Bij de politierechter: 'Stopt u vaker handen vol geld in de zakken van wildvreemden?'

Het is stom toeval. Nog geen maand geleden zat Rachid* (20) tegenover precies dezelfde rechter. Toen smeekte hij haar een onuitgevoerde werkstraf alsjeblieft niet om te zetten in een celstraf omdat hij er spijt van had en omdat hij thuis écht niet gemist kon worden. Plechtig beloofde hij beterschap. Twee weken later oordeelde de rechter in zijn nadeel. Hij moest gewoon de cel in.

“Kunt u zich voorstellen dat ik achteraf erg blij ben met dat besluit?” vraagt de rechter.

Rachid haalt zijn schouders op.

“Want in de veertien dagen dat ik nadacht over mijn besluit ging u blijkbaar al weer in de fout,” zegt de rechter. Rachid knikt.

Op een zondagavond gaat op de burelen van het Holland Casino in Den Haag een zogenoemd ‘open-deur-alarm’ af.

Een deur van een van de gokkasten staat open. Onmiddellijk gaat een medewerker eropaf. De kast is overduidelijk opengebroken en het lijkt erop dat er een aanzienlijke hoeveelheid muntgeld uit verdwenen is.

Wanneer beveiligers de beelden van de vele camera’s in het casino terugkijken, zien ze een magere, licht getinte man uitgebreid aan de gokkast rommelen. Daarna schept hij het muntgeld met handen vol tegelijk in een plastic beker, in zijn broekzakken en in de broekzakken van een tweede man. Doodkalm loopt het tweetal vervolgens richting de wisselautomaat, waar ze de munten inruilen voor een stapel bankbiljetten met een waarde van ruim 1000 euro.

Slechts een incident

“En die man dat was u,” concludeert de rechter voortvarend.

“Klopt,” bekent Rachid.

“En die tweede man, wie was dat?” wil de rechter weten.

“Dat weet ik niet,” zegt Rachid.

“Dat weet u niet of dat wilt u niet zeggen?”

“Dat weet ik niet,” herhaalt Rachid.

“Stopt u vaker handen vol geld in de zakken van wildvreemden?” vraagt de rechter. Rachid lacht.

“Niet echt,” zegt hij.

“Dat leek mij ook al niet,” zegt de rechter.

“Zeker niet in uw geval. Ik lees hier dat u torenhoge schulden heeft en een inkomen van amper 400 euro per maand. Misschien is het dan sowieso een slecht idee om naar het casino te gaan.”

Daar reageert Rachid niet op, al zal ook hij moeten toegeven dat het niet erg handig was om uitgerekend de volgende dag exact hetzelfde casino te bezoeken. De beveiligers herkenden hem direct. Hoewel hij de diefstal bekent, houdt hij ook vandaag vol dat hij zijn leven aan het beteren is. Dat het echt de goede kant met hem opgaat, dat dit slechts een incident was en dat hij er veel spijt van heeft. Hij hoopt vooral dat de rechter een voorwaardelijke taakstraf van een eerdere veroordeling buiten beschouwing laat, maar dat lijkt ijdele hoop.

“Ik geloof u niet meer,” zegt de rechter. “Ik ga gewoon met u afrekenen.”

Voor de diefstal uit de gokkast krijgt Rachid een celstraf van vier weken. Als hij die heeft uitgezeten kan hij aan de slag met een taakstraf van veertig uur.

De namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.