Geschiedenis: bloederigste blessure

Clint Malarchuk was een goalie in de National Hockey League, een grote sport in Canada. De wereld herinnert hem zich niet om zijn uitzonderlijke sportprestaties, maar wel om zijn uitzonderlijke blessure. De wond die hij opliep tijdens een wedstrijd staat bekend als een van de meest bloederige incidenten. Zijn keel werd doorgesneden met een schaats.Let op! Deze beelden kunnen als schokkend worden ervaren!De wedstrijd op 22 maart 1989 verliep rustig. Als St. Louis Blues aanvaller Steve Tuttle op Malarchuk af komt met achter zich aan de verdediger Uwe Krupp, probeert Krupp de aanval de stoppen. Hierdoor schiet Tuttle's been omhoog en op miraculeuze wijze belandt die schaats precies onder het gezichtsmasker van de doelman. Het scherpe ijzer van de schaats snijdt de halsslagader van Malarchuk door en zal hem uiteindelijk het leven kosten.Malarchuk kreeg het nog voor elkaar om zelf van het ijs te schaatsen, maar liet een enorm bloedspoor achter. Andere spelers die het zagen begonnen spontaan over te geven, midden op het ijs. In het publiek vielen meerdere mensen flauw. De regie van een lokale tv-zender liet hun camera’s wegdraaien van het gebeuren omdat ze de tv-kijkers de schokkende beelden wilde onthouden.Hij was zich ervan bewust dat zijn moeder ook naar de wedstrijd keek en wilde dat iemand haar zou bellen, om haar te vertellen dat hij van haar hield. Iets in hem vertelde hem dat hij van het ijs af moest. “Ik wilde niet sterven op het ijs, ik was aan het bidden, ik was bang.” Zei hij 13 jaar na het ongeval. “Ik dacht dat het voorbij was, ik had gehoord dat je bij een doorgesneden halsslagader binnen drie minuten dood kunt zijn. Ik beleefde die minuten alsof het de laatste van mijn leven waren.”Later werd bekend dat als de schaats van Steve Tuttle zo’n 0.3 centimeter hoger was gekomen, Malarchuk binnen 2 minuten dood zou zijn geweest vanwege te veel bloedverlies. De doktoren hadden meer dan 300 hechtingen en anderhalf uur nodig om de wond te dichten.Malarchuk lag 1 nacht in het ziekenhuis en stond binnen twee weken weer op het ijs met zijn team. Binnen drie maanden keerde hij ook terug in een wedstrijd en kreeg een staande ovatie van het publiek.