Bratislava, 4 januari 2024. De politie kent de portiekwoning aan de Prievozskástraat goed. Het alcoholverslaafde koppel Jozef Hanuska (47) en Patricia (48) zorgen regelmatig voor overlast. Maar deze middag is anders, vreselijk anders. Achter gele linten houden agenten de wacht, terwijl rechercheurs zich in witte pakken hijsen. In de woning op de derde verdieping wacht een scène uit een horrorfilm. Het bloedspoor leidt naar de slaapkamer, waar een naakte vrouw dood onder een deken ligt. Het Britse paspoort dat de dader demonstratief op het lijk heeft achtergelaten, bevestigt dat het om Patricia gaat (de Slowaakse is ooit met een Brit getrouwd geweest).
Zelfs de meest geharde rechercheurs moeten even slikken bij de aanblik van het lijk. Patricia’s bovenlichaam is volledig opengereten, al haar vitale organen zijn verwijderd. Stukken van haar wang, dijbeen en borst zijn afgesneden. Alsof dat niet gruwelijk genoeg is, heeft de dader de ingewanden in een vuilnisemmer gegooid. Patricia’s uitgesneden hart ligt ernaast.
De horrormoord veroorzaakt een schokgolf in het doorgaans vredige Slowakije. Monika Kozelova is behalve Patricia’s onderbuurvrouw ook een oud-Kamerlid. Vanaf haar vakantieadres laat ze in twee lange Facebook-berichten weten uiteraard ‘geschokt’ te zijn, maar verder gelooft ze niet zo in ‘over de doden niets dan goed’. “Patricia was ziek en had hulp nodig. Ze was zwaar alcoholist, een taaie klant. In de twaalf jaar dat ze boven me woonde, heb ik haar twee keer nuchter gezien,” aldus de politica. “Ze veroorzaakte aan de lopende band problemen en ruzies.”
In een van de reacties grapt een Facebook-vriend van Kozelova: “Jij bent straks nog de eerste verdachte.”
Chef Jos
Natuurlijk weet iedereen in Patricia’s omgeving wie dit bloedbad echt heeft aangericht: haar partner Jozef. Tijdens hun vele schreeuwpartijen heeft hij onlangs gedreigd de ‘kop van haar lijf te rukken’. Hij is al vijf keer gearresteerd, ook voor mishandeling. Zijn ex Jana omschrijft hem als een alcoholistische bruut die uit het niets kan ontploffen.
‘Patricia was ziek en had hulp nodig. In de twaalf jaar dat ze boven me woonde, heb ik haar twee keer nuchter gezien. Ze veroorzaakte aan de lopende band problemen en ruzies’
Een verontrustend detail is dat Jozef een slagersopleiding heeft afgerond en als privé-chef werkt. Op zijn website biedt hij culinaire diensten aan onder de naam ‘Kuchár Jožko’, vrij vertaald ‘Chef Jos’. Hij boogt op twintig jaar ervaring. ‘Koken is niet alleen mijn vak, het is mijn leven,’ schrijft hij in de introductie, onder een foto van een smakelijk zalmgerecht. ‘Ik ben het gelukkigst wanneer het eten goed bevalt en ik enkel lege borden zie.’
Een voorbijganger zegt in de krant wat velen denken: “Was hij van plan haar organen op te eten?” Sommige lokale media dopen de verdachte alvast de ‘Slowaakse Hannibal Lecter’.
Moordenaarsgen
De opschudding is compleet wanneer blijkt dat Jozef de zoon is van Štefan Pantl, die in Slowakije berucht is als de ‘Wurger van Bratislava’. Jozef is nog een peuter wanneer zijn vader in 1981 de strop krijgt voor de moord en verkrachting van twee jonge vrouwen. Is Jozef behept met het moordenaarsgen?
