Hoe goed was en is Badr Hari eigenlijk binnen de ring?

LONGREAD - Deze maand staat kickbokser Badr Hari terecht voor een reeks wandaden buiten de ring. Maar hoe goed was en is hij eigenlijk ín de ring?Tekst Wieb IdzengaAls Sem ‘Hightower’ Schilt (35) de bomvolle, broeierige Amsterdam Arena betreedt, klinkt een striemend fluitconcert. Voor de reus in het witte karatepak is het een vreemde gewaarwording. Hij is drievoudig winnaar van de World Grand Prix (WGP) Final, de meest prestigieuze titel in de K-1, de spectaculaire mix van vechtsporten. De boomlange Drentse prijsvechter is gewend om overal ter wereld vereerd te worden, maar op deze avond in mei 2009 is het publiek op de hand van zijn tegenstander Badr Hari (dan 24). Voor de populaire, veelbesproken en spectaculaire kickbokser uit Amsterdam-Oost is het trouwens ook even wennen, want vier jaar eerder werd hij zelf op deze plek uitgefloten. Toen hij na een minutenlange, branieachtige opkomst binnen honderd seconden was uitgeschakeld door een trap van de Kroaat Stefan Leko, overstemde het publiek zijn dankwoord met gefluit en boegeroep. Hari was er zo boos over dat hij besloot voortaan voor Marokko uit te komen en vier jaar lang vocht hij geen enkele partij in Nederland.Maar in mei 2009 is Badr ‘Bad Boy’ Hari terug om de nagenoeg onneembare vesting, dé K-1 vechter van het moment Sem Schilt aan te pakken. Hari weet dat elke trap of klap van Schilt zeer doet omdat hij zo groot (2.12 m.) en zo zwaar is (ruim 130 kilo). Hij kiest vol voor de aanval en wil de partij zo snel mogelijk beëindigen. Schilt heeft geen schijn van kans tegen Hari’s slagenregen. Na een halve minuut bieden de touwen en de acht tellen van de scheidsrechter de mastodont nog uitstel van executie, vijftien seconden later gaat de grote, sterke Schilt na een linker- en rechtermokerslag tegen het canvas. ‘Down goes the giant,’ zegt de commentator. Het is een ongebruikelijk gezicht om Schilt al in de eerste ronde down and out te zien. Hij was al vijf jaar niet gaan liggen. Badr Hari noemt het zijn mooiste carrièremoment.Zie ook: De beste video's van vechter Badr HariVoor de kenners is Hari’s overwinning geen verrassing. Al sinds zijn tienerjaren zingt zijn naam rond in de kringen van het Muay Thai kickboksen en van de K-1. De magere, lange slungel (86 kilo en 1.97 meter) heeft nog niet voldoende body voor het grote werk, maar zijn talent is onmiskenbaar en hij is voor de duivel niet bang. Badr Hari is pas achttien jaar als er bij een belangrijk gala in Amsterdam een vervanger nodig is. Pas een week van tevoren hoort Hari dat Ernesto Hoost (geldkwestie) en Melvin Manhoef (gedoe met de politie) het niet kunnen opnemen tegen de ervaren Wit-Rus Alexey ‘The Red Scorpion’ Ignashov, maar hij neemt zonder blikken of blozen de uitdaging aan. Hij heeft ook nog nooit zo veel geld verdiend (9000 euro). Als Hari de ring betreedt wordt er gegrinnikt om die bonenstaak. De twintig kilo zwaardere Ignashov wil ‘het rustig aan doen tegen het jongetje’, maar Hari kent geen ontzag en gooit er gelijk een paar hoge kicks uit. Pas in de derde ronde moet hij zich gewonnen geven na een dreun op zijn magere lijf die hem naar adem doet happen.Hari heeft knock-out power"Het talent droop ervan af," zegt Ernesto Hoost (48) tien jaar na dato. Samen met Sem Schilt is hij recordhouder met vier WGP Final-overwinningen en hij wordt nog altijd aanbeden in Japan, de bakermat van de K-1. "Hij was snel, explosief en zijn trap- en stoottechniek waren erg goed. Hari had knock-out power in zowel armen als benen. Hij moest alleen nog wat zwaarder en sterker worden."Het is in een periode dat Badr Hari nog wel naar Ernesto Hoost wil luisteren en hem respecteert. De ‘onaantastbare’ noemt Hari de twintig jaar oudere vechter uit Hoorn met Surinaamse roots. “Badr was het soms oneens met een partij die hij in mijn ogen terecht had verloren, maar als ik dat dan zei nam hij dat wel aan. En ik hamerde er ook op dat als hij zijn streken zou afleren, hij een heel goede, misschien wel de beste K-1 vechter zou worden.”Last van streken heeft Badr Hari nog niet als hij zich in 1992 op 7-jarige leeftijd bij een kickboksschool meldt. Integendeel. Badr wordt gepest op