De gekste verhalen over een geniale gek: 'Steve Jobs stonk verschrikkelijk'

Allergisch voor zeep

Bij spelcomputerfabrikant Atari, waar hij zijn werkende leven ooit begon, waren ze uiteraard zeer tevreden over het werk van de überslimme en ideeënrijke Steve Jobs. Tóch wilden ze niet dat hij naar zijn werk kwam. Althans, niet overdag. Reden: Steve Jobs stonk. En niet, zoals waarschijnlijk velen onder ons, af en toe en een héél klein beetje. Steve Jobs stonk verschríkkelijk en van ’s ochtends tot ’s avonds. De oorzaak was een voor de hand liggende: hij waste zich nooit. En daar hadden ze op de werkvloer van Atari uiteraard veel last van. Jobs sloeg douche en bad naar eigen zeggen consequent over omdat hij een hippie was. En persoonlijke hygiëne bungelt bij hippies nu eenmaal onderaan op de prioriteitenlijst.

De latere techgigant was in die jaren naar verluidt ook legendarisch lui. De zeldzame keren dat Steve Jobs zijn bed of stoel verliet, was hij zelfs te lui om schoenen aan te trekken. Zijn voeten waren dan ook zo ranzig dat zelfs zijn collega-hippies, toch ook niet vies van wat smerigheid, er nauwelijks naar durfden te kijken. De man die van Apple het meest invloedrijke bedrijf ter wereld maakte, vond dat wel grappig. Hij had er schijt aan. Sterker nog, wanneer hij ergens was, legde hij zijn vieze voeten niet zelden nonchalant op de tafel.

Jobs werd een hippie omdat zijn vormende jaren, begin jaren 70,  samenvielen met de hoogtijdagen van het hippietijdperk. Hij was fan van de ultieme hippieband The Grateful Dead en leefde in hippiehoofdstad San Francisco in een commune waar op het gebruik van zeep de doodstraf stond. In diezelfde tijd – de tijd dat hij zo vreselijk stonk dus –zwierf Jobs ook negen maanden door India, op zoek naar een goeroe. Die is naar verluidt nog altijd vreselijk dankbaar dat Jobs hem nooit heeft gevonden.

Niet te pruimen appels

Hollywoodacteur Ashton Kutcher leefde zich ter voorbereiding op zijn hoofdrol in biopic Jobs uit 2013 zo goed in dat hij het met een ziekenhuisopname moest bekopen. Diagnose: orgaanproblemen als gevolg van eenzijdig eten.

Hij was, net als Jobs in de jaren zeventig, fruitariër geworden.

Die eten, zoals de naam al doet vermoeden, fruit. Sommige fruitariërs eten er af en toe ook nog wat noten en zaden bij, maar een paar échte gekken, onder wie uiteraard Jobs, houden het bij fruit. En je vermoedt het misschien niet bij zo’n gezond natuurproduct, maar alleen op fruit leven is niet zoveel ongezonder dan leven op uitsluitend lauw bier of van het vet druipende barbecueworsten. Door alleen fruit te eten, mis je essentiële vetzuren en de meeste vitamines B, aldus de wetenschap.

Met alle gevolgen van dien dus.

Jobs vond alleen fruit eten trouwens nog te divers; er waren ook periodes dat hij wekenlang alleen maar pruimen of appels at. Het eerste dieet zorgde ervoor dat hij veel tijd doorbracht op het toilet, het tweede bleek een geniale zet. Behalve een allesbehalve fruitige adem leverde het hem namelijk de naam van het bedrijfje op dat hij in 1976 in Cupertino, Californië oprichtte.

Jobs bleef ook na zijn fruitarische jaren zeventig maniakaal met eten bezig. In de laatste periode van zijn leven, toen hij probeerde te genezen van kanker probeerde hij zijn ziekte bijvoorbeeld in eerste instantie met zware diëten te bestrijden. Later koos hij tóch nog voor de reguliere geneeskunde. Drinken was een minder ingewikkeld onderwerp voor hem. Hij dronk zijn hele volwassen leven lang alleen maar thee.

Manager from hell

Was Jobs een zelfingenomen, manipulatieve eikel die geen enkele interesse had voor mensen die niet van zijn niveau waren?

Ja. Ooit stuurde hij midden in de nacht in New York een assistent naar de bloemenboer omdat hij vond dat een de volgende dag te presenteren nieuwe Applecomputer niet matchte met de aanwezige lelies. Jobs maakte zijn vriendin zwanger, maar ontkende dat tot het resultaat daarvan, een dochter, 14 was.

Haar moeder leefde tot die tijd van een uitkering en moest alle zeilen bijzetten om cornflakes op de ontbijttafel te krijgen, terwijl Jobs met de dag rijker werd.

Jobs schold als het hem zo uitkwam iedereen in zijn buurt verrot. Op bijeenkomsten die hij niet zelf presenteerde, of waarvan hij het onderwerp niet belangrijk vond, begon hij te klieren als een strontvervelend 10-jarig jongetje. Het feit dat hij zijn genialiteit koppelde aan fulltime de eikel uithangen kostte hem in eerste instantie de kop. Jobs werd er bij zijn eigen Apple uitgewerkt door John Scully, een marketingman die nota bene door Jobs zelf bij Pepsi was weggelokt. Maar Scully kon het maken; Jobs had op het moment van zijn ontslag met iedereen binnen het bedrijf ruzie, van de programmeurs tot de onderhoudsmonteur van de koffiemachines. Heel veel later vertelde Jobs dat zijn ontslag het beste was wat hem kon overkomen. Na Apple richtte hij Next en Pixar op, beide in eerste instantie een mislukking, tótdat Apple Jobs in 1995, meer dan tien jaar na zijn ontslag, terug wilde vanwege de briljante software die hij voor Next schreef. Zowel Next als Apple was op dat moment bijna failliet, maar op het moment dat ze hun krachten bundelden, viel alles samen en schopte Jobs het met Apple tot marktleider. Een marktleider om op te schieten, dat wel.

Meer gekke verhalen over Steve Jobs lees je in de nieuwste Panorama of op Blendle.