Bij de politierechter: 'Ik heb 1-2-3-11 pillen gebruikt'

Erik* (48) is tweeënhalf uur te laat. Hij is op de fiets, maar omdat hij onderweg een trapper verloor en geen moersleutel bij zich had, heeft hij de meeste kilometers lopend afgelegd. Met het zweet nog op zijn voorhoofd zit hij voor de rechter.

“Hoort u mij?” vraagt de rechter wanneer hij al drie vragen heeft gesteld, maar Erik hem nog altijd wezenloos aankijkt.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Zeker wel,” zegt Erik. “U heeft een mooie stem.”

“Geeft u eens antwoord dan,” stelt de rechter voor.

“Sorry, ik wist niet dat u het tegen mij had,” verontschuldigt Erik zich.

Volgens de eigenaresse van een lunchroom joeg hij haar klanten weg door hen ongevraagd lastig te vallen met verhalen over astrologie en de Chinese dierenriem. Verhalen waaraan geen touw was vast te knopen. Toen ze hem vroeg daarmee op te houden, kreeg ze de wind van voren. “Ga iets poetsen, bitch! Ik maak je af, ik snij je strot door!” zou Erik naar haar geroepen hebben. Met zijn brommerhelm ramde hij hard op een van de tafeltjes.

“Met een witte brommerhelm,” vult Erik aan.

“Dat zou kunnen,” zegt de rechter. “Dat staat er niet bij in het dossier.”

“En wit is de kleur van...?” vervolgt Erik. De rechter kijkt hem vragend aan. “Van de vrede,” kopt Erik zijn eigen voorzet dan maar zelf binnen.

Hoewel hij naar eigen zeggen niets verkeerd deed, zat het voorval hem toch niet lekker. Niet alleen op de dag zelf, maar ook in de week die volgde, probeerde hij meerdere keren zijn excuses aan te bieden, maar telkens als hij de lunchroom binnenstapte, belde de eigenaresse onmiddellijk de politie. En haar man.

“Dan hoor ik orgelmuziek,” zegt Erik.

“En wat nog meer?” vraagt de rechter, als nadere uitleg uitblijft.

“Zelfs in de Tweede Kamer zitten mensen met een bipolaire stoornis,” negeert Erik de vraag. “En Heleen van Royen heeft er ook een. Maar die heeft ook een mooi huis in Portugal. Met een zwembad.”

“Wat voor pillen slikt u precies?” vraagt de rechter stoïcijns door.

“Ik heb 1-2-3-11 pillen gebruikt. Dat is een liedje,” zegt Erik. “Of tenminste, in het liedje zijn het 1-2-3-4 pillen, maar ik slik er elf. Dat is het gekkengetal. Elf. En dat word je er ook wel van, van al die pillen.”

Voor de bedreigingen krijgt hij een celstraf van twee dagen. Een straf die niet toevallig precies gelijk is aan de tijd die hij na zijn aanhouding in een politiecel doorbracht.

“Als u het er niet mee eens bent, dan u kunt daartegen in hoger beroep,” besluit de rechter.

Maar daarvoor bedankt Erik resoluut. “Geen sprake van,” zegt hij. “Het recht heeft gezegevierd!”

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd