Pak ze op, zet ze vast en verban ze

Micha Jacobs

Mijn vader kreeg als toeschouwer ooit een gele kaart, omdat hij langs de lijn nogal flink van leer trok tegen de scheidsrechter. Het wilde hem nog weleens overkomen, dat zijn mond iets groter was dan zijn hart, maar dat hij daarvoor op de bon werd geslingerd door de scheids was volgens mij een unicum. Er werd zo hard om gelachen, ook door hemzelf, dat hij het daarna nog maar zelden deed, wat ook precies de bedoeling van de scheids moet zijn geweest. Humor als wapen tegen onaangepast gedrag, ik zie dat graag, al werkt dat natuurlijk voor geen meter tegen wat er tegenwoordig allemaal naast de velden gebeurt.

Je zou als spelersvrouw, vader van de spits of kind van de trainer nu maar eens op de tribune moeten zitten en je emoties tonen, laat staan juichen. Voor je het weet, stormt er een woedende menigte op je af en moet je door de ME in doodsangst uit het stadion worden geleid nog voordat het laatste fluitsignaal heeft geklonken. Het gebeurde de gezinnen van AZ-spelers en -staf tijdens de uitwedstrijd tegen West Ham United, het gebeurde omgekeerd met West Ham-gezinnen in Alkmaar toen de Londenaren AZ uitschakelden in de halve finale van de Conference League, maar het overkwam ook Alf-Inge Haaland, de vader van Erling, in Bernabeu tijdens Real Madrid-Manchester City in de halve finale van de Champions League. Maar goed, dan had hij vanuit zijn skybox ook niet met pinda’s naar de Madrid-aanhang moeten smijten.

Ik kan wel een maatschappijkritische visie loslaten op wat er nu allemaal gebeurt – dat er een relatie bestaat tussen crisis en hooliganisme, zoals in de jaren tachtig – maar het is volgens mij veel simpeler: geef ze een knietje, straf ze voor het leven en handhaaf je het apenzuur. Niemand die het doet, niemand die het durft. Ik ken niet ons hele wetboek van buiten, maar als het in Engeland (meldplicht op het politiebureau tijdens wedstrijddagen) en in Duitsland kan – in de meeste Duitse stadions zijn politiecellen aanwezig waar je in wordt gesmeten als je iets hebt geflikt én meteen wordt aangeklaagd door de officier van justitie – waarom bij ons dan niet? Nee, in Groningen waren ze te bang dat de boel zou escaleren toen achterlijke hooligans met zwarte rookbommen smeten, het veld bestormden en kinderen op de tribune een trauma bezorgden. Ja, lekker makkelijk, de wedstrijd staken als er één bekertje naast de cornervlag ligt, maar we durven het ook gewoon niet écht aan te pakken, hè?

Edwin Struis

Wij zijn zo doorgeslagen in het polderen, in de gedachte dat elk probleem zichzelf wel oplost mits we het maar lang genoeg pappen en nathouden, dat we de realiteit uit het oog verloren zijn. En die is dat veel clubs in het betaald voetbal gegijzeld worden door een harde kern van relschoppers, waartegen veel te weinig wordt ondernomen. Want ja, voor je het weet gooien ze bij je thuis de ramen in of wachten ze je kinderen op bij het schoolplein. En omdat angst een slechte raadgever is, rukken deze gedegenereerden steeds verder op in de stadions, zagen we ook donderdag weer in Alkmaar.

Ja, zélfs in het stadion van AZ, want deze shaggiedraaiende en in spijkerjackies gehulde Noord-Hollanders hebben nu niet bepaald een licht ontvlambare reputatie. Veel supporters dropen na de tegengoal van West Ham United meteen al af, kiezend voor de snelle afgang in plaats van het bedanken van de spelers voor toch een aardig Europees seizoen, hoewel het laatste optreden ondermaats was. Veel te voorspelbaar aanvalsspel, geen plan B, niet het gif dat nodig is om een ploeg aan de onderkant van de Premier League te verontrusten.

Nee, die spelers kwamen pas echt in actie toen ze na de wedstrijd in de smiezen kregen dat hun familieleden ongewenst bezoek kregen op de hoofdtribune. De camera’s van de UEFA draaiden maar weer eens de andere kant op, daarmee een omgekeerd effect sorterend, want nu wilde juist iedereen weten wat er precies aan de hand was.

Zo langzamerhand krijgen Nederlandse hooligans het stempel dat hun Engelse collega’s in de jaren tachtig vergaarden. Of het nu gaat om Feyenoord-fans die in Rome een eeuwenoude fontein verbouwen, een PSV-supporter die de keeper van Sevilla te lijf wil gaan, een Kuip-bezoeker die de omschrijving van een wegwerpaansteker iets te letterlijk opvat, we zijn zo langzamerhand de risee van Europa. Natuurlijk, ze zijn in de minderheid, en niet erg bedeeld met hersencellen, maar beelden van deze capuchonnetjes gaan de hele wereld over. Laatst werd er nog triomfantelijk bericht over het extra Champions League-ticket dat de eredivisie veroverd heeft, maar er hoeft nog maar weinig te gebeuren of straks mogen onze clubs niet eens Europa meer in.

Veel strenger straffen, veel strenger controleren, veel harder optreden op momenten dat de veiligheid van andere stadionbezoekers in het geding is, geen alcoholverkoop meer in en rond het stadion, een meldingsplicht voor amoebes met een stadionverbod, veel meer sociale controle ook. Er moet een soort tegenbeweging op gang komen, waardoor het gezond verstand weer moet gaan zegevieren in de stadions.