Tuinierster, haakheldin en ex-pornoster Bobbi Eden: ‘Ik wilde iets groters’

Van breien naar B&B?
Zakenvrouw en tv-persoonlijkheid Bobbi Eden (4 januari, 1980) staat bekend als de succesvolste pornoster uit de Nederlandse geschiedenis, maar de laatste jaren komt vooral haar huiselijke kant naar buiten. Ze is gek op breien en haken, wat resulteerde in verschillende DIY-boeken: Iedereen kan haken, Haken@Home en Iedereen kan knuffels haken.

Inmiddels heeft ze zich gestort op moestuinieren en ook daar komt in het voorjaar een boek over uit. Samen met man Mark en een compagnon organiseert ze twee keer per jaar de KamaSutrA Beurs in de Jaarbeurs in Utrecht, daarnaast heeft ze een eigen seksspeeltjeslijn: de Bobbi Eden Collection. De laatste jaren was ze veelvuldig op televisie te zien, onder meer in De verraders en Vier handen op één buik. Er wordt gewerkt aan nieuwe televisieprogramma’s, maar ze zou het ooit ook nog leuk vinden om met een eigen theatershow door het land te touren. In de verre toekomst zou ze graag wat meer tijd vrijmaken voor haar schilderkunsten. En wie weet zou ooit een eigen B&B mooi zijn: “Er hoeven dan geen 10.000 mensen per jaar over de vloer te komen, daar heb ik geen zin in. Ik ben iemand die ook graag op zichzelf is.”

Hoe komt een mens via porno en haken terecht bij moestuinieren?
“In coronatijd ben ik in de achtertuin met een moestuintje begonnen, zoals zoveel mensen. Aardbeitje hier, kruiden daar. Ik vond het zo leuk dat het lukte om iets te laten groeien. Anders was ik er waarschijnlijk heel snel weer klaar mee geweest, haha. Alles stond in bakken en potten en er kwam steeds meer bij, dus ik wilde iets groters. Mijn man Mark kreeg een rolberoerte toen hij dat hoorde, want het leed is niet te overzien als ik me ergens in vastbijt. Waar gaat ze zich nu weer op storten? Ik ben toch gaan zoeken en ontdekte een kastuintje op een paar minuten lopen van ons huis. Dat is een volkstuin, maar dan in een kas. Het is leuk dat je droog zit, je kunt daardoor ook langer in het seizoen doorgaan, dus ik was een van de eerste mensen uit de buurt die zei: ik wil dit. In mijn kastuintje kon ik eindelijk projectjes gaan doen waarvoor ik in mijn eigen tuin geen ruimte had. Zo ben ik begonnen met moestuinieren en dat ging supergoed. Ik deelde er ook veel over op mijn socials en dat viel op bij een uitgeverij. Er zijn natuurlijk al heel veel moestuinboeken, maar zij vonden het juist leuk dat ik op dit gebied echt nog Jip & Janneke ben. Ik heb voorgesteld om een boek te maken dat niet intimiderend is, maar toegankelijk voor iedereen. In mijn kastuin lukt veel, maar ook lang niet alles. En dat is ook prima.”

‘Ik wil alles geprobeerd hebben, behalve drugs. Als je uit de pornowereld komt, denken mensen dat je daar alles van weet. Maar ik ben altijd ver van drugs gebleven. Ik ben een controlfreak’

Hoe reageerden de andere kastuinders op de aanwezigheid van een voormalige pornoster in de potgrond?
“Het enige wat ik op dat vlak nog doe, is de organisatie van de KamaSutrA Beurs in de Jaarbeurs Utrecht en het runnen van mijn lijn met seksspeeltjes. Met de rest ben ik al bijna vijftien jaar gestopt, dus de nieuwe generatie kent mij vooral van mijn presentatiewerk op televisie. Maar ik moet heel eerlijk zeggen: de mensen in de kastuin vinden me sowieso een beetje gek. Ze herkennen me wel, maar ze weten niet zo goed wat ze aan me hebben. Een heleboel mensen dachten dat ik de moestuin niet zelf zou gaan bijhouden. Dat merk ik ook als ik iets over mijn moestuin op Insta zet. Negen van de tien keer krijg ik daarna van iemand de vraag: heb je dat zelf gedaan? Ja mevrouw, ik ben zelf naar het tuincentrum gegaan, ik heb zelf het zaadje geplant en ik heb het plantje daarna zelf in leven gehouden. Dat is uiteindelijk de grootste kunst, om die plantjes op zo’n manier te verzorgen dat ze niet doodgaan.”

