Bij de politierechter: hij houdt van haar en hij slaat haar

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak.

Hij houdt van haar en hij slaat haar. Niet vaak, hij maakt er geen gewoonte van, maar het gebeurt. Drie keer in de afgelopen vier jaar. Twee keer met een vlakke hand, een keer met de vuist. Hij weet niet goed waarom. Het gebeurt in een waas. Alle drie de keren had hij alcohol op maar daarachter wil hij zich niet verschuilen. Hij is geen alcoholist. Alcohol is hooguit een trigger, zoals hij dat noemt, niet het probleem.



Sinds de geboorte van de kinderen is er iets veranderd tussen hem en zijn vrouw. Alles is functioneel geworden. Het hele huishouden, hun hele relatie, alles is puur functioneel. Vader en moeder, dat zijn ze nog, maar er is geen contact meer. Geen echt contact. Ze zijn ook zo anders. Hij is open en direct, zij het tegenovergestelde. Toch houden ze van elkaar. Daarom blijft hij proberen. Maar hoe harder hij probeert, hoe meer zij de deur dichthoudt. En dan ontploft hij soms. Dan vallen er klappen. Dan loopt zijn wanhopige zoektocht naar contact uit op rake klappen, zoals hij het zelf omschrijft.

Lees uit deze serie ook: een impulsieve aankoop of heling? 

De vrouw vergeeft, het OM niet

De strafeis

Stok achter de deur

Lees het in Panorama