Bij de politierechter: 'Een kind van z'n moeder'

De magere Michael (20)* draagt een zwaargehavende spijkerbroek van het modieuze soort en een zwarte gewatteerde winterjas. Zijn petje heeft hij op verzoek van de rechtbankbode afgezet, maar de rand ervan staat nog altijd messscherp in zijn haar.

Twee maanden geleden zat hij hier ook. Toen veroordeelde een rechter hem voor het mishandelen van zijn ex-vriendin.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

In een iets verder verleden maakte hij zich meerdere keren schuldig aan zaken als diefstal en inbraak. Maar hoe indrukwekkend zijn strafblad ook mag zijn, het valt in het niet bij dat van zijn moeder, bij dat van zijn vader, en zelfs bij dat van zijn oma.

“Michael komt uit een nogal rumoerige familie,” zegt zijn advocate. Met haar vingers tekent ze twee denkbeeldige aanhalingstekens in de lucht aan weerszijden van het woord rumoerig. Alsof ze zeggen wil: noem het gerust extreem gewelddadig.

“Je bent een kankerjong,” zou zijn moeder hem telefonisch hebben toegebeten.

“Als ik straks bij oma ben, dan krijg je klappen.”

Vuistslagen en knietjes

Waar de ruzie precies over gaat wordt tijdens de zitting niet duidelijk, maar moeder doet wat ze beloofde. Schreeuwend en scheldend komt ze binnen.

Met één beweging tikt ze Michaels petje van zijn hoofd, waarna ze haar zoon een paar rake klappen in het gezicht geeft. Michael duwt zijn moeder van zich af.

Ze valt achterover op de bank, maar weet hem vanuit die positie nog wel met een paar gerichte trappen in zijn onderbuik te raken.

Ook zijn oma, bij wie Michael tijdelijk inwoont, en een nichtje van hem zijn op dat moment in de flatwoning aanwezig. Ze lijken erin te slagen de boel te sussen, maar wanneer Michael bij hen aan de keukentafel zit en nog even door foetert over zijn moeder, die volgens hem een ‘kankermoeder’ is die niet van haar eigen kind houdt, smijt zijn moeder vanaf de bank haar handtas naar zijn hoofd en gaat Michael alsnog door het lint. In haar aangifte spreekt zijn moeder van meerdere vuistslagen en knietjes in haar gezicht. Oma en het nichtje houden het net als Michael zelf op ‘één of twee klappen’. Dat laatste is gelet op de geringe schade het meest waarschijnlijk.

Wanneer de politie arriveert, staat zijn moeder met een keukenmes in haar handen. “Ik steek je dood, kankerjong, ik maak ze af,” horen ze haar tieren. Zijn vader die inmiddels ook is gealarmeerd heeft geen wapens of dreigementen nodig. Hij stormt op zijn zoon af en slaat hem zonder omwegen vol in zijn gezicht. Zowel de zaak tegen zijn moeder als die tegen zijn vader is door het Openbaar Ministerie voorwaardelijk geseponeerd. Als het de komende tijd niet nog eens escaleert, dan zullen zij voor hun aandeel in de ruzie niet worden bestraft. De advocate vindt het daarom vreemd dat hun zoon Michael hier vandaag wel voor de rechter moet verschijnen. Temeer omdat hij, voordat hij in de tegenaanval ging, probeerde de woning te ontvluchten, wat door zijn oma onmogelijk werd gemaakt omdat die wegens aanhoudende overlast al meer dan genoeg gelazer met de woningstichting had.

De rechter zucht een keer diep na het lezen en aanhoren van zoveel treurigheid. Aan hem de taak om te beoordelen in hoeverre de pas 20-jarige Michael een strafbare dader is, en in hoeverre hij het logische product is van zijn totaal ontwrichte familie.

Uitspraak: tien dagen cel, geheel voorwaardelijk.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.