Wat drijft je om je steeds weer op iets heel anders te storten?
“Ik wil alles geprobeerd en gedaan hebben, behalve drugs. Als je uit de pornowereld komt, dan denken mensen dat je daar alles van weet. Maar ik ben altijd heel ver van drugs gebleven. Ik ben een beetje een controlfreak, het liefst wil ik alles zelf in de hand hebben. Stel dat je een pilletje neemt dat verkeerd is gemaakt, wat gebeurt er dan? Daarnaast ben ik ook gewoon bang dat ik het te leuk ga vinden, want dan komt het niet goed, haha. Als ik iets leuk vind, dan ga ik er helemaal voor. Dan wil ik er alles over weten, wat niet ophoudt bij gewoon een beetje googelen en met mensen praten. Ik wil het van alle kanten uitpluizen, net zolang tot ik er meer over weet dan de uitvinders zelf. En daarna wil ik er vijf boeken over schrijven. Zo ging dat met haken, zo gaat dat nu ook weer met moestuinieren.”

‘Expeditie Robinson zal ik nooit doen. Ik ben een huismus, als ik er alleen al aan denk dat ik vier weken van huis zou moeten, krijg ik het al benauwd’

Met zowel haken als moestuinieren verdien je geld. Is het ook gewoon handel?
“Dat is nooit mijn uitgangspunt, maar uiteindelijk wordt het dat vaak wel. Je maakt van je hobby je werk, maar ik heb geleerd dat je daarmee moet oppassen. Ik vond haken fantastisch, het was iets wat ik heel graag deed. Maar toen had ik vier haakboeken uitgebracht en dacht ik: ik vind haken eigenlijk niet meer zo leuk. Dat komt omdat je er elke dag mee bezig móét zijn. Je hebt een deadline, dus je kunt niet denken: ik heb vandaag even niet zo’n zin. Nu haak ik eigenlijk nooit meer, ik ben er even klaar mee. Dat is ook niet erg, want ik heb heel veel hobby’s: breien, miniatuurtjes maken, gamen. En er moet ook nog worden gewerkt.”

Hoe ziet een gemiddelde werkdag eruit?
“Ik ben nu veel met het boek over moestuinieren bezig, dat moet in het voorjaar van 2024 uitkomen. Af en toe doe ik een tv-programma, afhankelijk van wat er op mijn pad komt. De KamaSutrA Beurs is net geweest, maar in maart is de volgende editie alweer. Dat heb je niet zomaar opgezet, daar zijn we nu alweer mee bezig. En ik ben ook nog de moeder van Brandon, daar probeer ik een heleboel omheen te bouwen. Alleen als we een beurs hebben, zijn Mark en ik allebei weg en passen mijn ouders op. Los daarvan is er altijd een van ons thuis. Dat is een bewuste keuze. Brandon is geen kleuter meer, hij kan zichzelf prima vermaken als ik even iets op de computer ga doen. Maar als hij thuis is, dan ben ik er in principe voor hem.”

Heb je hard moeten werken om te komen waar je nu bent?
“Dat vind ik wel. Het is al moeilijk om vanuit de business waar ik vandaan kom naar iets anders over te stappen, laat staan dat mensen dat ook nog accepteren. Ik ken niemand die dat heeft gedaan, ook niet in het buitenland. Het is denk ik mijn kracht geweest dat ik nooit ergens heb gezeten als de gemiddelde pornoactrice of pornoster. Ook toen ik nog wel in de business zat en werd gevraagd voor clichéprogramma’s ging ik daar voor mijn gevoel altijd keurig gekleed naartoe. Ik probeerde netjes te praten en hield mijn mond als het ging over zaken waar ik geen verstand van had. Je bent je eigen merk, dus zo heb ik mezelf altijd neergezet. Meiden die nog wel in de industrie zitten, zeggen vaak tegen mij: Ik wil die overstap ook maken, hoe heb jij dat gedaan? Dan denk ik: ga je in ieder geval eens anders kleden als je op televisie komt. Als jij half in je lingerie voor de camera zit, dan krijgen mensen een bepaald beeld van je. Laat je ook niet in met zaken waar je geen verstand van hebt, alleen maar omdat je slim wilt overkomen. Dat betekent dus dat je tegen veel dingen nee moet zeggen, hoe leuk het ook lijkt. Uiteindelijk komt er dan vanzelf iets op je pad waarvan je weet: dit past bij mij.”

