Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Het Seedorf-syndroom

Het is onverklaarbaar: week in week uit overtuigt Lionel Messi bij FC Barcelona iedereen van zijn bovenaardse kwaliteiten, maar in het shirt van Argentinië lijkt het alsof hij zijn mindere broer heeft gestuurd.

Het Seedorf-syndroom

En Messi is lang niet de enige die last heeft van het Clarence Seedorf-syndroom. “Ik besefte dat ik voor altijd een speler zou blijven die bij zijn clubs excelleerde, maar in dienst van zijn land faalde. Dat deed pijn. Ontzettend veel pijn.”

‘Wat kon Seedorf nou gebeuren toen hij van elf meter schoot? 

Er is leven, er is leven na de dood.’ 

Iedereen kent de zinnetjes uit het lied van Freek de Jonge. Is de gemiste strafschop in 1997 tegen Turkije misschien de reden dat Clarence Seedorf niet werd gepruimd in het Nederlands elftal? Dat kan haast niet, want iedere international die een beetje meetelt heeft wel een penalty gemist. Van Cocu tot Van Basten en van Kluivert tot Bergkamp. En Seedorf is ook niet de enige die in Oranje twee strafschoppen miste. 

Bij Inter, Real Madrid en AC Milan is Seedorf steeds onbetwist basisspeler, maar bij het Nederlands elftal is er altijd discussie. “Seedorf is te veel met zichzelf bezig, dat verstoort de balans in het elftal,” zegt toenmalig bondscoach Dick Advocaat in 2003. Als Marco van Basten een jaar later aan het bewind komt wordt Seedorf stelselmatig genegeerd. Van Basten heeft de middenvelder genoeg zien falen en heeft de viervoudig Champions League-winnaar niet nodig. Na bijna drie jaar roept hij Seedorf toch een paar keer op, maar een succes wordt het niet. 

Hoewel hij nog steeds vaste kracht is bij AC Milan, maakt ook Bert van Marwijk vanaf 2008 geen gebruik van Seedorf. De coach ziet in hem geen basisspeler en stelt zo’n grote speler niet op de bank te willen zetten. “Ik vond het een zwak argument,” zegt Seedorf in 2013. “Hij moet niet voor mij bepalen of ik de bank accepteer of niet. Iemand die bij Milan in de basis staat hoort naar mijn mening opgeroepen te worden voor Oranje. Van Marwijk heeft iets van mij afgenomen en mijn hart huilt daar nog steeds om.”

Seedorf debuteerde al op zijn 18de in Oranje, maar de teller blijft uiteindelijk steken op 87 interlands. “Zonder vooroordelen aan mijn adres was ik recordhouder van het Nederlands elftal geweest,” zegt Seedorf in 2017. “Ik ben op basis van vooroordelen door twee bondscoaches (Van Marwijk en Van Basten, red.) structureel niet geselecteerd voor Oranje.” 

Luc Nilis 

Een slecht huwelijk met de Rode Duivels 

Het was een oud interview, maar vorig jaar gingen de beelden opeens viral. Op de vraag wie zijn beste teamgenoot was, antwoordde de Braziliaan Ronaldo niet Zinédine Zidane, Luis Figo, David Beckham of Ronaldinho, maar Luc Nilis. De Braziliaanse verslaggever dacht dat hij in de maling werd genomen door zijn landgenoot, maar de Braziliaan legt uit. “We speelden tweeënhalf jaar samen bij PSV. Nilis gaf me altijd geweldige assists. Elke keer, elke wedstrijd. Meer dan Zidane. Hij was niet beter, maar hij was mijn partner in crime.” 

Zo gek is het niet dat ze in Brazilië niet precies weten wie de Belg Nilis is, want eigenlijk weten we alleen in Nederland hoe magistraal hij omging met een bal. In het shirt van de Rode Duivels hield hij zijn kwaliteiten meestal verborgen. In zijn biografie De Waarheid (2016) wordt een hoofdstuk gewijd aan zijn moeizame relatie met het Belgisch elftal: ‘Een slecht huwelijk’. “Ik heb in de nationale ploeg nooit zo mijn stempel kunnen drukken als bij mijn clubs. Dat had vooral te maken met de manier van spelen. We speelden vaak veel te ver van het vijandelijke doel af. Te ver om mij te laten renderen in ieder geval. Zowel bij Anderlecht als PSV heb ik gemiddeld ruim één keer per twee wedstrijden gescoord, maar bij de Rode Duivels heb ik er maar tien gemaakt in 56 wedstrijden. Dat verschil valt op.”

Alle eindtoernooien verlopen teleurstellend voor Nilis en na het WK van 1998 bedankt hij als international. Voor het EK van 2000 keert hij op verzoek toch weer terug. Vooral vanaf de reservebank ziet hij hoe België opnieuw faalt. “Ik was zó ontgoocheld. Vreselijk. Ik zat helemaal stuk. Daar op de bank van het Koning Boudewijnstadion in Brussel besefte ik dat er nooit meer een kans met de Rode Duivels zou komen. Dat ik voor altijd een speler zou blijven die bij zijn clubs excelleerde, maar in dienst van zijn land faalde. Dat deed pijn. Ontzettend veel pijn.” 

Lees het helemaal in Panorama

Wil je het hele verhaal over het Seedorf-syndroom lezen? Ga dan nu naar de winkel voor de nieuwe Panorama of bestel 'm HIER.