Het is zondagmiddag rond drie uur als mijn telefoon gaat. De planning: er hangt een klant aan de lijn die NU een escort wil ontvangen. Dat kan normaal gesproken niet zomaar natuurlijk en dat heeft ze hem ook gezegd, maar hij is blijkbaar niet gewend om ‘nee’ te horen. Hij wil weten wat het kost om nu toch een vrouw te laten komen. Ik denk snel na, op zich had ik niks gepland vanmiddag. Ik zeg tegen het meisje van de planning dat ze 500 euro moet vragen. Voor een uurtje.
Ze belt na twee minuten terug: hij is akkoord. Ik moet dus in beweging komen. Ik trek een leuk lingeriesetje en een sexy outfit aan. De chauffeur is al onderweg. Twintig minuten later bel ik aan bij een enorme villa. Robert doet open. Een veertiger met een goeie kop.
Als ik binnen ben, snap ik waarom deze klant zo’n haast had. Zijn vrouw is een middagje weg, dus hij heeft niet veel tijd om zich even lekker uit te leven. In het geval van Robert ziet dat er anders uit dan bij de meeste klanten. Hij wil niet gepijpt worden, hij wil niet neuken. Hij wil pijn. Hij wil dat ik met mijn naaldhakken over hem heen loop, hard in zijn ballen knijp, hem in zijn gezicht sla en hem spuug. Ik doe wat hij vraagt en na een uurtje is hij moe maar voldaan. Net voor zijn vrouw terugkomt, stap ik weer in de auto. Hij blij, ik blij.
Blijkbaar bevalt het hem, want de week erna boekt hij me weer. Dit keer moet ik me niet melden bij zijn huis, maar bij een soort bijgebouw dat hij heeft neergezet om in te kunnen werken. Zijn vrouw zit binnen tv te kijken als ik hem in het aanbouwtje aftuig. Een heel bizarre ervaring.
Een week later wordt het nog gekker. Terwijl ik met hem bezig ben, belt zijn vrouw hem op vanuit het huis. “Dag poepie,” hoor ik hem zeggen als hij opneemt. Ik schiet bijna in de lach. “Nee, ik kom er zo aan hoor. Even iets afmaken nog,” zegt hij. Bijna elke keer erna dat ik er ben, belt zijn vrouw. Soms wel vijf keer. Altijd neemt hij netjes op. Poepie dit en poepie dat, hoor ik dan. Heel surrealistisch als ik hem net sta af te ranselen.
Soms boekt hij me meermaals per week. Soms laat hij ook maanden niets horen. Ik weet niet of hij dan tijdelijk overstapt op een andere dame of dat zich even echt op zijn bedrijf stort. In elk geval doet hij blijkbaar goede zaken, want na een tijdje wil hij me niet meer in het bijgebouwtje hebben, maar op een ander adres. Er staat daar een enorme loods, die hij blijkbaar gekocht heeft. Hij heeft er een speciaal kamertje ingericht voor bezoek als ik. Uiteraard staat daar ook een bed in. Ik ben daar heel regelmatig. Soms alleen, soms met een collega. ‘Poepie’ belt nog steeds vaak om te vragen waar hij blijft, maar ze is nu in elk geval niet meer op loopafstand aanwezig.
‘Net voor zijn vrouw terugkomt, stap ik weer in de auto. Hij blij, ik blij. Blijkbaar bevalt het hem, want de week erna boekt hij me weer’
Geen idee waarom Robert het opwindend vindt als ik hem pijn doe, maar ik kom in mijn werk zoveel dingen tegen. Ik veroordeel niemand. Als hij dit lekker vindt, dan krijgt hij dit. En het is voor mij best een goede work-out om hem hard tegen zijn smoel slaan. Even lekker afreageren. Zelf vindt Robert dat hij een makkelijke klant is, omdat we veel kletsen en niet neuken. Ik ben dat niet met hem eens. Kletsen doe ik met al mijn klanten en neuken is niet per se meer werk dan slaan en knijpen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel een leuke afwisseling vind.
Ik heb niet veel klanten die alleen maar pijn willen. Ja eentje, en die is nog extremer. Die heeft echt geen stopwoord en wil vooral dat ik hem keihard op zijn bek sla. Het liefst heeft ie dat ik zijn neus breek met mijn vuist, maar dat kan ik echt niet. De kracht zou ik er wel voor hebben als je me kwaad genoeg maakt, maar zomaar iemand zo hard op zijn gezicht beuken: nee dat lukt mij niet.
Het lijkt me ook niet zo handig, want ook die man moet daarna weer terug naar zijn vrouw. Als je dan ineens je neus gebroken hebt, wat ga je dan zeggen? Dat is ook de reden dat ik altijd mijn ringen afdoe voor ik begin met slaan. Pijn is fijn, maar deze mannen moeten de volgende dag ook weer gewoon een vergadering kunnen voorzitten. Als hij dan vol schrammen en krassen zit, heeft hij toch wat uit te leggen.
- Hans Toonen en Hans Wientjes