‘Voorbeeldige’ United-aanvaller Ryan Giggs moet zich in rechtbank verdedigen

Het Nederlands elftal speelde onlangs voor de Nations League twee keer tegen Wales. Officieel zwaaide Ryan Giggs daar nog de scepter, maar de oud-topvoetballer was nergens te bekennen. In afwachting van zijn strafzaak was hij al anderhalf jaar niet meer in functie. Vlak voor de duels met Oranje plaatste Wales zich voor het komende WK, maar Giggs gaat ook niet naar Qatar, hoe zijn zaak ook afloopt. Vlak na de winnende treffer van Memphis Depay besloot Giggs definitief op te stappen. “Het was een eer en een voorrecht om mijn land te leiden,” meldde hij in een verklaring. “Maar ik wil niet dat de voorbereiding op het WK wordt beïnvloed of in gevaar wordt gebracht door de aanhoudende belangstelling voor deze zaak. Ik ben verdrietig dat we de reis niet samen kunnen voortzetten, want ik weet zeker dat deze getalenteerde groep het land trots gaat maken op het WK.”
De Welshman moet zich begin augustus niet verantwoorden voor een paar onbetaalde parkeerboetes of een fiscaal delict. Nee, het is nogal wat waarvan hij wordt verdacht. Mishandeling van zijn ex-vriendin én haar zus. Kate Greville, zijn toenmalige vriendin, zou Giggs ervan hebben beticht te flirten met andere vrouwen. Vervolgens zou hij haar naakt en hardhandig de hotelkamer uit hebben gezet, onder meer met een trap in haar rug. Ook de zus van Kate zou hij hebben aangevallen en op een ander moment zou hij zijn ex ook al hebben getrakteerd op een kopstoot. Daarnaast zou Giggs intimiderende berichten en mails hebben gestuurd op momenten dat Kate de relatie dreigde te verbreken. Giggs ontkent alle aantijgingen, 8 augustus gaat de rechter zich buigen over de zaak die hem in ieder geval al zijn baan als bondscoach heeft gekost. Het zijn geen fraaie berichten, maar hij kan natuurlijk nog van alle blaam worden gezuiverd. Maar toch, het is niet de eerste keer dat die ooit zo keurige linksbuiten in opspraak is. Waar is het toch misgegaan met Ryan Giggs?

Britse Totti

Lang loopt het imago van Giggs parallel met dat van zijn club, Manchester United. Giggs is succesvol, betrouwbaar en oerdegelijk. Het zijn etiketten die al lang niet meer worden geplakt op United, Erik ten Hag krijgt zijn handen vol om de glorietijden van de gevallen grootmacht te doen herleven. Maar United is dus niet de enige die van zijn voetstuk is gevallen. Francesco Totti is met zijn 25 seizoenen bij AS Roma hét symbool van de eeuwige clubtrouw, maar Giggs is een goede tweede. Op een ander ranglijstje prijkt zijn naam wél bovenaan. Giggs is niet minder dan dertien keer landskampioen geworden, in de Europese topcompetities is er geen (oud)voetballer die hem dat kan nazeggen.

In 1991 debuteert Ryan Giggs voor Manchester United, om pas 23 jaar later afscheid te nemen. Liefst 963 wedstrijden speelt hij voor de The Red Devils, nooit dient hij een andere club. “Ik heb mezelf altijd rijk geprezen. Spelen voor de grootste club van de wereld, waar ik als supporter al fan van was, betekent dat ik nooit heb hoeven nadenken over een vertrek bij United,” liet hij ooit optekenen. Zelfs een grotere zak geld kon hem nooit verleiden. “Je hebt geld nodig voor je bruiloft, dan voor je kinderen, huizen, vakanties… Ik verdien genoeg met voetballen en sponsorcontracten. Waarom zou ik nog meer nodig hebben?”
Misschien voor een scheiding en een leger aan advocaten, maar daarover later meer. Giggs is een United-legende, maar het had weinig gescheeld of hij had geschitterd bij de grote rivaal. De jeugdtrainer van zijn amateurclub, Dennis Schofield, verricht klusjes bij Manchester City. Hij regelt dat Giggs af en toe mag meetrainen en City staat op het punt hem in te lijven. Net op tijd overtuigt een scout Alex Ferguson eens te komen kijken naar een 13-jarig supertalent. De manager is snel overtuigd. “Zoals een puppy een prop papier achterna holt, voortgedreven door de wind, zo onbevangen en natuurlijk bewoog hij zich over het gras. Het leek alsof zijn voeten nooit de grond raakten, zo sierlijk en elegant waren zijn dribbels.”
Al op zijn veertiende tekent Giggs een contract bij United, zijn favoriete club. “Dennis liet me trainen bij City. Hij wilde me dolgraag in het blauw zien, maar ik háátte het. Ik liep daar echt rond met een rotgevoel. De club deed alles om het naar mijn zin te maken, dat was het punt niet. Maar mijn hart lag al bij United.”

