/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fpanorama%2Fpanorama%2Fuploads%2F2020%2F03-maart%2Fschermafbeelding_2020-03-28_om_12.50.28.png "Interview met Kiki Musampa")
Kiki Musampa (20 juli 1977, Kinshasa) begint met voetballen bij de amateurs van Blauw-Geel in Ede. Daar wordt hij op jonge leeftijd gescout door Ajax, de club waar hij in 1995 debuteert in de hoofdmacht. Met Louis van Gaal als trainer wint Musampa met dat team nagenoeg alles.
Na drie seizoenen vertrekt Musampa naar het buitenland, waar hij uitkomt voor Bordeaux (1997-1999), Málaga (1999-2003), Atlético Madrid (2003-2005), Manchester City (2005-2006), Trabzonspor (2007) en FC Seoul (2008).
In 2009 sluit hij zijn carrière af in Nederland, bij Willem II. Nu Musampa is geslaagd voor de coach betaald voetbal-cursus hoopt hij snel ergens als hoofdtrainer aan de slag te gaan. En dan het liefst in Nederland. Panorama spreekt hem over volwassen worden in het voetbal, Ron Jans en wat er vooraf ging aan zijn omvangrijke carrière.
Je hebt in zes verschillende landen gespeeld. Voel je je nu ook een wereldburger?
“Zo zou je het wel kunnen zeggen, al blijf ik natuurlijk Nederlander. Maar het is altijd goed om verschillende culturen te ontdekken en andere mensen te ontmoeten. Dat verrijkt alleen maar je leven.”
En je wordt eerder volwassen.
“Absoluut. Omdat je verantwoordelijkheid moet nemen. En dan pas leer je eigenlijk waar het leven om gaat.”
Waar had je de mooiste tijd?
“Bij Bordeaux. Dat kwam omdat we daar zo’n hecht team hadden. Ik zag mijn ploeggenoten, met wie ik overigens kampioen van Frankrijk ben geworden, echt als vrienden. We spraken ook buiten het voetbal met elkaar af. Dat was voor mij de eerste keer dat ik dat op zo’n niveau meemaakte. Bij Ajax gingen we ook wel goed met elkaar om, maar daar gingen we na een wedstrijd toch meer onze eigen weg. Al was Madrid, waar ik bij Atlético speelde, natuurlijk ook heel mooi.”
Waar je werd gehaald door de man die zich afvroeg of ‘de zwartjes van Ajax misschien uit een oliebollenmachine waren gekomen'?
“Dat was Jesus Gil y Gil, de voorzitter. Een vreselijke opmerking natuurlijk. Zoiets zeg je niet. Maar toen ze een paar jaar later interesse in me hadden, heb ik nooit gedacht: ik ga daar niet heen. Hij had miljoenen voor me over. Dan kijk je er toch anders naar.”
Over racisme gesproken: snapte je de commotie rond Ron Jans?
“Ja, want wat Jans deed is not done. Kijk, hier is het anders. Mij zul je er niet mee raken, met dat n-woord. Maar in Amerika dus wel. Heeft met het verleden te maken, met de slavernij. Dat ligt zo gevoelig. Daarom had Jans dat nooit zo moeten zeggen. Al wil ik benadrukken dat hij geen racist is. Ik heb ’m weleens ontmoet, een prima man. Hij heeft zich alleen verkeken op de Amerikaanse cultuur.”
Zelf weleens met racisme te maken gehad?
“Zeker. Vooral in Spanje. Zonder te overdrijven: daar is geen stadion waar je met open armen wordt ontvangen, om het zo maar te zeggen. Al wil ik dat niet echt als racisme bestempelen. Omdat ik het weet waarom ze het doen. Dat heeft te maken met hun mentaliteit. Zij willen koste wat kost winnen. Dat is hun cultuur. En daarbij doen ze alles om de tegenstander uit balans te krijgen.”
Maar gaat dat niet te ver?
“Jawel, maar alles wat ze in Spanje doen gaat te ver. We hebben het laatst allemaal kunnen zien bij Getafe, dat tegen Ajax speelde. Scheldpartijen, rare valpartijen, noem maar op. Maar dat is dus Spanje. Dat doen die spelers puur om je te ontregelen. Want zodra de wedstrijd is afgelopen, drinken ze een biertje met je. En dan wordt ie ook nog voor je betaald. Anders is het natuurlijk als het publiek zich ermee bemoeit. Dan moet je uiteraard wel in opstand komen.”
Je bent geboren in Kinshasa, in het voormalige Zaïre, waar je op je zevende moest vluchten. In hoeverre heeft dat je gevormd?
“Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Omdat ik daar de andere kant van het leven heb gekend.
Dus weet ik hoe het voelt als je iets niet hebt. En dat begon toen ik met mijn moeder moest vluchten naar buurtland Congo, omdat mijn vader was opgepakt nadat hij werd verdacht van het beramen van een coup tegen Mobutu, de toenmalige dictator. Dat was geen gemakkelijke tijd. Zo kon ik ineens niet meer naar school.”
Het hele interview lees je in de Panorama van deze week. Liever niet naar buiten? Je bestelt hem hier heel makkelijk online.
Of maak gebruik van onze tijdelijke actie: 4 keer Panorama voor 12 euro, gratis thuisbezorgd, zonder verplichtingen daarna. Na vier keer stopt de actie automatisch. Die bestel je hier. Hoef je ook de deur niet uit.