Laat Frenkie alsjeblieft met rust

Jochem

Als je de renaissance die het Nederlandse voetbal de voorbije twee jaar doormaakt een naam moest geven, dan hoefde je niet lang na te denken: Frenkie de Jong. Zijn transfer van afgelopen zomer naar zijn droomclub was een jongensboek. Ik zie de foto nog voor me: het wonderkind in dat tenue waar hij vroeger een pyjama van had, op de middenstip van Camp Nou, omringd door zijn eveneens kinderlijk stralende familie. Het vervolg leek zo mogelijk nog mooier: tegen alle verwachtingen in ontwikkelde de onbevangen Frenkie zich in no time tot basisspeler. Léék, want schijn bedroog. Blijkbaar.

Afgelopen week, in de kwartfinale van de Spaanse beker, won FC Barcelona in eigen huis van laagvlieger CD Leganés. Overtuigend, mogen we wel zeggen: 5-0. Frenkie de Jong speelde de hele wedstrijd (een zin die in de Nederlandse media standaard volgt op elke uitslag van Barcelona) en leverde bovendien een briljante assist waaruit oppergod Messi wist te scoren. De Jong was met andere woorden ‘belangrijk’ voor zijn club, concludeerde het AD.

Maar daar dachten de Spaanse media heel anders over. Het gezaghebbende Diario Sport gaf onze Frenkie het laagste rapportcijfer van alle Barça-spelers: een vijf. Marca omschreef zijn optreden als ‘onzeker’ en ‘vertragend’ en ook AS, weer een andere sportkrant, concludeerde dat de godenzoon niet de creatieve, frivole voetballer is die hij vorig jaar bij Ajax was.

En weet je hoe dat komt? Valentijn Driessen wel. “Barça misbruikt Frenkie de Jong,” schreef de chef voetbal van De Telegraaf afgelopen december al met koeienletters boven een van zijn artikelen. Anders dan een sappig van-horen-zeggen-verhaal vanuit de catacomben van Camp Nou - met zwepen, buttplugs, latexpakjes en de hapgrage Suárez in de hoofdrol – was de column niets anders dan een analyse van de heer Driessen himself, waarin hij concludeerde dat de meest geroemde voetbalclub ter wereld er helemaal niets van snapt en onze Frenkie daarom ‘compleet verkeerd gebruikt’. Afgelopen week ging hij nog een stapje verder: Barcelona zou hem zelfs ‘beschadigen.’

Ik vind dat, behalve tamelijk aanmatigend, nogal een beschuldiging. Bovendien: Frenkie zelf – basisspeler bij de mooiste club ter wereld én tevens aangever van de beste voetballer aller tijden – heb ik nog niet horen klagen. Of maakt hij op jou ook een ‘misbruikte’ en ‘beschadigde’ indruk?

Micha

Ik heb de afgelopen weken in de Caribische Zee, op het strand en in een hangmat gelegen, juist om even helemaal weg te zijn van dat gelul van mensen als Valentijn Driessen, chef voetbal van de Ajax-krant die, iets anders kan ik niet concluderen, het verval van de Amsterdammers maar moeilijk kan verkroppen en met weemoed terugdenkt aan het swingende Ajax van de afgelopen twee seizoenen. Ook Erik ten Hag moest het voor de winterstop ontgelden, weet je nog? De enige die een beschadigde indruk op me maakt, is niet Frenkie, maar Driessen zelf.

Ik ben geen psycholoog, hij ook niet trouwens, maar het lijkt er verdacht veel op dat De Telegraaf, en Driessen in het bijzonder, een onverwerkt trauma heeft, het Tottenham-trauma, dat nu geprojecteerd wordt op Frenkie. Slechte grap, dat hij beschadigd wordt. Hij is 22 jaar, speelt bij de club en met de spelers van zijn dromen, woont in één van de prettigste steden in Europa en hoeft zich nooit meer zorgen te maken over geld. Dat hij niet de Frenkie is van vorig jaar lijkt me nogal logisch. De Spaanse competitie is niet de Eredivisie en Messi is geen Veltman, al denken anderen, met Driessen voorop, van wel.

“Als Barcelona het bonnetje nog heeft kunnen ze Frenkie de Jong misschien inruilen voor Donny van de Beek,” schreef Süleyman Öztürk van Voetbal International vorige week na die wedstrijd tegen Leganés. Nog zo iemand die zichzelf in slaap huilt als Frenkie niet zo excelleert als vorig seizoen. Afgelopen weekend, na de competitiewedstrijd tegen Levante (2-1), ging het geëmmer ook in Spanje weer door, al zijn ze daar een stuk reëler dan al die roeptoeters in Nederland. Frenkie moet zich opofferen op het middenveld, schrijven ze daar, wat me nogal logisch lijkt als je daar met drie Frenkies speelt. Maar het grappige is: iedereen maakt daar een punt van, behalve hij. Ik weet niet hoe vaak je hem de laatste tijd aan het werk hebt gezien, maar dat blije hoofd en dat onverwoestbare optimisme kun je volgens mij niet veinzen. Mocht dat wel zo zijn, dan mag hij van mij zondag wel een Oscar winnen.

Frenkie maakt zich geen zorgen en dat moeten wij ook niet doen. Zijn leven is één grote speeltuin en dat kinderlijke enthousiasme moeten we koesteren, niet afbreken. Misschien moet Valentijn Driessen de komende tijd ook eens in een hangmat gaan liggen, dat is voor iedereen beter.