school en als hij weer eens huilend thuiskomt nadat een klasgenoot bij het knikkeren een steen op zijn vingers heeft laten vallen, is zijn vader het zat.Badr moet maar eens wat harder worden. “Ik was eigenlijk een mietje dat een bril droeg met glazen als jampotbodems,” zei Badr Hari er zelf over. “Vechtsport vond ik niks. Ik ben dol op dieren en ik wilde op paardrijden, maar dat was te duur.” De 5 euro per maand voor de sportschool kan er bij de Hari’s nog net af, want de salarissen van een parkwachter en een schoonmaakster zijn niet hoog, en het gezin telt ook nog twee zussen en een broertje.Op de sportschool blijkt Badr Hari een natuurtalent. Zijn eerste wedstrijdje als 11-jarige wint hij met gemak, daarna is hij jarenlang onverslaanbaar. Hij krijgt er zelfvertrouwen door en fysiek dwingt hij respect af op school. Hari mist de sturing van zijn vader die vaak in Marokko is, maar de trainers op de sportschool proberen die rol over te nemen. Halverwege zijn pubertijd is dat thaiboksgoeroe Thom Harinck die Hari roemt om zijn vechtershart: hij knokt toch door als hij in de problemen zit en pijn lijdt. Maar puur op zijn talent wint Hari vrijwel al zijn partijen en zijn aversie tegen hardlopen en stevig trainen neemt toe. Hij ziet er het nut niet van in. Hij wint toch? Het is ook de periode waarin Hari begrijpt dat hij misschien met vechten zijn brood wel kan verdienen.Hij gaat niet meer naar school en ook Harinck, die hem in totaal zes jaar onder zijn hoede heeft, lijkt de grip te verliezen. Die momenten zijn zelfs geregistreerd, want de jonge Badr wordt door een cameraploeg gevolgd voor de documentaire Vechtershart. Thom Harinck, die zelf als portier in verschillende nachtclubs heeft gewerkt, waarschuwt hem voor verkeerde vriendjes.Hij wil ook dat Hari vaker traint. Niet twee keer in de week, maar twee per dag. Het lijkt niet veel indruk op Badr Hari te maken. Als hij is verdwenen terwijl de camera nog draait, erkent Thom Harinck dat hij soms voor een raadsel staat: “De voorbereiding was echt niet goed en er was ook nog de ramadan, maar hij staat weer een partij te knokken op die zak, ik sta er versteld van. Hij heeft toch iets wat maar weinigen hebben, hoor.”De kaak van de KroaatDat blijkt in de jaren die volgen. Badr Hari verliest weinig, zeker als hij meer dan 100 kilo weegt. Hij stijgt snel in de hiërarchie van de K-1. Hari wint twee wereldtitels en bij zijn debuut in Japan, tijdens de WGP Final in 2005, neemt hij wraak op Stefan Leko, die hem eerder in de Amsterdam Arena knock-out trapte. Miljoenen kijkers zien een perfect uitgevoerde spinning back heel kick op het hoofd van de Kroaat, die daarbij zijn kaak breekt. Het is een van de meest spectaculaire knock-outs uit de geschiedenis van het kickboksen. Badr Hari’s naam is definitief gevestigd.“Als Badr Hari opkomt gaat niemand patat of bier halen,” zegt zijn huidige trainer Mike Passenier, “er kan van alles gebeuren.” Ex-manager Simon Rutz meent: “Als je een vol stadion wil, dan moet je Hari hebben.” Ze hebben gelijk: óf er vallen al rake klappen op de persconferentie óf Hari laat zijn tegenstander in de ring wachten door een uitgebreide rondgang door de hele zaal óf, en dat gebeurt eigenlijk altijd, Hari vliegt er meteen vol in. In zijn topjaren 2007-2009 heeft de Amsterdammer vaak genoeg aan de eerste drie minuten om de klus te klaren. “Dat is mijn kickmoment,” zegt Hari daarover, “als ik mijn tegenstanders steeds kleiner zie worden, steeds onzekerder. Ik heb ze als leeuwen zien opkomen en als poesjes zien vertrekken.”Zijn poging om zijn tegenstanders te overrompelen is niet alleen strategie, het is soms ook bittere noodzaak. Dan heeft Badr Hari onvoldoende getraind en beschikt hij over te weinig conditie om het lang vol te houden. De waarschuwingen van Thom Harinck ten spijt wordt hij geregeld in het nachtleven gesignaleerd met Amsterdamse Hells Angels en Hari pronkt met zijn vriendschap met Gwenette Martha, volgens de Amsterdamse recherche een rijzende ster in de onderwereld. En er zijn ook rijk besprenkelde stapavonden met familie en vrienden die niet zelden eindigen in een knokpartij.