Handiskiër Roger Pop (54) is wereldkampioen én neef van Cruijff

Een speedboot stopt aan de houten steiger, waar de roerganger een wachtende waterskiër ophaalt om die vervolgens met een bloedvaart en met veel opspattend water achter zich aan te trekken over de zonovergoten plas. Roger Pop kijkt ze vanuit zijn rolstoel lachend na. Deze waterplas bij het Brabantse Handel is zijn meest geliefde trainingsplek en hij rijdt dan ook bijna dagelijks heen en weer tussen Amsterdam en waterskiclub De Rooye Plas om zijn conditie en vaardigheden als regerend wereldkampioen handiski op niveau te houden.

Er is geen haar op zijn hoofd die eraan denkt om dichterbij te komen wonen. “Ik heb een droomhuis in Amstelveen waar ik heel makkelijk in kan bewegen en geen drempels heb, er is een toegankelijke badkamer en alles is in principe aangepast, dus nee, ik ga daar zeker niet weg. Ik raak ook gewoon de weg kwijt zodra ik buiten Amsterdam kom. Ik ben nu nog niet helemaal topfit, dus moet ik het trainen echt heel erg doseren, maar het liefst train ik hier vier, vijf keer per week.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Gebroken rug

In 1998 vergat Roger, toen 28 jaar, zijn sleutels en hij besloot om via het balkon van de buren van zes hoog naar beneden te klimmen. Bij de val die daarop volgde brak hij zijn rug en hij lag daarna een halfjaar lang in coma. Hij werd wakker met een dwarslaesie. Voor Pop het wist zat hij in een rolstoel en hij realiseerde zich maar al te goed dat hij nooit meer zou kunnen lopen.

Roger rijdt zijn rolstoel een stukje dichterbij de tafel op het zonovergoten terras, zodat hij zijn koffiekopje kan pakken en zegt: “Ik wist dat ik een sportdoel moest hebben om me beter te kunnen focussen op mijn herstel en dat werd mijn oude jeugdliefde, waterskiën. Ik werd al snel getraind door de toenmalige wereldkampioen Christophe Fasel die in Spanje woonde. In de eerste week dat ik daar was ging Christophe op huwelijksreis dus ik moest het allemaal eerst alleen proberen,” schatert Pop hoofdschuddend. “Nou ik kan je vertellen, dat ging niet goed. Ik heb alle dieren die op de bodem van dat meertje leefden van dichtbij bekeken. Ik kwam er niet uit, ik trainde me de pestpleuris en nog ging het allemaal verkeerd.

De ski was te zwaar voor mij. Toen Christophe terugkwam lagen we al snel met z’n tweeën in het water en hij pakte één ski-touw beet en ik greep het andere touw en toen kwam ik ineens boven dat water uit. Toen had ik het te pakken. Op dat moment wist ik dat ik dit wel ging rocken. Ik heb altijd een zwemvest aan en ik zit tegenwoordig zo vastgesnoerd dat ik één ben met mijn ski. Als ik nu op mijn bek ga dan ligt de ski hier en ik lig een paar honderd meter verderop. Ik vlieg er echt uit. Dan moet ik altijd even kijken of mijn benen er nog zijn en dan zwem ik naar de ski toe.”

Al snel na zijn eerste ervaringen met handiski draaide Pop mee in de top van de wereld van het waterskiën voor gehandicapten, een sport die al tientallen jaren wereldwijd wordt beoefend. Zo werd hij in de begintijd onder andere Europees kampioen, derde van de wereld en Europees recordhouder op de slalom. In 2008 maakte hij een uitstapje naar het sneeuwskiën in het Paralympisch team. Dit liep helaas helemaal mis. “Na een crash, tijdens een training in Andorra, brak ik mijn schouder.” Roger herinnert het zich nog levendig. “Na twee operaties en twee jaar revalideren zat ik in 2010 weer op de waterski. In 2013 deed ik mee met het wereldkampioenschap handiski in Milaan maar tijdens mijn run brak er noodweer uit, waardoor mijn kans op de wereldtitel was verkeken. Toen was ik erg teleurgesteld en ik besloot te stoppen met waterskiën, waar ik later veel spijt van kreeg.”

In 1998 vergat Roger zijn sleutels en hij besloot om via het balkon van de buren van zes hoog naar beneden te klimmen. Hij werd wakker met een dwarslaesie

In 2014 raakte Pop, door andermans schuld, betrokken bij een auto-ongeluk. Hierbij brak hij zijn nek en zijn rug waardoor zijn dwarslaesie hoger kwam te zitten en weer moest hij twee jaar revalideren. In 2021 was hij klaar om mee te doen aan de Nederlandse kampioenschappen handiski en werd kampioen. In 2022 werd zijn hele schouderkop vervangen door een kop van titanium. “Met titanium naar goud, dat werd mijn motto,” grapt Roger over deze medische ingreep. “In september 2023 werd ik wereldkampioen. Ik ben nog steeds in topvorm en supergemotiveerd om ook het Europees kampioenschap, wat over een kleine twee weken in Frankrijk plaatsvindt, te winnen. En dan wil ik natuurlijk in 2025 mijn wereldtitel in Australië verdedigen.”

