Voetbal is voor Wout Weghorst om te janken

2021: Een jankende leeuw

Het betreft maar een oefenwedstrijdje en de tegenstander is met Georgië nou niet bepaald een grootmacht, maar de maker van de 2-0 is door het dolle heen. Wout Weghorst heeft voor het eerst gescoord in het Nederlands elftal, zo’n primeur is voor iedereen een bijzondere gebeurtenis, maar bij geen enkele international gaat dat gepaard met zulke emoties als bij Weghorst. De huidige spits van Hoffenheim brult het uit van vreugde, de ogen zijn vochtig en hij imiteert met zijn armen de klauwen van een leeuw. We hebben zulke taferelen nooit gezien bij Van Hanegem, Cruijff of Van Basten, maar die waren dan ook stukken getalenteerder dan Weghorst.

Hij is nog steeds verwonderd dat hij een oranje shirt mag dragen. Het neigt naar de overdrive, maar ergens is het ook wel mooi om een voetballer te zien met zoveel passie. Bovendien betekent het Nederlands elftal voor Weghorst meer dan voor de gemiddelde voetballer. Het duel met Georgië betreft de uitzwaaiwedstrijd voor het EK van 2020 (vanwege corona gespeeld in 2021), Weghorst behoort tot de definitieve selectie. Als verrassing hebben zijn vrouw en kinderen het huis oranje versierd. “Oranje? Dat is het allerbelangrijkst. Als ik daaraan denk, word ik gek. Dat is mijn alles,” zegt hij drie jaar eerder in de Volkskrant.

Als spits van AZ komt zijn ultieme droom voorzichtig dichterbij. Toenmalig bondscoach Dick Advocaat heeft hem al eens gebeld. Vanwege blessures is Weghorst een serieuze optie voor de oefenwedstrijden tegen Roemenië en Schotland. “Ik deed geen oog dicht. Ik lag te woelen.” Advocaat kiest uiteindelijk voor Luuk de Jong, maar het komt er later dus alsnog van. In 2018: “Ik weet dat genoeg dingen beter kunnen en misschien wel moeten bij mij. Maar ik weet ook dat ik ongelooflijk trots zou zijn om voor het Nederlands elftal uit te komen.”

2014: Eerste eredivisie-goal, in de Arena

De toeschouwers bij Ajax-Heracles Almelo zijn in 2014 getuige van een bijzondere gebeurtenis. De slungelige spits van de bezoekers scoort in de 86ste minuut en wordt vervolgens overmand door emoties. Wellicht te begrijpen als het de winnende is, maar Weghorst heeft de achterstand slechts verkleind naar 2-1, tevens de eindstand. Een doelpunt dus met enkel statistische waarde, maar niet voor de maker. Dit is zijn eerste goal in de eredivisie. Zelfs bij zijn eerste amateurclub, RKSV NEO uit Borne, bevroedde helemaal niemand dat Weghorst ooit op dit podium zou acteren.

Dat heeft de man die op zijn negentiende nog voetbalde bij de amateurs toch knap geflikt. Dat niet alleen, Ajax was voor hem altijd al bijzonder. “Als we op vakantie gingen en we reden langs de Arena, dan zei ik altijd tegen mijn broers dat ik het fantastisch zou vinden als ik daar ooit mocht voetballen,” vertelde hij als AZ-speler tegen RTV Noord-Holland. Dat hij uitgerekend in de Johan Cruijff Arena de ban op het hoogste niveau mag breken, verklaart de waterlanders. “We hadden er niks aan natuurlijk. Maar voor mij persoonlijk was het wel een kleine overwinning. Dit heb ik toch maar mooi bereikt,” zegt hij na afloop.

Na het laatste fluitsignaal vraagt hij Ajacied Lasse Schöne om zijn shirt. Hij trekt het gelijk aan en loopt naar zijn broer, die aan de rand van de Arena op hem wacht. De omhelzing is innig. Hun achternaam op het scorebord van de Arena, dat is meer dan een jongensboek. De datum waarop hij dat schreef staat getatoeëerd op zijn arm.

2005 en 2016: Huilen om Europese avonden AZ

Genoeg voetballers die na een transfer huichelen dat ze eindelijk zijn beland bij hun droomclub, dat ze als jongetje al sliepen in een pyjama van hun nieuwe broodheer. Dat geslijm laat Weghorst gelukkig achterwege als hij Heracles verruilt voor AZ. Wel kan hij zich nog een jeugdig tranendal herinneren om de Alkmaarders. “Ik weet nog wel dat ik als klein jochie moest huilen om het verlies van AZ in de halve finale tegen Sporting, terwijl ik helemaal niks met AZ had,” vertelt hij aan RTV Noord-Holland.

In de blessuretijd van de verlenging liep AZ de Europa League-finale mis, dat zal iedere voetballiefhebber in 2005 hebben geëmotioneerd. Maar elf jaar later maakt Weghorst de cirkel rond. AZ heeft net met 3-2 gewonnen van Zenit Sint-Petersburg, tijdens de ereronde stromen de tranen rijkelijk over Weghorsts gelaat. “Ja, ik deed nog mijn best om het een beetje te verbergen, maar dat lukte niet erg.”

Heeft AZ alsnog zijn Europese finale? Heeft Weghorst getekend voor een memorabele hattrick? Nee, AZ heeft in 2016 de poulefase van de Europa League overleeft en viert ‘slechts’ Europese overwintering. Toch is het voor de spits een mijlpaal. Als kind keek hij gebiologeerd naar de Europa Cup-avonturen van de Hollandse clubs. “Europees voetbal, dat zijn toch speciale wedstrijden in bijzondere omstandigheden,” verklaart hij in het Noordhollands Dagblad. “In die tijd dacht ik niet dat ik zelf ooit zulke wedstrijden zou spelen, maar nu lukte me dat toch maar mooi met AZ. En dan winnen we ook nog van Zenit en overleven we de groepsfase. Vandaar die emoties na die overwinning. Ik zat er hélemaal in, vond het mooi dat je zoiets met zijn allen voor elkaar krijgt.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.