Zeg je nog steeds vaak nee?
“Heel vaak. Ook weleens tegen tv-programma”s die me best leuk lijken, maar dan zie ik wie er nog meer in zo’n programma zitten… Als je de selectie ziet, dan weet je al: ze konden niemand vinden, dus ze komen maar bij mij. Dan denk ik: ja dág, ik wil geen laatste keuze zijn. Ik ben echt niet arrogant en voel me nergens te goed voor, maar het is gewoon niet bevorderlijk voor je carrière als je meedoet aan bepaalde spelprogramma”s met een bepaald soort kandidaten. Soms sla ik daar een beetje in door, dan zeg ik op alles nee. Dat kan natuurlijk niet, want dan ben je snel uitgekakt. Gelukkig heb ik Mark achter me die me daarin begeleidt: heb je deze aanvraag echt goed bekeken, zou je er niet nog even over nadenken, is dit niet toch heel leuk? Ik moet iets vaak even laten bezinken: wat is het precies, heb ik hier wat aan, ga ik me hier prettig bij voelen. Expeditie Robinson zal ik bijvoorbeeld nooit gaan doen, want ik ben een huismus. Als ik er alleen al aan denk dat ik vier weken van huis zou moeten, dan krijg ik het benauwd. Wie is de Mol? zou ik nog wel over willen nadenken, want dat format vind ik leuk.”

Vind je het belangrijk om zichtbaar te blijven?
“Voor mij persoonlijk niet, maar uiteindelijk verdien ik daar wel mijn geld mee. Op meerdere vlakken. Ik ben mijn eigen product, dus in dat opzicht is zichtbaarheid wel belangrijk.”

Zou je je een leven buiten de schijnwerpers kunnen voorstellen?
“Jaaaa! Zeker. Dat lijkt me heerlijk. Maar weet je wat het ook is? Ik moet dankbaar zijn voor wat ik ermee heb bereikt. Als je het op die manier bekijkt, is het ook wel weer leuk. Snap je wat ik bedoel? Ik heb ook geen negatieve ervaringen met mijn bekendheid. Er valt gewoon niet zoveel vervelends over mij te zeggen.”

Hebben mensen geen vooroordelen over je?
“Jawel, ik hoor bijvoorbeeld vaak: Ik wist eerst niet echt wat ik met je moest, maar je blijkt een heel tof wijf te zijn. Of: Ik wist wel dat ik met je kon lachen, maar ik wist niet wat ik verder van je kon verwachten. Mensen weten vaak niet echt in welk hokje ze me moeten plaatsen. Ik doe van alles, dus wie is Bobbi Eden nu eigenlijk? Het is voor de buitenwereld handiger als je jezelf op één of twee dingen richt, dat is duidelijker. Mijn verleden speelt daarbij natuurlijk ook een rol. Niet bij de nieuwe generatie, die kennen me van De verraders en Vier handen op één buik. Maar de oude garde weet nog wel: Bobbi heeft ooit iets stouts gedaan, past dat wel bij ons format? Ik denk dan: je leeft in 2023, het is allemaal niet zo shocking, maar ik word daar soms toch nog op afgerekend. Dan zie ik programma’s voorbijkomen waarvan ik denk: daar had ik prima in gepast, maar daar vragen ze me niet voor. Ik zeg weleens tegen Mark: Hoe kan dat? Er zitten mensen in die programma’s die alles hebben gedaan wat God verboden heeft. Halve criminelen krijgen een eigen realitysoap. Ik heb mensen vermaakt en mij slaan ze over. Hoe kan dat? Ik vind dat ongelofelijk en soms ook echt wel frustrerend. Moet ik dan ook met alcohol op gaan rijden en in de bak belanden of drugs gaan verkopen? Heb ik dan wel de aandacht?”

