Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert
Micha Jacobs & Mario Wisse

Sportcolumn: 'Van godenzoon tot boerenlul'

Iedere week schrijven onze Panorama-verslaggevers samen een column over wat hen opvalt in de sportwereld. Deze week: 'Van godenzoon tot boerenlul'

Micha Jacobs & Mario Wisse

Mario Wisse

Nu Ajax zo goed speelt, verkassen de smaakmakers volgend seizoen uiteraard naar buitenlandse topclubs. Zonde. Vooral omdat de spelers die nu bij Ajax de pannen van het dak spelen straks na die zogenaamde droomtransfer geen skippybal meer raken. Neem Davinson Sánchez. Een geweldenaar in de achterhoede van Ajax die er bij Tottenham al vier jaar helemaal niks van lijkt te kunnen. Ze betaalden 42 miljoen euro voor hem en hij wordt beschouwd als een van de grootste miskopen in de geschiedenis van de club. Hetzelfde geldt voor voormalig godenzonen als Justin Kluivert (mislukt bij Roma, RB Leipzig en nu aan het mislukken bij Nice), Kenny Tete (mislukt bij Lyon en nu op de bank bij Fulham in de Championship), Matthijs de Ligt (schlemiel en B-keus bij Juventus), Hakim Ziyech (zit zelfs tijdens de huidige blessuregolf op de bank bij Chelsea) en Donny van de Beek (mag niet eens in de buurt van de bank komen bij Manchester United). Zeker, ze kozen allemaal voor prachtige clubs en verdienen geld als water. Maar hoe leuk is dat als je niet eens volwaardig lid van de selectie bent? De fans van je nieuwe club balen van je; de media bespotten je en ondertussen zie je je oude club elke week de ene topploeg na de andere oprollen. Een buitenlandse carrière als die van Gullit, Van Basten, Bergkamp, Van Nistelrooij, Van Persie en Robben, dát is lekker. Die worden met gejuich en alle egards ontvangen wanneer ze af en toe terugkeren in Milaan, Londen, Manchester of München. Maar Sánchez, Kluivert, Tete, De Ligt, Ziyech en Van de Beek worden niet eens herkend als ze over tien jaar het stadion van hun huidige club binnenkomen. Dan moeten ze net als iedere boerenlul gewoon proberen een kaartje te bemachtigen.

Neem nou zo’n Brian Brobbey, om maar eens een recent voorbeeld te noemen. Die gast kiest op zijn 19de voor een dik pak geld door zich door Red Bull Leipzig te laten contracteren terwijl hij nog niet eens basisspeler is bij Ajax. Gevolg: hij mag niet eens invallen als Leipzig met 5-0 voorstaat. Hierna krijgt ie misschien nog een leuke club omdat Ajax op zijn cv staat, maar daarna kwijnt hij weg bij een Turkse degradatiekandidaat of op Cyprus. Minder vervelend dan hele dagen rioolputten leegtrekken of schepen lossen in de haven, maar toch jammer na een vliegende start als godenzoon.Of denk jij dat het nog goed komt met die mensen?

Micha Jacobs

Sánchez? Tete? Brobbey? Wie zijn die mensen? Kijk, van Sánchez begrijp ik het nog: da’s een Colombiaan die Ajax als springplank gebruikte naar de absolute top, zoals wel meer Zuid-Amerikanen al deden en nog gaan doen (ik noem een Tagliafico, Antony, Martinez en Álvarez, ook al is die laatste een Mexicaan). Maar van Tete en Brobbey, allebei geboren in Amsterdam en opgeleid door Ajax, begrijp ik helemaal niks.

En toch ook weer wel als je ziet wie hun zaakwaarnemer is.

Mino Raiola, want natuurlijk heb ik het over hem, vult zijn eigen zakken net zo graag als die van de paradepaardjes die hij begeleidt, maar zodra hij ze heeft weggezet bij een topclub, en de duurste fles champagne heeft opengetrokken die hij kan vinden, veranderen die raspaarden al snel in makke schimmels. Niet alleen Tete en Brobbey helpt hij naar de verdommenis met zijn slimme praatjes, maar ook Matthijs de Ligt, die het aanvankelijk nog aardig deed bij Juventus, kwijnt in Turijn inmiddels weg onder Raiola’s vleugels. Of het goed komt met die jongens?

Vast wel, maar hoe sneller ze met Raiola breken, hoe beter. Raiola is een met pus doorweekte pleister die veel te lang op een wond blijft zitten: trek ’m eraf, laat wat zuurstof bij de wond en je zult zien dat het allemaal veel sneller geneest dan je denkt.

Je zou zeggen dat vooral Ajaxtalenten zouden leren van eerdere Ajax-talenten als Tarik Oulida en Kiki Musampa, die met Ajax in 1995 de Champions League wonnen en daarna hun heil in het buitenland zochten terwijl ze nog kletsnat achter de oren waren. Oulida, ooit door Cruijff beschouwd als het grootste talent van Nederland, flopte compleet bij Sevilla om vervolgens vijf jaar lang in volledige anonimiteit in Japan te gaan ballen. Musampa heeft onder andere Atletico Madrid en Manchester City, vóór de sjeik, op zijn cv staan, gefeliciteerd.

Ik weet het: de talenten van nu waren niet eens geboren toen Ajax de Champions League won, en het geld waarmee ze nu in den verre worden gelokt is een veelvoud van toen, maar als je zaakwaarnemer je niet beschermt, dan hopelijk wel je ouders. Probleem daarbij: die ruiken het geld vaak nog beter dan zijzelf.

Neem een voorbeeld aan iemand als Virgil van Dijk die rijpte voordat hij oogstte. Dat hij nooit Ajacied is geweest en niet tot de stal van Raiola behoort, is vast toeval.

Sport
  • Pro Shots