Weg met dat vleestapijtje!

En, lekker in Turkije geweest? Nog een leuk souvenirtje meegenomen? Op je hoofd bedoelen we dan? Steeds meer mannen stappen tegenwoordig zonder enige schaamte –waarom zouden ze ook? – in het vliegtuig naar een of ander cosmetisch paleis aan de Turkse Rivièra of Istanbul om hun door hun eigen spiegelbeeld aangewakkerde onzekerheid te genezen met een haardos waar ze jaren geleden al afscheid van hadden genomen. Nou ja, onzekerheid: ijdelheid misschien.

Moet iedereen ook zelf weten natuurlijk, zeker BN’ers als Ruud Gullit, Sander de Kramer en Najib Amhali voor wie de ingreep betaald wordt in ruil voor een duimpje op Instagram.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Haarlaserspecialist: ‘Ik heb hier elke week wel iemand aan m’n bureau die een einde aan zijn leven wil maken omdat hij kaal is of wordt’

Bijna 25 jaar geleden werd je nog meewarig aangekeken als je je een synthetisch coupe soleiltje liet aanmeten op je kale knar. Want cosmetische ingrepen, dat was toch iets voor vrouwen? Bovendien, een échte kerel boeide het niet wat hij op zijn hoofd had. Een man werd gewoon kaal door een teveel aan testosteron, dus dat was nog mannelijk ook. Toch moest ook toen al de ijdelheid van vooral BN’ers niet worden onderschat. Vroeg kalende mannen als Gerard Joling, Dick Advocaat (heeft hij ooit haar van zichzelf gehad?) en Raymond van Barneveld wilden de natuur best een hak zetten door wat plukjes haar in te zaaien, waardoor dat er wekenlang uitzag alsof er een zeer lokale acneaanval had plaatsgevonden of dat ze head first in het prikkeldraad hadden gehangen. Je weet wel: een hoofd vol bloedrode puntjes waarop eerst een korst groeide en daarna hopelijk een fris gazonnetje dat, zo bleek vaak in de praktijk, na een paar weken al zo dood was als een zomers grasveld in Griekenland.

Onze kalende verslaggever van toen, Hans Peijs, wilde zijn achterhoofd ook wel naar zijn schedel verhuizen met een laserbehandeling die Joling, Advocaat en Van Barneveld ook hadden ondergaan. Dat viel nog niet mee, schreef hij destijds: “Grootste probleem is de wond op het achterhoofd. De eerste twee nachten slaap je ronduit besodemieterd, door de wond lijkt het net alsof je constant met je hoofd op een stang ligt. Pas na een dag of vijf, zes gaat het beter. Maar eigenlijk voelt het op de top weer enigszins als vanouds als de hechtingen er na twee weken uit gaan.”

Peijs onderging het manmoedig en hij vertrouwde op een goede afloop, wat volgens zijn behandelende laserspecialist positiever was dan hoe sommige andere mannen in zijn kliniek verschenen: “Ik heb hier elke week wel iemand aan m’n bureau die een einde aan z’n leven wil maken omdat hij kaal is of wordt.”

Of het door zijn nieuwe haar kwam weten we niet, maar Peijs kreeg meteen weer praatjes: “Straks kan ik ook overtollig vet laten weglaseren en overbodig lichaamshaar op plekken waar ik het niet wil hebben. Maar ik ga geen penisbehandeling doen. Er moet wel iets van mezelf overblijven. En om hem nou vijf centimeter te laten inkorten...” Je hoort het al: een echte Panoramaverslaggever!