Bij de politierechter: 'Een actie van Maxi'

Farouk (30)* werd door agenten aan de kant gezet vanwege een kapot remlicht, maar dat is niet waarom hij nu al 86 dagen in het huis van bewaring verblijft. Op de bijrijdersstoel van de Renault Clio lag iets dat bij elke agent de alarmbellen doet rinkelen. Pony packs: vetvrije papiertjes die eenvoudig tot een envelopje kunnen worden gevouwen. Ideaal voor het verpakken van kleine hoeveelheden cocaïne of speed.

Een uitgebreide doorzoeking was niet eens nodig. De onnatuurlijk grote bobbel in de broek van Farouk bleek een goedgevulde sok te zijn vol wit poeder. 59,3 gram waarvan 37,6 gram cocaïne, zo bleek uit later onderzoek. Voor het OM ruimschoots genoeg om te kunnen spreken van een ‘dealerhoeveelheid’.

“Hoe kwam u daaraan?” wil de rechter weten.

“Gekregen,” zegt Farouk.

“Zomaar?” vraagt de rechter.

“Ik moest het verkopen,” zegt Farouk.

“Van wie moest dat?” vraagt de rechter.

“Dat kan ik niet zeggen,” zegt Farouk.

“Dan heb ik straks nog meer problemen.”

“En wat zou u ervoor krijgen?” informeert de rechter.

“Dat weet ik niet,” zegt Farouk.

“Daar had u toch wel afspraken over gemaakt, neem ik aan, over wat u eraan zou verdienen,” veronderstelt de rechter. “Of deed u het gewoon voor de lol?”

“Daar hadden we geen afspraken over gemaakt,” beweert Farouk. “Ik ben iemand die makkelijk ja zegt. Soms iets té makkelijk.”

“En de benzine dan, betaalde u die ook uit eigen zak?” vraagt de rechter.

“Het is een diesel, dus dat valt wel mee,” zegt Farouk.

Niet erg snugger

Behalve de sok vol drugs namen de agenten ook een Nokia-telefoon in beslag. Na het uitlezen daarvan bleek dat er met die telefoon in nog geen maand tijd 748 in- en uitgaande gesprekken waren gevoerd en 2377 sms’jes waren verstuurd naar 168 verschillende nummers. Een aantal van die nummers werd vervolgens door rechercheurs gebeld. Zo kwamen ze erachter dat het 06-nummer van de Nokia al zeker twee jaar gebruikt werd door een coke-dealer die zichzelf Maxi noemde. Wekelijks ontvingen vaste klanten een sms van hem met daarin ‘De actie van Maxi’, een soort weekaanbieding. De levering van het spul gebeurde steevast door dezelfde persoon, maar sinds een paar maanden kwam er een ander, zo wisten klanten aan de rechercheurs te vertellen. Een ‘niet erg snuggere’ Marokkaanse jongen in een donkerblauwe Renault Clio. Op de getoonde politiefoto’s herkenden zij hun nieuwe dealer direct.

De 30-jarige Farouk woont in bij zijn zus, haar echtgenoot en hun drie kinderen. Hij heeft geen werk en geen opleiding, maar ook geen noemenswaardig strafblad. Vooral dat laatste wordt door de rechter wellicht iets te nadrukkelijk ‘opvallend’ gevonden, maar het zorgt er wel voor dat ze Farouk niet de hoofdprijs laat betalen. Van de honderdzestig dagen celstraf die ze hem oplegt zijn er zestig voorwaardelijk, wat betekent dat hij nog slechts twee weken hoeft te zitten. Daarna zal hij zich wel moeten houden aan de meld- en behandelplicht bij de reclassering die ook deel uitmaakt van de straf.

Wie Maxi is, weet nog altijd niemand.

*De naam Farouk is om privacy-redenen gefingeerd.