De politie viel met veel machtsvertoon zijn No Surrender-clubhuis binnen. En hield zelfs zijn twee tienerdochters onder schot. Maar Henk Kuipers laat zich niet snel uit het veld slaan. Hoe is het nu met captain Henk? Panorama bezoekt met hem het hagelnieuwe clubhuis. Een GRATIS voorstukje van het coververhaal van de nieuwe Panorama.
Het is een koude winterse dag in januari. Het dorpje Emmer-Compascuum en omgeving zijn volkomen wit. Overal ligt sneeuw. Zelfs in de bomen blijven witte scheuten hangen als gevolg van de vrieskou. Henk moet nog thuis even wat clubhesjes halen, en dan kunnen we gaan. Hij wil graag met Panorama meerijden. Bij elkaar in de wagen, praat makkelijker. Alleen hij weet hoe de weg loopt naar het nieuwe clubhuis van No Surrender. Een pand dat hij een dag daarvoor heeft geopend nadat de politie een aantal dagen eerder een veelbesproken inval heeft gedaan in het oude No Surrender-clubhuis in Emmen.
Lees ook: Satudarah onder vuur
“Luister,” zo begint hij zijn verhaal, zodra hij eenmaal met zijn volle 130 kilo plus colors in de bijrijdersstoel ploft. “Je weet dat ze bij die inval vorige week mijn dochters van 12 en 16 jaar oud hebben aangehouden? Ze waren op weg naar school. De politie heeft ze uit een wagen waarin ze zaten getrokken. De buurvrouw zat erbij, ze zouden door haar naar school gebracht worden. Met getrokken pistolen zijn ze tegemoet getreden.” Hij zucht eens diep: “Ik zou de man die daarvoor verantwoordelijk is graag nog eens persoonlijk te woord willen staan. Dan zou ik hem heel vriendelijk vragen: Hé man, ben je van plan dat nog eens te doen? Als hij dan ja zou zeggen, zou ik zeggen. Goed, maar begrijp dan wel dat ik je ballen eraf snijd.”
Dat moest Henk even kwijt. Nu is het tijd voor de actualiteit: “We waren vorig jaar in de zomer al bezig met een andere locatie,” gaat Kuipers verder. “Kijk, samen met een paar maten leid ik het noorden van deze MC. Dat oude clubhuis huren we van de gemeente, en daar zijn we jarenlang gedoogd. De grond is er chemisch verontreinigd. De sloot die erachter loopt, daar heb ik nog nooit van mijn leven ijs op gezien, kun je je voorstellen? Dus we moesten daar toch een keer weg.”
Lees ook: afgezet in bad standing, de vrees van elk motorclub-lid
We rijden weg. De tocht gaat langs steeds kaler wordende wegen, waarna we een bospad inslaan, een sloot passeren en een bord dat aangeeft dat we de Duitse grens passeren. “Geheim? Niets is hier geheim,” zegt Kuipers. “We rijden gewoon naar Haren, dat is een Duits dorp. Staat gewoon op de kaart hoor. Dat we daar nu zitten is omdat je in Duitsland gewoon veel meer kan en mag.” Het nieuwe No Surrender-clubhuis staat op privégrond en is eigendom van een kennis van Kuipers. “De Duitse wetgeving stelt simpelweg dat je op je eigen grond zelf verantwoordelijk bent voor wat je doet. Geen gedoe met die veel te ver doorgevoerde regeltjes.”
Is Kuipers niet bang met allerhande MC-bendeoorlogen in aanraking te komen, nu hij naar Duitsland verhuist? “Welnee!” Hij lacht, terwijl de auto bijna een sloot in glibbert. “Welke oorlog heb je het over? Er gebeurt hier helemaal niks. Ik ben zelf nooit bij enig MC-gerelateerd conflict betrokken geweest en dat gaat ook niet gebeuren.” We arriveren bij een hoog boerderijachtig gebouw, opgetrokken uit rode bakstenen. Via de poort schiet een grote kip naar buiten. Eerst gaan we door een schuur, waar een motor en een quad staan opgesteld. Het is er koud. Door de open gaten in het dak kunnen we de blote hemel zien. Een deur gaat open en dan staan we ineens in een soort cowboy-saloon, betimmerd met houten schaaldelen en overal trofeeën. Hier treffen we Lesley, een zwaar getatoeëerd No Surrender-lid, die als een soort conciërge op het clubhuis past. Hij praat met een sterke Haagse tongval, en verzoekt ons bij binnenkomst alleen binnen te fotograferen. “Ga je beelden van buiten maken dan maak je slapende honden wakker. Alles is nu heel vredig, en dat willen we graag houden zo.”
Lees het in Panorama
Benieuwd naar het complete artikel van onze misdaadverslaggever Martijn Haas? Lees het in editie 4 van Panorama, die morgen (25 januari) in de winkels verschijnt. Je kunt het blad ook via onze website bestellen, of op Blendle lezen.