Er is haast geboden om de voortvluchtige verdachte te vinden. In het opsporingsbericht omschrijft de politie Jozef als ‘180 centimeter lang, slank gebouwd, maar met een bierbuik.’ Gelukkig is hij al binnen een paar uur gevonden. Jozef heeft zich, zo blauw als een tientje, verscholen in een verlaten kelderbox.
Jozef bekent meteen dat hij Patricia de avond daarvoor heeft gedood in een dronkenmansruzie. Ze liggen naakt in bed wanneer zij hem plotseling de huid vol scheldt over zijn geflirt. Uit razernij klimt Jozef bovenop Patricia en drukt met beide handen haar keel dicht. “Ze werd paars, haar ogen puilden uit.”
Baldadige middelvinger
Het stel maakt zoveel herrie, dat de buren de politie bellen. Jozef houdt zich gedeisd wanneer agenten met zaklampen door de voordeur schijnen. Nadat de politie is vertrokken, neemt Jozef nog wat teugen vodka en grijpt een keukenmes. Dat hij zijn vriendin vervolgens als een zalm fileert, weet Jozef niet meer. Zegt hij.
Na de steekpartij neemt Jozef een verkwikkende douche en kleedt zich om. Bij het verlaten van de woning steekt hij baldadig zijn middelvingers op naar de bewakingscamera’s.
Hierna schrijft Jozef aan familieleden dat hij, met een steen om de enkels, in de Donau wil springen. In de kelderbox doet hij een halfslachtige zelfmoordpoging met een stroomkabel. Uitgerekend door Jozefs wanhopige tekstberichten neemt de politie poolshoogte in Prievozskástraat…
'Het spijt me'
De rechtbank van Bratislava, 6 augustus jongstleden. Jozef kijkt bedrukt terwijl gewapende agenten hem naar de beklaagdenbank leiden. Via zijn advocaat pleit hij schuldig; nu gaat het om de strafmaat. Veel mensen willen hem in navolging van zijn vader naar het schavot sturen, maar de doodstraf is geen optie meer. De aanklagers zetten in op 20 tot 25 jaar. De verdediging hoopt op korting wegens ‘verminderde toerekeningsvatbaarheid’.
Forensisch psychiater Svetozár Droba lijkt het daarmee eens. Hij heeft geen ‘seksuele afwijkingen’ of ‘sadistische neigingen’ geconstateerd. Droba doet wenkbrauwen fronsen met zijn beoordeling dat de bloeddorstige chef ‘met de juiste behandeling’ na zijn vrijlating ‘een minimaal risico voor de samenleving’ vormt.
Op de laatste zittingsdag spreekt Jozef zelf. “Ik heb oprecht spijt,” zegt hij timide, gekleed in een te groot pak, dat over zijn handboeien valt. “Ik hield echt van Patricia. Ze heeft een grote leemte achtergelaten.”
Ondanks dit slotpleidooi legt de rechter op 2 oktober, conform de eis, 23 jaar cel op in een extra beveiligde inrichting. Ook moet Jozef een intensieve psychiatrische behandeling en een afkickprogramma doorlopen. Patricia’s nabestaanden hebben 100.000 euro schadevergoeding geëist maar moeten het stellen met 2.941 euro. Desondanks nemen de aanklagers genoegen met het ‘eerlijke vonnis’. Met gevoel voor theater gaat Jozefs advocaat wel in beroep, zo zegt hij: “Want verdient deze persoon geen tweede kans?”
Moord in Slowakije
Met minder dan één moord per 100.000 inwoners is Slowakije een van de veiligste landen in de EU. In het reisadvies kleurt het Ministerie van Buitenlandse Zaken het land groen, met uitzondering van de grensstrook met Oekraïne uiteraard. Voor bezoekers aan Bratislava is het alleen oppassen voor zakkenrollers, beschonken uitgaansjongeren en moordlustige chefs.
Online onbeperkt lezen en Panorama thuisbezorgd?
Abonneer nu en profiteer!
Probeer direct