Wie wurgde feestbeest Natascha?

En dat bevalt Peggy, die door haar grootouders werd opgevoed, maar niets. “Mijn oma heeft tot haar dood aandacht gevraagd voor de zaak. Nu zij er niet meer is, zet ik haar zoektocht voort...” 

Het is zondag 22 juli 1990, een zonnige, droge en niet al te warme dag. In een rijtjeshuis in Spijkenisse past Ilone van Poppel (55) op haar kleinkind Peggy. De vrouw doet dit vaker, want haar dochter Natascha Meijer (22) is door haar turbulente levensstijl nauwelijks in staat om zelf voor haar 3-jarige dochtertje te zorgen. Natascha is een losbol die haar vertier graag zoekt in de kroeg of bij vrienden. Biertje, jointje, lang leve de lol. Eigenlijk is de jonge Rotterdamse helemaal nog niet toe aan het moederschap. Opvoeden valt haar dan ook zwaar. Het is al eens gebeurd dat de kleine Peggy door Natascha’s nalatigheid uitdrogingsverschijnselen had opgelopen. Dus voorlopig neemt Ilone de moederrol voor een groot deel op zich.

Normaal gesproken belt Natascha in zo’n weekend altijd wel even naar haar moeder om te vragen hoe het met de kleine gaat. Maar deze dag blijft de telefoon in Spijkenisse angstvallig stil. En dat zit Ilone niet lekker, want haar dochter mag dan een feestnummer zijn, afspraken met haar moeder komt ze altijd na. Ilone probeert het vervolgens zelf een paar keer, maar Natascha geeft keer op keer niet thuis. Als ze vervolgens navraag doet bij vrienden en kennissen neemt de ongerustheid alleen maar toe. Want niemand heeft nog iets van Natascha vernomen.

Met een inke knoop in haar maag rijd Ilone die zondag tegen middernacht naar het appartementje van haar dochter aan de Beukelsdijk 10B in Rotterdam-West. Met een reservesleutel gaat ze het vooroorlogse pand binnen. Dan loopt ze de trap op naar de deur van de woning zelf. Die blijkt tot haar verbazing niet afgesloten. Eenmaal binnen valt het Ilone meteen op dat het licht in de wc brandt. Op het roepen van Natascha’s naam volgt geen reactie. Het is doodstil in huis. Dan gaat Ilone vanuit het gangetje de woonkamer binnen. Wat ze daar ziet, doet haar de adem stokken. Natascha ligt naakt en roerloos op een matras, midden in de woonkamer. Het lichaam is half bedekt met een dekbed. Het is Ilone meteen duidelijk dat haar dochter dood is. Hevig ontdaan loopt ze de trap af om bij buren de politie te waarschuwen. Als die even later een onderzoek instelt, wordt al snel duidelijk dat Natascha het slachtoffer is geworden van een misdrijf. Als doodsoorzaak zou de patholoog-anatoom later noteren: “Inwerking van mechanisch en omsnoerend geweld om de hals (slagader). Letsel: steekwonden in de hals, linkerslagader plus halsslagader.” Kort gezegd: Natascha werd gewurgd.

De vermoedelijke dader lijkt enkele sporen te hebben achtergelaten. Op tafel staat een bierflesje, in de asbak liggen wat peuken en een halfopgerookte joint en op het dekbed treft de politie een vers spermaspoor aan. Verder ligt er een kapotgesneden sjaaltje in de kamer. Natascha heeft dat weekend dus bezoek gehad. Maar wanneer precies en van wie? Van een bekende? Of heeft ze iemand opgepikt? Heeft ze vrijwillige seks gehad of is het is onder dwang gebeurd? En wat heeft het sjaaltje te betekenen, is Natascha daarmee gewurgd? Het is aan een twaalf man sterk rechercheteam om op deze en vele andere vragen het antwoord te vinden. 

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele artikel van Henk Strootman lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.