“Badr Hari kan zich slecht opladen voor gevechten met in zijn ogen mindere tegenstanders,” zegt Ernesto Hoost, “de meeste vechters motiveren hem niet.”Dat geldt niet voor Peter Aerts die hij op de WGP Final in 2008 in Japan treft. De ervaren Eindhovenaar, die al sinds het eerste toernooi in 1993 meedraait en al drie keer won, weet niet wat hem overkomt. Hij krijgt Badr Hari als een orkaan over zich heen en na een high kick krijgt Aerts al na 20 seconden acht tellen. Hij overleeft de eerste ronde, maar na een spinning right high heel kick gevolgd door een flying kick gaat hij neer en vroeg in de tweede ronde moet Aerts door de scheidsrechter ontzet worden van een spervuur van slagen. De verwachting is dat de 23-jarige Golden Boy, zoals de Japanners Hari liefkozend noemen, voor het eerste de grootste prijs in de K-1 gaat binnenslepen. Hij overleeft de volgende ronde, maar gaat daarin toch een keer neer tegen Errol Zimmerman en in de finale tegen Remy Bonjasky krijgt Badr Hari ook snel acht tellen na een tik op zijn kwetsbare kin. Getergd zoekt Badr Hari in de tweede ronde de aanval, maar als de twee na een flying kick op het canvas belanden slaan bij de Amsterdammer de stoppen door. Ondanks interventie van de scheidsrechter Kakuda geeft Hari de gevloerde Bonjasky nog twee ferme stoten en als hij door de arbiter wordt weggeduwd trapt hij nog een keer op het hoofd van de Surinamer die het toernooi al twee keer won. Badr Hari wordt gediskwalificeerd en mist de hoofdprijs van $ 400.000.Één brok explosie, chaos en ruisOver deze en andere incidenten in de ring zegt Badr Hari: “Ik haat ook echt iemand als ik tegen hem moet vechten. Dat kan ik niet onderdrukken. Ik wil zo graag winnen, ik wil iemand dan zo verschrikkelijk veel pijn doen. En als de rem eraf gaat, wordt het gewoon één brok explosie, chaos en ruis. Dan hoor en zie ik niets meer.”“Badr Hari verliest die zelfbeheersing alleen maar als het niet loopt zoals gehoopt,” zegt Ernesto Hoost. "Ik was commentator bij die wedstrijd en Remy Bonjasky was duidelijk van plan om zijn voorsprong in ronde 2 en 3 te verdedigen. Hij nam geen risico’s meer en dat maakte Badr Hari razend, maar hij moet daar wel gewoon mee kunnen dealen.”Twee jaar later kan Badr Hari ook niet dealen met het feit dat Hesdy Gerges taaier blijkt dan verwacht. In de Amsterdam Arena vecht Badr Hari tegen de Nederlander met Egyptische roots. De twee zijn oude trainingsmaten, maar daar is niks van te merken. Het lijkt wel of Hari via zijn tegenstander zijn oude trainer Thom Harinck te grazen wil nemen die in de hoek van Gerges staat. Maar Hari is conditioneel niet sterk genoeg en als hij in de tweede ronde merkt dat Hesdy Gerges buigt maar niet barst, gaat het in zijn hoofd weer gruwelijk mis. Gerges komt na een serie van Hari in de touwen, valt en probeert op te krabbelen. Als hij met handen en voeten nog op het canvas zit, trapt Badr Hari hem vol tegen het hoofd. De 20.000 supporters fluiten afkeurend en de commentator roept: "That is absolutely out of order." Hij heeft gelijk. En als Badr Hari in Marokko een paar maanden nadenkt over zijn zonden, en/of op de vlucht is voor de politie, komt hij tot dezelfde conclusie. Tegen de makers van het tv-programma Profiel die hem daar opzoeken, zegt Hari een groot talent te hebben om alles stuk te maken wat hem lief is, in dit geval zijn sportcarrière.“Badr zal best veel geld verdiend hebben, met zijn sponsor en misschien ook wel buiten de sport,” zegt Ernesto Hoost, “maar de grootste titel heeft hij nog niet. Dat zal hem best steken.” In 2009 staat Badr Hari opnieuw in de finale van de WGP in Japan, maar deze keer laat Sem Schilt zich niet verrassen en beslist de partij in twee minuten door drie knockdowns.“Ik weet dat hij onder een deel van de Marokkanen heel populair is,” zegt Ernesto Hoost, “maar zijn rol als eerlijke vechter, als rolmodel voor Marokkaanse jeugd, had veel groter kunnen zijn. Toch denk ik dat het nog niet te laat is voor Badr,” zegt Hoost, “ik won mijn eerste WGP Final op mijn 32ste en de vierde toen ik 37 was. Hari is bijzonder talentvol en hij is pas 28, maar in K-1 is je tijd beperkt. Hij moet nu wel wakker worden en gaan leven voor zijn sport.”En uit de gevangenis blijven.Dit artikel verscheen eerder in Panorama 40/2013.