Sportcolumn: 'Feesten met een robot'

Mario Wisse

Winnaar Kasper Asgreen, nummer twee Florian Sénéchal en Mathieu van der Poel kregen na de E3 Saxo Bank Classic – door elke wielerliefhebber nog gewoon E3 Prijs genoemd – hun medailles van een robot. Een robot met ronde vormen, zodat het nog een beetje aan de tijd deed denken dat de rondemiss de eerste drie van een koers op een bos ruikers en drie klapzoenen trakteerde.

Met andere woorden: de wereld is officieel gek geworden!

Het heeft allemaal te maken met de nieuwe regels van de internationale wielerunie UCI die begin vorige maand ook het knuffelen na de finishlijn verbood. Asgreen stond achter de streep in Harelbeke dan ook een beetje in zijn eentje te genieten van zijn prachtige overwinning. Zijn ploeggenoten stuurden hun fiets weliswaar enthousiast in zijn richting, maar op anderhalve meter gekomen konden ze niet anders dan de afmaker van de ploegprestatie met hun vingertoppen op zijn schouders te kloppen. Lekker afgemaakt, jongen! Even later werd Asgreen, om het feest compleet te maken, dus gefeliciteerd door een robot.

Natuurlijk, dat knuffelverbod is ongetwijfeld nodig en verstandig; ook wij niet-topsporters manoeuvreren immers al langer dan een jaar ongemakkelijk om onze dierbaren – broers, zussen, niet-in-geënte ouders – heen. Maar een robot? Waarom die hele prijsuitreiking niet gewoon overslaan? Als ik robots wil zien, kijk ik wel naar Star Wars.

Dat noodgedwongen op een afstandelijke manier vieren van een topprestatie doet me denken aan die ‘voetbalkijken in gezelschap’-tips van het RIVM eerder dit jaar. Waarmee Jaap van Dissel en zijn vrienden ons adviseerden hoe we bij een belangrijke goal ‘zonder te schreeuwen’ dienden ‘op te staan uit onze stoel’ om vervolgens te ‘dansen en te springen op onze plek’. Wanneer de emoties écht hoog oplopen, krijgen we het advies ‘een muzieknummer af te spelen of een ratel te gebruiken’. Gelukkig gaf het spel van Oranje geen aanleiding om zelfs maar te overwegen mijn stoel te verlaten.

Ook mijn ratel bleef in de kast.

Maar ik heb er alle vertrouwen in dat komende zomer alles op zijn plaats valt en Oranje zich aan de hand van wereldtoppers als Memphis, De Jong, De Ligt en Malen in één rechte lijn naar de EK-finale op Wembley voetbalt. Daarover gesproken: bestaan er eigenlijk robots waarmee je dronken kunt worden en een polonaise kunt lopen?

Micha Jacobs

In Japan zullen ze best zulke robots hebben – het zou mij ook niet verbazen als daar robots zijn die automatisch je reet afvegen als je iets te lang op de pot zit, terwijl je, hevig tegenstribbelend, nog je telefoon in de hand hebt en je broek op je enkels – maar dat zou je niet moeten willen. Polonaises sowieso niet. Die schaar ik tot de categorie stoelendans en koekhappen, ideale activiteiten voor op een dagbesteding, maar mij moet je daar niet mee lastigvallen.

Maar ik zag die robot ook tijdens de prijsuitreiking. Dat ding bleek een alleskunner: hij nam de temperatuur op van zowel renners als journalisten, gaf je behoorlijk op je flikker als je je mondkapje niet op de juiste manier droeg en deelde dus de medailles uit aan de podiumklanten. Terwijl ik dat ding in de richting van Van der Poel zag schuifelen, dacht ik te zien dat hij zijn lach nauwelijks in kon houden. Even daarvoor werd Van der Poel door de renners van Deceunick-Quick Step uit elkaar gereten op de fiets, maar dat deerde hem niet meer toen hij een robot op zich af zag komen. Ik zou waarschijnlijk ook in de lach zijn geschoten. Sterker nog: ik zou zo politiek incorrect zijn om dat ding vol op de bek te pakken, met mijn hand op ‘haar’ billen, net zoals Peter Sagan dat ooit deed bij een rondemiss van vlees en bloed en de halve wielerwereld over zich heen kreeg. Het vrouwelijke deel welteverstaan; het mannenpeloton lachte zich de ballen uit de broek. Bij een robot zal er waarschijnlijk geen haan naar kraaien, maar tegenwoordig weet je het maar nooit. Ondertussen betrapte ik mij op de gedachte dat als een robot al medailles kan uitdelen, hoelang duurt het dan nog voordat een robot zelf gaat fietsen in het peloton? Van wielrenners wordt al vaak gezegd dat het robots zijn, machines die alleen maar naar hun fietscomputer kijken om te zien op welk moment ze precies moeten demarreren, maar dat zou wat zijn, een échte robot op de fiets. Onvermoeibare robots die de Alpen en de Pyreneeën doorkruisen alsof ze een boodschappenrondje doen. Het zou mij weinig doen. Bier drinken met een robot trouwens ook niet. Dan drink ik nog liever in mijn eentje. Bijvoorbeeld aanstaande zondag als de Ronde van Vlaanderen wordt verreden. Een Vlaamse klassieker, maar de échte Vlaamse klassiekers staan al te rillen in mijn koelkast.