‘Vanaf mijn 13de heb ik in winkels gewerkt, op vakantieparken, in de thuiszorg… En als ik op zaterdag 25 gulden had verdiend, dan kocht ik daar een bos bloemen van voor mijn moeder’

Je bent een fervent gamer, dus wellicht kun je een gokverslaving fingeren?
“Haha, ik word wel veel gevraagd, voor toernooien en events. Maar gokken is niets voor mij, dat ga ik net als drugs misschien iets te leuk vinden. Dat is niet oké voor mij. Waar ik oprecht gelukkig van word, zijn de gewone spelletjes. Ik heb alle gameconsoles en speel alles: van Mario en Pokémon tot Call of Duty. Iedereen zegt: je moet gaan streamen, dan kun je er ook nog geld mee verdienen. Maar als je met zoiets begint, dan kun je dat niet eenmalig doen. Mensen verwachten dan dat je elke dag gaat streamen. Daar heb ik helemaal geen zin in, want ik wil mezelf geen verplichtingen opleggen. Dat is bij mij altijd al een heikel punt geweest. Voor een ander kan ik heel goed invullen wat er moet gebeuren, dat is heel erg. Maar zelf ben ik allergisch voor alles wat moet. Als ik bij wijze van spreken naar een verjaardag moet, wat regelmatig gebeurt als je een kind hebt, dan vind ik dat al heftig.”

Is het idee van werken onder een baas jouw grootste nachtmerrie?
“Nee, dat zou ik wel kunnen. Mijn moeder heeft altijd hard gewerkt en vanaf mijn 13de wilde ik iets voor haar terugdoen. Toen ben ik zelf allerlei baantjes gaan aannemen: ik heb in winkels gewerkt, op vakantieparken, in de thuiszorg, op kantoren, bij een callcenter. Als ik op zaterdag 25 gulden had verdiend, dan ging ik daar een bos bloemen van 18 of 19 gulden van kopen voor mijn moeder. Werken onder een baas is prima, als je maar weet waarvoor je het doet. Ik denk ook dat het voor iedereen belangrijk is om al op jonge leeftijd je eigen geld te verdienen.”

Heeft Brandon al een baantje?
“Hij is net 7 en heeft nog een luizenleventje. Dat vind ik dan ook weer prima. Je kunt je kind prima verwennen, zolang hij maar wel normen en waarden leert. In de zin van: niet alles kan. Soms zegt Brandon bijvoorbeeld: Laten we even dit of dat spelletje kopen. Dan is mijn antwoord: Wat denk jij, dat we een ezel in de tuin hebben die diamanten briefjes schijt? Het is lastig uit te leggen, maar hij begint steeds beter te begrijpen hoe het werkt.”

Je komt over als iemand die niet chagrijnig te krijgen is. Wat is je geheime truc om altijd maar optimistisch te blijven?
“Je moet je eigen feestje maken, een ander gaat het niet doen. Natuurlijk heb ik weleens een kutdag, maar het heeft geen zin om je druk te maken om zaken die je niet in eigen hand hebt. Het klinkt een beetje gek, maar ik ben me er ook heel erg van bewust dat het zomaar ineens afgelopen kan zijn. Dat komt ook doordat we een beetje een kuttijd hebben gehad. Eerst ging mijn hondje Twinky hemelen. Ze was 14 jaar, maar het kwam toch heel onverwacht. Vier dagen later viel onze buurvrouw dood neer, gewoon vanuit het niets. Zij was een soort oma en vriendin in één, iemand die heel dicht bij ons stond. Daarnaast hebben veel mensen in onze omgeving te maken met nare dingen, mijn moeder ligt niet goed, de moeder van Mark ligt niet goed. De dood is dus wel een thema en toevallig doe ik ook nog mee aan het televisieprogramma De kist. Ik word dus even heel erg met mijn neus op de feiten gedrukt, waardoor ik me extra goed realiseer dat ik alles uit het leven moet halen wat erin zit.”