Pa: agressieve bullebak

Het is duidelijk van wie Giggs het talent heeft geërfd: zijn vader, Danny Wilson, een rugbyprof. Rugby is ook de reden dat het jonge gezin in Swinton gaat wonen, een voorstad van Manchester. Pa tekent een mooi contract bij Swinton Lions en voor hem komt daarmee een droom uit, voor de rest van het gezin loopt de verhuizing uit op een nachtmerrie. De geboorte van Ryan was absoluut niet gepland, de zwangerschap was een ongelukje. Zijn ouders waren zeventienjarige pubers toen ze zich opeens moesten klaarmaken voor het ouderschap. Zeker pa Danny was daar nog absoluut niet aan toe. “Hij ging op dat moment in zijn leven liever uit, flirtte liever met allerlei andere meisjes, dan dat hij thuis was met zijn gezinnetje. Hij heeft nooit van me gehouden,” vertelde moeder Lynne. Thuis in Cardiff krijgen ze alle hulp van de opa’s en oma’s. In Engeland verdwijnt die hulp. Danny blijft soms dagenlang weg, geniet van ander vrouwelijk schoon en laat zich vullen in de kroeg. Thuis geeft hij de moeder van zijn kinderen - Rhodri is het drie jaar jongere broertje van Ryan - met regelmaat een pak slaag. “Het was een rotperiode,” vertelde Ryan tijdens de uitzonderlijke keer dat hij sprak over zijn jeugd. “Ik ben niet verbaasd dat ze nooit zijn getrouwd. Mijn moeder had het heel zwaar. Ik heb grote bewondering voor de manier waarop ze mij en mijn broertje heeft opgevoed. Mijn vader was een agressieve bullebak die zich weinig om mij bekommerde. Toch had ik ook wel ontzag voor hem. Door zijn rugbytalent groeide hij uit tot een sportheld. Dat is het enige waarvoor ik hem dankbaar ben, het geweldige sporttalent dat hij heeft doorgegeven. Mijn snelheid en gevoel voor evenwicht heb ik echt van hem.”

Even lijkt het even alsof Ryan in de voetsporen van zijn vader treedt. “Maar al vroeg kon ik heel goed voetballen zonder daar veel moeite voor te doen. Tot mijn veertiende lag rugby me zelfs beter, maar vanaf die leeftijd bleek mijn geringe fysiek een probleem. In 1988 heb ik rugby laten vallen.” In dezelfde periode dat Alex Ferguson aan de deur staat met een contract, komt ook de politie op bezoek. Pa heeft al vastgezeten wegens het rijden over zware invloed, nu heeft hij zijn vriendin weer geslagen, harder dan ooit tevoren. Hij moet weer mee naar het bureau, het is voor Lynne reden om de relatie definitief te stoppen. “Zijn vertrek uit ons leven bleek een zegen,” zei de latere stervoetballer. “Ik begon nóg beter te begrijpen wat hij mijn moeder had aangedaan, waarop ik besloot voor de rest van mijn leven haar naam aan te nemen.”

Dus niet Ryan Wilson, maar Ryan Giggs debuteert in 1991 voor Manchester United. Het is het startsein voor een nieuwe glorieperiode van de club, want Giggs maakt onderdeel uit van een zeldzaam getalenteerde generatie: David Beckham, Paul Scholes, Nicky Butt en de gebroeders Dennis en Phil Neville. Het zijn allemaal juwelen uit de jeugdopleiding waar de club jarenlang op kan bouwen. Zeker achteraf is Beckham de grootste naam van die zes, maar Giggs werd altijd gezien als de beste voetballer van het stel. “Hij heeft meer talent dan iedere andere voetballer van deze tijd. Hij is fijnbesnaard én vol dynamiek. He’s the player chosen by God,” zegt Luís Figo, generatiegenoot en zelf toch ook geen misselijke voetballer.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.