Joure heeft nóg een Noppert

Micha Jacobs

Joure is amper bekomen van die ene Noppert-hype of die andere kondigt zich alweer aan: Andries eruit, Danny erin.

Lekker makkelijk wel voor alle bakkers en slagers in het dorp: vervang op alle gebakjes het hoofd van de keeper door dat van de darter, maak een sateetje in de vorm van een dartpijl en je kunt nog zeker een week teren op de Noppert-gekte. Was het voor de middenstand over het algemeen een teleurstellend WK voetbal, in Joure wrijven ze zich nog steeds in de handen.

Danny begint deze week aan dat andere WK, de hoogmis van het darts in Alexandra Palace in Londen, wat ik altijd een leukere kerst- en nieuwjaarstraditie heb gevonden dan een kerstboom optuigen, oliebollen bakken en vuurwerk afsteken. Languit in mijn joggingbroek op de bank verkneukelde ik mij altijd aan die mensen in de zaal, verkleed als Batman of koe en met een pitcher bier in de knuisten, brullend als een bezopen beer. Want wat waren ze uit hè, zo tussen kerst en oud en nieuw. Vroeger, toen Raymond van Barneveld nog de post bezorgde en er alleen nog maar in de Lakeside-countryclub in Frimley Green om de wereldtitel werd gesmeten, keek ik al naar darters als Les Wallace, Richie Burnett en Steve Beaton die nog niet door een carnavaleske meute werden toegeschreeuwd en darts nog eerder naar de stilte van het snooker neigde dan naar het geschreeuw in een voetbalstadion. Maar dat was toen, nu leven we in een andere realiteit. In een realiteit waarin darts niet meer op de BBC en zelfs niet meer op RTL 7 wordt uitgezonden. Darts zit niet meer op het open net, maar achter de betaalmuur van Viaplay. Wat ook weer niet zo gek is als je bedenkt dat Formule 1 daar ook al een jaar achter zit en darts- en raceliefhebbers ook enige verwantschap hebben. Maar voor zo’n vrek als ik die weigert om voor sport te betalen terwijl er al genoeg sport op tv is, is het toch een gemis. Een populist zou zeggen: wéér een mooie traditie de nek omgedraaid. Nooit meer die heerlijk ongemakkelijke gesprekjes over ‘dat mentale spelletje’, en ‘dat je niks hebt aan hoge scores als je de dubbels mist’, alsof die nog veel ongemakkelijkere Marcel Maijer ook maar enig idee had waar het over ging. Nooit meer dat kneuterige shot van dat dartbord waar drie pijlen perfect in de triple-20 waren geprikt als de camera eroverheen vloog na een reclameblok: doodzonde. Zeker in een jaar dat die andere Noppert misschien weleens hoge ogen gaat gooien, of praat ik nu tegen een (betaal-) muur?

Edwin Struis

Sorry hoor, maar ik ben even uitgejouerd. Prachtig hoor, zo’n stad (dorp?) volgeplempt met sportieve lui die allemaal Noppert heten, maar als hun bijdrage beperkt blijft tot het opvullen van selecties tot de gewenste grootte dan hoeft het voor mij niet. Ja, ik weet het, ook ik hemelde onze zo gewoon gebleven Andries op in aanloop naar de kwartfinale tegen Argentinië, en Messi-stoppert rijmde heel mooi op z’n achternaam, maar eenmaal tussen de palen bleek hij niet veel meer dan een Van der Sar- of Cillessen-kloon. Leuk om erbij te hebben, maar dus geen penalty-stoppert, laat staan -killer.

En dan pontificaal voor de neus van Messi gaan staan bij de penaltystip en daar een partij moeilijk gaan zitten doen... Als onderdeel van zo’n opgefokt sfeertje waarin Oranje (remember de achtste finale van 2006 en de finale van 2010) altijd ten onder gaat. Wees gewoon jezelf, speel het spel waarmee Nederland groot is geworden, toon je een ware nazaat van Cruijff, Van Basten & Robben en verlaag je niet tot allerlei zogenaamd psychologische spelletjes die uiteindelijk maar één slachtoffer kennen: jezelf.

Waarbij we vanzelf bij darts zijn aanbeland. Want als er ergens sprake is van psychologische oorlogsvoering is het wel in de buurt van de bull. Ken jij dat verhaal van die darter die de avond voor zijn partij een flinke portie hachee at met een extra portie uien om de dag erna elke keer dat zijn opponent naar het bord slofte een fikse scheet te laten? Nee, ik ook niet, maar het lijkt me een probaat middel om je toch al door alcohol versufte tegenstander verder te laten verschrompelen.

Je hoort het al: ik heb niet zo heel veel met pijltjesgooien. Als het Shrek-hoofd van Mighty (gaap) Mike van Gerwen op de beeldbuis verschijnt, zapt m’n tv vanzelf een zender verder. Dat doet ie verder alleen wanneer het mombakkes van Wilfred Genee opdoemt, dus dat zegt genoeg.

En dat geweeklaag van Raymond van Barneveld, dat er weer eens een deur openstond of dat z’n bril besloeg of dat er iemand op de veertiende rij een boer liet; naar dat soort mensen is het lastig kijken, zelfs als ze Noppert heten.

Vandaar dat ik op de valreep van 2022 Viaplay uitroep tot zender van het jaar. Eerst dat vreselijke Formule 1 achter slot, grendel en decoder en nu darts. En kan iemand ze wijsmaken dat ook de rechten van schaatswedstrijden uitstekend passen in hun pakket? Ik zeg: hoezee voor Viaplay!