Waar zit kinderontvoerster Miriam A.?

De kinderen Floor en Mees Werres uit het Zuid-Limburgse Wijnandsrade verdwijnen in 2014 spoorloos. Politie en justitie speuren al jaren tevergeefs naar de van ontvoering verdachte moeder Miriam A. en haar kids. Vader Xander (46) vertelt nu aan Panorama voor het eerst zijn aangrijpende verhaal in de hoop dat zijn gekidnapte kinderen toch nog gevonden gaan worden.

Het is rustig op deze doordeweekse voorjaarsdag in Wijnandsrade, een dorp dat ligt tussen Maastricht en die zo veelbesproken Brunsummerheide in. Kinderen rennen achter een bal aan, terwijl een grijzende buurtbewoner zijn hond uitlaat. Onbezorgdheid regeert. Het dorpje, niet ver gelegen van Maastricht, is zo op het eerste gezicht een plaatsje waar niet vaak schokkende dingen gebeuren. Toch heeft zich hier een heus mysterie afgespeeld dat tot op de dag van vandaag niet is opgelost.

In Wijnandsrade worden moeder Miriam A. en de kinderen Floor en Mees (dan 11 en 7 jaar) in 2014 voor het laatst in levenden lijve gezien. Hun laatste verblijfsadres is een vrijstaand pand aan de Burgemeester Snijdersstraat in het dorp. Het pand is gelegen aan een verbindingsweggetje in het wat chiquere gedeelte van Wijnandsrade. Hier woont sinds jaar en dag de moeder van Miriam. De oma werkt er ook, als belastingadviseur.

Dik vijf jaar geleden regelt diezelfde oma A. vanaf die plek het huiswerk van haar kleinkinderen bij de plaatselijke school. Kort daarna verdwijnen Miriam, Floor en Mees volledig van de radar. Oma A. heeft meerdere malen verklaard geen enkel idee te hebben waar het drietal tegenwoordig ondergedoken zit.

Laatste ontmoeting

Vader Xander Werres leeft tijdens de plotselinge verdwijning al zeven jaar in scheiding met de nu 45-jarige Miriam. Hij heeft zijn kroost in 2014 dan al jaren niet gezien. Hij weet de laatste ontmoeting met zijn kids nog precies te omschrijven. “Op zaterdagmorgen 16 juni 2008 zag ik ze voor het laatst, bij de broer van Miriam in Meerssen,” zo vertelt de geboren Zuid-Limburger openhartig. “Ik mocht bij Miriams broer Paul de kinderen twee uur zien, dat was zo afgesproken. Tijdens die laatste keer kroop Mees, want die was toen nog een baby, over de grond en Floor hing aan mijn been toen ik weg moest gaan. Dat is naar als je daaraan denkt, maar ook een beetje fijn, want daarna heb ik ze nooit meer gezien...”

We besluiten een kleine wandeling te maken. Iets verderop gaan we zitten op een bankje in een bos in Simpelveld. Werres ziet er gesoigneerd uit. Hij draagt een nette broek, een casual hemd en heeft een modieuze bril op zijn neus. Hij vertelt over de spanningen rond de scheiding tussen de twee ouders die zo hoog oplopen dat het jarenlang akelig stil blijft voor Werres. Het gevecht om een omgangsregeling voor zijn zoontje en dochtertje levert voor hem niet het gewenste resultaat op. Niets kan Xander Werres in de ogen van zijn ex goed doen. Het stel leeft op voet van oorlog met elkaar. De kleine Floor en Mees zijn als een soort trofee die, wat moeder Miriam betreft, nooit meer in handen van hun vader mag komen. Ondanks alle tegenwerking weigert hij echter op te geven. Het gaat hier immers om Werres’ eigen vlees en bloed. “Ik heb echt álles gedaan om die twee af en toe maar heel eventjes te kunnen zien,” vertelt Werres terwijl hij in het Limburgse Heuvelland meewarig de verte in staart. “Maar ik ben als vuilnis aan de kant gezet.”

Wil je het hele artikel over de kinderontvoerster Miriam A. lezen?  De nieuwe Panorama ligt nu in de winkel met daarin nog veel meer moois! Ook is die hier te bestellen.  Alleen benieuwd naar dit artikel? Lees dit artikel dan op Blendle..