Keti (21) werd op brute wijze afgemaakt door haar ex: 'Levenslang is eigenlijk te kort'

Het is 29 februari 2024, net na negen uur ’s ochtends. In een buitenwijk van Tbilisi doet een medewerker van een houtbedrijf de gruwelijke ontdekking. Op de fundering van een bouwput ligt een lichaam, omringd door plastic en andere rommel. Het slachtoffer ligt op de buik, de handen vastgebonden met staaldraad. De verwondingen zijn zo heftig dat niet duidelijk is of het een vrouw betreft of een man met lang haar. Omwonende Koba Javakhishvili is op de commotie afgekomen en ziet dat het slachtoffer op zijn oudste dochter Keti (21) lijkt. Hij stelt zichzelf gerust: ze is op haar werk, op het vliegveld van Tbilisi.

Wanneer Koba, met bonzend hart, het lichaam omdraait, komt zijn ergste nachtmerrie uit: het is inderdaad zijn Keti. Ze baadt in haar eigen bloed. De patholoog telt 59 diepe steekwonden, waarvan er zeker tien dodelijk zijn. Haar keel is doorgesneden en alle vitale organen zijn getroffen. Delen van het mes zijn in Keti’s lichaam achtergebleven. Het slachtoffer is duidelijk in blinde razernij vermoord.

De steekpartij dompelt de gemeenschap in diepe rouw. “Niemand heeft ooit een onvertogen woord over Keti horen zeggen,” zegt een nabestaande in een kranteninterview. Kennissen omschrijven haar eensgezind als vriendelijk en levenslustig, met een hart van goud. Keti komt uit een liefdevol gezin met vijf kinderen. Haar oma is kapot van verdriet. “Elke dag begint met huilen,” vertelt ze in het interview.

Brandende sigaret

Wie kan Keti zoiets hebben aangedaan? Voor iedereen die haar kent, is het antwoord glashelder: Otar Tsindeliani. De 21-jarige dorpsgenoot heeft met Keti op school gezeten, maar pas na hun emigratie naar Spanje bloeit er ‘iets’ tussen hen. Maar het is een onstuimige relatie dankzij Otars overmatige drank- en drugsgebruik. Op een gegeven moment drukt hij een brandende sigaret uit op haar hand en niemand gelooft dat Keti's blauwe oog het gevolg is van een botsing met een raamkozijn.

Wanneer Koba het lichaam omdraait, komt zijn ergste nachtmerrie uit: het is inderdaad zijn dochter Keti. Ze baadt in haar eigen bloed. De patholoog telt 59 diepe steekwonden

Bij haar terugkeer naar Georgië in 2023 gaat Keti in therapie. Net wanneer ze denkt dat het boek gesloten is, keert ook Otar terug in zijn geboorteland. Spanje heeft hem onlangs het land uitgeschopt wegens zijn aandeel in een gewapende roofoverval…

Uitgerekend op 28 februari, de dag voor de moord, is hij terug ‘in town’. Op Keti’s telefoon vindt de politie talloze ‘vernederende’ tekstberichten waaruit blijkt dat hij zijn ex ‘als zijn persoonlijke eigendom beschouwt’.

IJdele verdachte

In Tbilisi logeert Otar in het huis van zijn oma, op steenworp afstand van de plaats delict. In de woning vindt de politie behalve het moordwapen ook met bloed doordrenkte kleding. Nog diezelfde avond is de voortvluchtige Otar opgepakt in Zugdidi, honderden kilometers van Tbilisi en richting de Russische grens. Later blijkt dat de verdachte zichzelf heeft overgegeven, maar pas nadat hij belastende tekstberichten en foto’s van zijn telefoon heeft gewist. De politie vindt wel selfies die de ijdele verdachte tijdens zijn vlucht heeft gemaakt. Otar bekent vrijwel meteen dat hij Keti rond 2.30 ’s nachts naar buiten heeft gelokt om te ‘praten’. Bij de bouwput confronteert hij haar. Waarom ze hem niet meer wil zien. Of ze een ander heeft. Wanneer Keti hem afwijst, slaan de stoppen door. “Ik weet dat ik haar heb vermoord, maar niet hoe,” zegt hij in het proces-verbaal. “Toen ik weer bij zinnen was, was het al licht en zat ik in een andere stad.”

Door het lint

Interessant feitje: de Georgische taal is ‘genderneutraal’ en kent dus geen onderscheid tussen hij en zij. In nieuwsberichten blijkt alleen uit de context of het gaat om ‘haar zoon’ of ‘zijn dochter’. Het Georgische strafrecht maakt echter wél onderscheid: een ‘gewone moord’ betekent tien tot vijftien jaar cel, terwijl de rechter bij verzwarende omstandigheden, waaronder ‘genderidentiteit’, levenslang kan opleggen.

Bij de start van de zaak, eind juni, zet aanklager Levan Vepkhvadze dan ook vol in op ‘partnermoord’. In de rechtbank van Tbilisi schetst hij Otar als een gewelddadige bruut die zijn ex doelbewust heeft afgeslacht met de gedachte: ‘als ik jou niet kan hebben, dan zal niemand je hebben’. Gerechtelijke psychiaters bevestigen dat Otar volledig toerekeningsvatbaar is geweest.

Advocate Klara Shukvan beweert echter dat ‘femicide’ er met de haren bijgesleept is. Ze omschrijft haar cliënt als een verslaafde die, stijf van de psychotrope middelen, ‘door het lint is gegaan’. “Het is gewoon een tragedie veroorzaakt door drugs.”

Er klinken afkeurende geluiden vanaf de publieke tribune. Shukvan trekt zo fel van leer tegen Keti’s ouders dat de rechter haar een boete oplegt van 100 lari (pakweg 35 euro). Ondertussen zwijgt haar cliënt nog steeds in alle talen.

Levend verbranden

Uitgerekend op 12 september, de dag van de uitspraak, verbreekt Otar eindelijk het stilzwijgen. Veel heeft hij niet te melden. “Het spijt me,” mompelt hij. “Meer heb ik eigenlijk niet te zeggen.”

Meer dan een paar minuten beraadslaging heeft rechter Giorgi Gelashvili niet nodig: schuldig aan moord, mét verzwarende omstandigheden en dus levenslange opsluiting. Aanklager Vepkhvadze noemt het vonnis ‘eerlijk’ en ‘rechtvaardig’.

Het publiek is minder tevreden. Op de Facebook-pagina van nieuwszender Rustavi2 gaat het flink los. “Laat dit stuk vuil in de gevangenis wegrotten,” klinkt een van de meer gematigde reacties. Iemand anders oppert: “Laten ze hem martelen zoals hij die jonge vrouw heeft gemarteld.” Weer anderen zien meer heil in ‘meteen doodschieten’ of ‘levend verbranden’. Een reaguurder heeft een wel heel creatieve straf: “Alle ledematen afsnijden en weggooien. Want levenslang is eigenlijk te kort, ook zijn ziel moet gemarteld worden.”

Moord in Georgië

Volgens de Georgische evenknie van het CBS zijn er afgelopen jaar 72 moorden en 172 gevallen van doodslag geregistreerd. Voor een land met minder dan vier miljoen inwoners is dat aanzienlijk, maar het moordcijfer ligt beduidend lager dan in, bijvoorbeeld, Rusland of de Amerikaanse staat Georgia. Van het ministerie van Buitenlandse Zaken kunnen Nederlandse reizigers er, als ze opstandige regio’s Abchazië en Zuid-Ossetië vermijden, met een gerust hart op vakantie.