat vragen heel veel mensen aan mij: Kan je er wel tegen, om 4.15 uur op, vier dagen in de week? Maar ik vind het gewoon leuk.”

Je dacht niet: ik ben hier de grote senior topverslaggever en word ik nu geparkeerd bij het Ontbijtnieuws?
“Nee, want het gaat als een dolle. We hebben tegenwoordig heel wat kijkers. Tussen de 80.000 om 6.30 uur en dik 250.000 om 8.20 uur. Dat betekent, alle uitzendingen van een ochtend bij elkaar opgeteld, dik over de miljoen.”

Welk kabinet zit er over een halfjaar?
“Ik denk iets extraparlementairs van PVV, BBB, NSC en VVD. Het nieuwe kabinet zit dan een beetje meer op afstand van de fracties in de Tweede Kamer dan nu. Per onderwerp is er een bepaalde overeenstemming en zo’n nieuw kabinet schrijft een regeerprogramma dat wordt ondersteund of gedoogd door die partijen.”

Jij denkt niet dat Omtzigt alsnog wegloopt?
“Omtzigt is altijd een beetje onvoorspelbaar. Dat kan ik niet voorspellen.”

Volgens Richard de Mos zit er over een halfjaar het kabinet-Timmermans I. Daar geloof jij niet in?
“Nee, Timmermans I gaat niet gebeuren. Nederland heeft zó duidelijk gekozen voor een bepaalde richting - tenzij het helemaal verkeerd loopt - maar de VVD wil niet met Timmermans, dus daar zit geen gedoogconstructie in. Alles kan altijd anders, maar Timmermans I gaat niet gebeuren. De VVD gaat echt niet onder Timmermans door. Zeker weten. No way.”

Wat stem je zelf eigenlijk?
“Zeg ik niet.”

Lukt het om objectief commentator te blijven en je eigen mening over partijen of kopstukken helemaal weg te moffelen?
“Er zijn heel veel dingen waar ik iets van vind, alleen, ik mag het in mijn werk niet gebruiken. Ik moet mijn werk onafhankelijk doen, de wedstrijd onafhankelijk fluiten. Bij een talkshow mag ik iets meer. Daar vragen ze ook: Wat vind jij ervan? Ik vínd ook heel veel dingen. Ik heb bijvoorbeeld twee zonen. Jelle is nu net 30 en Auke wordt in mei 28, maar ik zou misschien vandaag de dag, als ik nu moest beslissen of ik wel of geen kinderen wilde daar wel drie keer over nadenken.”

Oh ja? Waarom?
“Onze wereld. De spanning internationaal. Oekraïne, Rusland, Gaza, het Midden-Oosten, klimaat, energie… Ik zou misschien iets langer nadenken dan toen, als ik nu voor die beslissing zou staan en ik zou nu 30 zijn.”

Elke generatie heeft toch zijn problemen?
“Zeker. Ik wil ons ook niet allemaal ellende aan laten praten. Ik denk ook dat de beslissing uiteindelijk toch geweest zou zijn: moeten we doen.”

Ken je het boek Het nieuwsdieet van Rolf Dobelli? Hij heeft een interessante theorie, dat je het nieuws niet moet volgen. Want nieuws leidt af van waar het in het leven echt om draait, het maakt depressief en wat je in het nieuws hoort, heeft weinig tot geen invloed op je eigen leven. Volgens Dobelli zou je dan veel gelukkiger leven.
“Ik ken het boek niet, maar ik merk aan mezelf: ik ben echt een nieuwsjunk. Ik volg alles, maar ik kan ook heerlijk ‘s zomers op mijn schip zitten en dan kijk ik nergens naar. Ik zeg dan altijd: Als het belangrijk is, moet je me bellen.”

Voor je werk moet je sowieso het nieuws volgen, maar er zijn dus wel momenten dat je het niet doet?
“Ik word wakker en dan kijk ik oldschool naar Teletekst. Daar begin ik mijn dag mee. Dan zeggen mijn collega”s altijd: Uit welke eeuw kom jij met Teletekst? Ik wil alles weten, maar ik kan me ook wel even voor het nieuws afsluiten. Waar ik me ontzettend aan erger: dan ben ik in de sportschool en zie ik mensen een setje doen, een gewicht tien keer op en neer tillen, en dan gelijk op de telefoon. Facebook, WhatsApp en dat drie minuten lang. Soms zeg ik weleens: Doe dat ding even weg joh. Ik bedoel: ik leef bij nieuws, ik leef bij mijn telefoon, maar leg dat ding gewoon een uurtje per dag in een kastje. Kijk er niet naar. Als je klaar bent, ga je weer lekker kijken, kan dat? Doe dat ding gewoon even weg. En dan weer Facebook, zie je weer een verhaaltje, een filmpje. Oh, die is aan het koken. Oh, die zit in de make-up. Oh, die zit bij de nagelstudio. Weg dat ding. Dat kan ik heel goed.”

Denk je niet dat je een gelukkiger leven zou leiden met weinig of geen nieuws?
“Nee, ik wil wel weten wat er in de wereld gebeurt.”

 ‘Als er vroeger een moord werd gepleegd in Schiedam, dan wist je dat niet in Friesland. Nu ontstaat het gevoel: er is veel meer ellende. We worden er constant van op de hoogte gesteld’

Maar als er echt iets belangrijks is, hoor je het wel van iemand.
“Dat was natuurlijk wel zo in het verleden. Je ziet nu zoveel ellende, want nieuws is vaak ellende. Als er vroeger een moord werd gepleegd in Schiedam, ik noem maar iets, dan wist je dat niet in Friesland. Een verkeersongeluk ver weg, hoe dramatisch ook, hoorde je nooit over. Dat kwam in de lokale krant. Nu is het lokale nieuws ook landelijk nieuws. Of het buitenlandnieuws: bus stort in afgrond, vijf skiërs omgekomen in Zwitserland. Dat hoorde je vroeger allemaal niet. Dus de wereld bleef in die zin een beetje simpeler. Nu ontstaat het gevoel: er is veel meer ellende. Nee, niet meer, maar we zien of horen al die ellende nu. We worden er constant van op de hoogte gesteld.”

Het geeft soms een vertekend beeld van de realiteit. In de coronatijd merkte je dat veel mensen geen idee hebben hoeveel mensen er iedere dag doodgaan. Dan was het een ramp als er honderd mensen overleden op de ic. Ze hadden niet in de gaten dat er sowieso iedere dag 465 mensen sterven in Nederland. Maar je blijft het nieuws volgen, ik hoor het al.
“Ik blijf sowieso het nieuws volgen en je moet je ook niet afzijdig houden van het nieuws, vind ik, want je moet wel weten wat er in de wereld gebeurt. Zeker in de directe omgeving om je heen. Maar laat ook weer niet je hele leven beïnvloeden door wat er elders op de wereld gebeurt.”