Bij de politierechter: 'Walter & het vergeten winkelverbod'

Walter* (55) is klein van stuk, maar groot van daden. Zijn strafblad telt 36 pagina’s waarvan de meeste gevuld zijn met winkeldiefstallen.

Een winkelverbod van de Bijenkorf was slechts een kwestie van tijd, maar helaas haalde het weinig uit. Het was nog geen twee weken oud toen Walter het al overtrad.

Hij kreeg het verbod nadat beveiligers hem betrapten op de cosmetica-afdeling waar hij anti-diefstalmateriaal van dure flessen parfum probeerde te verwijderen, maar zelf weet Walter nergens van, zo houdt hij ook vandaag weer stug vol.

“Heeft u zo’n slecht geheugen?” informeert de rechter.

“Niet dat ik weet,” zegt Walter.

“Maar die beveiligers verzinnen zoiets toch niet?”

“Misschien wel,” zegt Walter.

“Maar als ze het verzonnen hadden, hoe zouden ze u dan twee weken later kunnen herkennen?”

“Dat snap ik eerlijk gezegd ook niet,” zegt Walter.

“U hebt hun zelf uw identiteitsbewijs gegeven, beweren zij,” probeert de rechter zijn geheugen op te frissen.

“Ik weet echt van niks,” zegt Walter.

“Maar hoe kan het dan dat ze uw naam en adres op het winkelverbod hebben ingevuld?”

“Ik heb geen idee,” zegt Walter. “Misschien hebben ze dat gewoon gegokt.”

Daar is de rechter even stil van. “Even voor de duidelijkheid,” resumeert hij. “U weet niet meer dat u twee weken eerder in de Bijenkorf bent aangehouden, u weet niet meer dat u door de beveiligers bent meegenomen naar hun kantoortje, u weet niet meer dat u uw identiteitsbewijs hebt afgegeven en u weet niet meer dat zij u een winkelverbod hebben overhandigd?”

“Zo is het,” zegt Walter met iets triomfantelijks over zich.

Afwijkend winkelgedrag

Wat hij ook niet wist was dat hij tijdens het overtreden van het winkelverbod in een proeftijd liep. Het was namelijk niet de eerste keer dat hij zoiets deed. Eerder negeerde hij een winkelverbod van Albert Heijn, al vindt hij dat zelf wat al te hartgrondig omdat hij destijds een biertje op had, en met een biertje op doen we allemaal weleens wat, toch?

En zo heeft Walter voor elke aantijging en voor elk verwijt wel een uitleg die alles in een heel ander daglicht stelt.

Zijn drugsgebruik was vroeger wellicht een probleem, maar is nu ‘een deel van zijn leven’, de overlast die hij zijn buren stelselmatig bezorgt, en waardoor hij binnenkort zijn huurwoning uit moet, is geen overlast maar gezelligheid, zijn winkeldiefstallen zijn geen winkeldiefstallen, maar ‘afwijkend winkelgedrag’ en dat hij af en toe op zijn reclasseringsafspraken verschijnt met een biertje te veel in zijn mik, ach, zo kun je natuurlijk op elke slak zout leggen. Waarom hij desondanks toch steeds in de problemen blijft komen, is hem een raadsel. Het gaat de laatste jaren juist heel erg goed met hem, vindt hij.

“Dat kunt u vinden, maar ik constateer dat u nog elk jaar strafbare feiten pleegt,” stelt de rechter.

“Maar wel minder!” voegt Walter daar met enige trots aan toe.

Wegens lokaalvredebreuk legt de rechter hem dit keer een celstraf op van een week. Daarnaast worden de proeftijd waarin hij liep en het reclasseringstoezicht met een jaar verlengd, al is het maar zeer de vraag of Walter zich dat over een week nog herinnert.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.