Column Vico Olling: 'Ongemakkelijk dichtbij'

Even een paar dingen: ik las onlangs op Crimesite, nu by far de beste misdaadsite van Nederland, dat de onderwereld weer nieuwe hoop heeft op een onfeilbaar communicatiesysteem. Signal heet het en het zou onkraakbaar zijn. Natuurlijk denkt u nu: “Waar heb ik dit eerder gehoord?” Maar de kracht van deze crypto-app is onder meer dat er niet ergens op een server communicatie wordt opgeslagen. Bronnen uit het milieu geven hoog op over de app. Zou Signal dan de kers op de taart van veilige communicatie zijn? Het antwoord ligt in de toekomst, maar laten we ze in ieder geval het voordeel van de twijfel geven.

Ik las ook dat er een rechercheteam bezig is met de verdwijning van Tanja Groen. Deze 18-jarige studente uit het Noord-Hollandse Schagen verdween in 1993 van de aardbodem. Ze ging gezondheidswetenschappen studeren aan de universiteit van Maastricht en woonde op een kamer in Gonsveld. Alles stond klaar om vastbesloten en vol in het Nieuwe Leven te stappen. Tot ze op 31 augustus haar fiets pakt om richting het Vrijthof te fietsen en voorgoed uit het leven verdwijnt. Nu denken agenten dat de inmiddels overleden Wim S. uit Geldrop achter die zaak zit. Hij zou in de gevangenis meer dan elf moorden op vrouwen hebben opgebiecht. Dat zou hem de grootste seriemoordenaar uit Nederland maken, maar de vraag is of het waar is.

Wim S. zou in de gevangenis meer dan elf moorden op vrouwen hebben opgebiecht

Het zal niet de eerste keer zijn dat een gedetineerde een beetje loopt op te scheppen over zijn daden en daar nog een schepje bovenop doet om nog meer indruk te maken. In het Algemeen Dagblad stond geschreven dat een team van (oud-)rechercheurs nu aan het uitzoeken is of er misschien toch een kern van waarheid zit in zijn verhaal en ze kijken ook meteen naar andere onopgeloste vrouwenmoorden uit de regio. Terug naar Tanja. In 1994 werd een heel grote zoekactie gestart op de Strabrechtse Heide bij Geldrop. De verwachting was dat haar lichaam daar begraven zou zijn. Er kwam een man aan te pas die met een stok in de grond poerde, hem daarna eruit haalde en aan de punt rook. Die man was Harry Jongen en had als bijnaam ‘De Neus’. Hij kon feilloos ruiken of er een lijk in de grond lag. Ik herinner me dat zo goed omdat ik rond die tijd stage liep bij Panorama en een verslaggever met Harry op pad was geweest. Die verslaggever heette Gerard Trentelman, een grote, statige kerel die zich soms wekenlang vastbeet in een verhaal. Hij was enorm aangedaan door de verdwijning van Tanja Groen, ook omdat hij zelf uit Schagen kwam. Dat simpele feit kan ervoor zorgen dat zo’n misdaad ongemakkelijk dichtbij komt. Gerard heeft meerdere verhalen over Tanja Groen geschreven.

In de zomer van 2017 is hij overleden. Hij zou het geweldig nieuws hebben gevonden dat er weer wat beweging in deze zaak zit.