Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: 'De schuld van Appie'

Holleeder, Ridouan T. en Noffel zijn grote namen in het criminele circuit, maar er is er eentje die naar verluidt nog veel meer op zijn kerfstok heeft: ene Appie.

Bij de politierechter: 'De schuld van Appie'

Ik deed het voor een vriend,” zegt Denzel* (20).

“En wie was die vriend?” is de rechter benieuwd.

“Appie.”

“Appie wie?” vraagt de rechter door.

“Geen idee,” zegt Denzel. “Gewoon Appie.”

“U wist niet eens hoe hij heette, maar toch deed u dit voor hem,” zet de rechter de feiten op een rij. Denzel knikt.

“En nu zit u hier,” concludeert de rechter.

“Terwijl ik er niet eens iets aan heb verdiend,” zegt Denzel. “Dat is nog wel het zuurst.”

Zijn dossier begint met een man die op Marktplaats voor 300 euro een auto-onderdeel koopt, maar die niets geleverd krijgt. De man stuurt de verkoper een eindeloze reeks berichten. Wanneer die onbeantwoord blijven, stapt hij naar de politie. Die belt niet veel later aan bij de houder van het ING-rekeningnummer dat door de verkoper van het auto-onder-deel was opgeven. Dat blijkt verrassend genoeg een 16-jarig meisje te zijn.

“Hoe kende u haar?” vraagt de rechter.

“Via Snapchat, dacht ik,” graaft Denzel in zijn geheugen.

‘Ik heb er niet eens iets aan verdiend. Dat is nog wel het zuurst’

Tegen het meisje hangt hij een zielig verhaal op over zijn zieke vader die dringend geld naar hem wil overmaken, maar dat om onduidelijke redenen niet kan. Of zij misschien haar rekeningnummer beschikbaar wil stellen? Naïef stemt het meisje in. Na de 300 euro volgen al snel meer bedragen: 97 euro, 225 euro, 107 euro... Van verschillende rekeninghouders. Allemaal familie en vrienden, beweert Denzel wanneer het meisje uiteindelijk toch achterdochtig wordt.

“Wat ik niet snap,” peinst de officier van justitie hardop, “als u het allemaal voor Appie deed, en u zich van geen kwaad bewust was, waarom liet u die bedragen dan niet gewoon op uw eigen rekening storten?”

“Daar was ook iets mee,” herinnert Denzel zich. “Die was toevallig ook tijdelijk geblokkeerd, geloof ik.”

“Dat lijkt me sterk,” zegt de officier.

“Het meisje dat de bedragen ontving, maakte het geld daarna direct over naar uw rekening.

Dat was blijkbaar geen enkel probleem.”

“Oh ja, haha,” lacht Denzel schamper. “Dat is waar, ja...”

“Verder geen vragen,” besluit de officier op een toon die bokscommentatoren doorgaans reserveren voor kiezelharde knock-outs.

Het 16-jarige meisje is niet de enige die haar rekening aan Denzel ter beschikking stelt. Ook zijn eigen neef is de klos. Hij staat met heel zijn hebben en houden op Schiphol, klaar voor een welverdiende vakantie, wanneer hij van zijn bank het bericht krijgt dat zijn rekening is geblokkeerd in verband met frauduleuze zaken.

“Was dat ook voor Appie?” vraagt de officier.

Denzel knikt.

“Zal ik u eens iets vertellen,” gaat de officier verder. “In al die jaren dat ik dit werk nu doe, heb ik hem nog nooit ontmoet, maar het valt mij wel op dat die Appie van heel veel dingen de schuld krijgt.” Het cynisme lijkt de nog altijd gretig knikkende Denzel te ontgaan, maar ook de rechter kan in het Appie-verhaal onmogelijk meegaan. Niet Appie, maar Denzel heeft zich schuldig gemaakt aan witwassen. Hij krijgt een taakstraf van 30 uur. Daarnaast zal hij de drie gedupeerden die aangifte deden schadeloos moeten stellen: een bedrag van dik 600 euro.

Misdaad
  • Petra Urban