"Soms sprak ik na afloop enkele van die mannen. 'We vonden het wel heel gay, maar ik heb wel een heel leuke avond gehad...' Een wonderlijke opmerking, want het is een compliment en belediging in één", zegt Alex in het AD. Dergelijke opmerkingen raakten Alex. "Ja, ik ben homo, ook dat is een deel van mij. Ik kan niet een beetje minder gay zijn. Het is geen karaktereigenschap, maar een onvervreemdbaar deel van mijn persoonlijkheid." Later werd Alex naar eigen zeggen milder. "Klaarblijkelijk kwamen die mannen in conflict met hun vooroordeel en hebben dat, bewust of onbewust, erkend."
"Gelukkig" werd Showponies 1 ook bezocht door homoseksuele tieners, die nog in de kast zaten, en hun moeders. "Je zag aan die jongens dat ze homo waren, maar dat nog niet hadden verteld. Zo'n jongen zat helemaal te glimmen - zijn moeder zag dat haar zoon intens genoot. Ontroerend. Hij kon helemaal zichzelf zijn."
Alex, die nu in de theaters staat met Showponies 2, kreeg veel mails van ouders wier zoon na het bezoeken van de voorstelling uit de kast was gekomen. "Dat is toch fantastisch? Klaarblijkelijk voelden ze zich zo veilig dat ze het aan hun naasten durfden te vertellen. Ik klop mezelf daarvoor niet op de borst, maar het is wel gebeurd."