Bij de politierechter: 'Maar ik drink niet'

Raymond (27) heeft vanmorgen in het huis van bewaring uitgebreid de tijd genomen om zijn haren te kammen. In zijn wetlook zijn de sporen van de kam nog duidelijk zichtbaar. Recht als de vorens in een vers geploegde akker. In zijn hals, net onder zijn rechteroor, prijkt een tatoeage van een pistool. Raymond is groot en massief. Bijna een kop groter dan de twee agenten die hem vanuit het arrestantenbusje naar de stoel voor de rechter begeleiden. Precies 39 dagen geleden sloeg hij zijn vader en zijn broer tegen de vlakte. Sindsdien zit hij in voorarrest.

“Dat ging over een pakje shag, als ik het goed begrijp?” begint de rechter.

“Onder andere,” zegt Raymond.

“En toen molesteerde u uw broer?” vraagt de rechter.

“Ik heb hem wel een paar klappen gegeven, ja,” biecht Raymond op.

“En uw vader?”

“Die heb ik misschien per ongeluk geraakt.”

“Drie keer?” vraagt de rechter. Raymond zwijgt.

“Met uw vuist?” Raymond zwijgt. “In zijn gezicht?”

Diepe vleeswond

Raymond is beter met zijn vuisten dan met zijn mond. Voor het mishandelen van zijn medemens werd hij in het verleden al tot een waslijst aan boetes, taakstraffen en celstraffen veroordeeld. Behalve voor het toetakelen van zijn vader en zijn broer staat hij vandaag nog voor een derde feit terecht. Een jongen bij wie hij ‘even een telefoon ging ophalen’ liet hij achter met een verzameling gebroken ribben, diverse bloeduitstortingen en een diepe vleeswond.

“U werkt niet en u gaat ook niet naar school,” weet de rechter. “Wat doet u zoal overdag?”

“Gewoon,” zegt Raymond. “Boodschappen en zo.”

“De hele dag?”

“Neuh.”

“Ledigheid is des duivels oorkussen. Kent u die uitdrukking?”

“Nee,” zegt Raymond. Zijn advocaat heeft meer tekst. Volgens haar dreigt er een verkeerd beeld te ontstaan van haar cliënt. Raymond heeft inderdaad een kort lontje, maar het is goed om te weten waar dat lontje vandaan komt. Zijn vader, bij wie hij tot voor kort in huis woonde, is alcoholist. Zijn broer drinkt net zo hard mee. Raymond heeft in zijn opvoeding nooit de normen, waarden en vaardigheden meegekregen om zijn frustraties op een sociaal wenselijke manier te uiten. Raymond praat de dingen niet uit, hij vecht ze uit. Maar hij drinkt niet, en dat is een veel grotere verdienste dan wij ons kunnen voorstellen, want zijn vader en broer sporen hem daar vrijwel dagelijks toe aan.

Straf is volgens zijn advocaat zinloos. Dat is inmiddels wel gebleken. Raymond heeft hulp nodig. De rechter lijkt het daarmee eens. Hij veroordeelt hem tot een celstraf van 24 weken waarvan 18 voorwaardelijk. Omdat hij al 39 dagen in voorarrest zit, betekent dat dat Raymond over drie dagen vrijkomt. In die tijd wordt voor hem een plek geregeld bij een instelling waar hij, met 24-uurs toezicht, begeleid gaat wonen en een behandeling zal volgen voor zijn extreme agressieprobleem.