Roemrucht rollertje: hoe antiheld Edward Linskens PSV naar de finale struikelde 

Madrid, Estadio Santiago Bernabéu, 35 jaar terug. 95.500 uitzinnige toeschouwers. Halve finale Europa Cup I, het toernooi dat tegenwoordig Champions League heet. Leo Beenhakker, trainer van ‘de Koninklijke’, kijkt vergenoegd om zich heen als hij de dug-out instapt. Even dat varkentje uit Eindhoven wassen en de finale is een feit. Alles loopt op rolletjes want al in de 6de minuut mag de Mexicaanse superster Hugo Sánchez weer eens zijn flikflak-voorover maken na het benutten van een terecht gegeven strafschop. Op naar een walk-over...

Maar dan gebeurt het. We schrijven de 20ste minuut. Søren Lerby schuift de bal in de voeten van Frank Arnesen en die levert op zijn beurt een scherp steekpassje af in de voeten van Edward Linskens. Wie? Edward Linskens. Twee jaar daarvoor nog spelend voor de amateurs van Venray. Nul Europese ervaring. Drie maanden voor de kraker in Madrid debuterend in de eredivisie, tegen FC Twente (uitslag: 2-2). Hij vervangt in de Spaanse hoofdstad het geblesseerde PSV-icoon Willy van de Kerkhof.

Trainer Guus Hiddink vond hem wel klaar voor dit hoge podium en Van de Kerkhof had instemmend geknikt. De trainer had de routinier op één kamer ingedeeld met de beginner, dan kon hij als ouwe rot zijn vervanger alvast een beetje bijpraten over de wetten van Europees topniveau. “Maar vertel het hem vandaag nog niet,” had ‘ons Willy’ tegen Guus gezegd, “want dan doet hij geen oog dicht vannacht. En ik daarom ook niet, want hij slaapt bij mij op de kamer.”

Hiddink had naar ‘de stofzuiger’ geluisterd. Vertelde het Linskens de volgende ochtend. Maar Edward wist het al. Van Willy. Die had bij het ontwaken gezegd: “Maakt u u eigen maar ’s goed fit vandaag, want ik denk dat ge speelt vanavond.” En zo geschiedde. Terwijl Linskens het al mooi zat vond dat hij überhaupt in Madrid was, want ja, ze hadden het niet breed thuis, gingen zelden op vakantie en nu zat ie gewoon gratis in die grote stad. “Maar je bent gefocust op het voetbal, dat besef kwam pas later...”

Zenuwen

De pass van Frank Arnesen kwam perfect aan en de nuchtere tiener nam de bal ook voortreffelijk in één beweging mee. Zó goed zelfs dat hij plots oog-in-oog kwam te staan met de legendarische doelman Francisco ‘Paco’ Buyo. Ineens kreeg Edward de zenuwen, in alle haast schoot hij maar blind op doel. Slechter kon hij ’m niet raken. Alsof de bal lek was. Hij maaide half over het leder heen, waardoor het met een gangetje van hooguit 5 kilometer per uur recht op de doelman af rolde. Buyo verwachtte een ‘streep’ en was al wat door zijn knieën gezakt om de bal als een kat uit de hoek te kunnen ranselen.

Maar de bal ging niet naar de hoek, het rolde tergend langzaam precies voor de voeten van de keeper. Die had inmiddels zo’n onhandige hurkhouding aangenomen, met het lichaam achterover vallend en één arm aan de grond, waardoor hij volledig op slot kwam te zitten. De bal rolde onder het linkerbeen van de goalie door, dat vast was komen te staan in de vorm van een omgekeerde V.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.