Brokkenpiloot

Roger Pop noemt zichzelf wel gekscherend een brokkenpiloot na alles wat hij heeft meegemaakt en hij heeft inmiddels een unieke techniek aangeleerd om goed te kunnen manoeuvreren met de beperkingen die zijn lichaam heeft opgelopen in al die jaren. “Met dat kleine beetje werkende lichaam dat ik nog heb lig ik heel erg plat op mijn ski, ik ben een met mijn ski, kun je wel zeggen. Ik doe het puur met mijn armen en mijn techniek. Ik heb weinig aan mijn buikspieren en kan niet veel bewegen met mijn lichaam. Je hebt verschillende handicaps in deze sport en dat zijn verschillende niveaus. Ik ben niveau MP2, dat is een hoge dwarslaesie met vingeruitval. Ik heb twee titanium schouders nu, maar gelukkig heb ik nog genoeg kracht in mijn handen. En dat mag ook wel, want mijn topsnelheid is 40 kilometer per uur achter die speedboot. Ik ben nu een blij mens, ja, ik ben echt blij, want ik heb diepe dalen gekend en uiteindelijk ben ik toch maar wereldkampioen geworden. Deze sport is geweldig, het water geeft me rust en de zon vind ik heerlijk, vooral voor mijn spieren.”

Van het water naar de familie, dat is voor Roger Pop zo gedaan. In 2016 rommelde het, dankzij neef Roger Pop, hevig in de families Coster en Cruijff. Na het overlijden van Cor Coster, de kleurrijke schoonvader en zaakwaarnemer van Johan Cruijff, startte zijn (stief-) kleinzoon Roger een rechtszaak om een deel van de erfenis op te eisen. Pop beweerde recht te hebben op een stuk van de nalatenschap omdat hij als erfgenaam werd genoemd in het testament van zijn opa. Cor Coster had een relatie met de oma van Roger en hij vond dat haar kinderen en kleinkinderen ook mee mochten profiteren van het geld en de bezittingen die hij zou achterlaten. Hij vond dat Danny en Johan al genoeg hadden en Pop kreeg al gauw de bijnaam ‘de opstandige neef’ in de beroemde familie.

Hoe deze erfenis-affaire afliep is nooit helemaal duidelijk geworden en Roger Pop kijkt vol aandacht naar een overvliegende vogel voordat hij wil terugblikken naar die tijd. “Over die opstandige neef wil ik wel iets zeggen, want dat ben ikzelf. Maar over die problemen van toen heb ik het liever niet. Die hebben we allemaal losgelaten dus daar wil ik niets meer over kwijt. Al het contact onderling in de familie is weer goed, dus laten we het wat dat betreft positief houden. Die rechtszaak is toen gestopt. He-le-maal gestopt. Mijn tante Danny Cruijff wilde zelf niks, ze wilde echt niks. Die heeft altijd geroepen: Over mij hoef je je geen zorgen te maken. Dus uiteindelijk was dat de uitkomst van die hele zaak, ik en m’n broer. Verder niks.”

Roger had een innige relatie met zijn opa Cor, die er onder meer voor zorgde dat hij naar goede scholen ging. Hij krijgt een grote grijns op zijn gezicht als hij over zijn opa praat. “Ik denk altijd met veel plezier aan mijn opa terug. Hij hield veel van me omdat ik een rauw randje had, altijd stout, altijd ondeugend. Daar hield hij wel van. Hij heeft mijn broer en mij net zo behandeld als zijn andere kleinkinderen, ook wat de nalatenschap betreft.”

Seksueel misbruik 

Lange tijd voelde Roger zich het zwarte schaap van de familie en hoe ouder hij werd hoe meer hij begreep van zijn eigen opstandige houding in zijn jonge jaren. Hij ziet nu ook helder in waarom hij op het dieptepunt zelfs uit het leven wilde stappen. “Ik vond het als kind heel moeilijk om te gaan met zulke beroemde mensen als Johan Cruijff en Cor Coster in mijn familie en alles wat daarbij kwam kijken. Dat vond ik heel lastig. Het was vaak allemaal teveel voor me. Ik zat zo met mezelf in de knoop dat ik niet van het leven kon genieten. Eerst was er de scheiding van mijn ouders waar ik veel last van had en daarna werd ik seksueel misbruikt. Daar heb ik PTSS aan overgehouden. Ik ben misbruikt door een man die niets met de familie te maken had en ik kon het niet vertellen toen ik zo klein was. Deze man liet zijn hondje uit en hij heeft me toen meegelokt. Ik vond zijn hondje leuk en ja…uiteindelijk…,” zucht Roger met tranen in zijn ogen. “Ik was acht jaar toen het begon en het is doorgegaan tot mijn twaalfde jaar. Ik reageerde me af door opstandig te worden, ik ramde zo van me af als iemand iets raars zei. Ik ben er nu al twaalf jaar mee bezig om het te verwerken en dankzij goede therapie kan ik er nu beter mee omgaan en ben ik ook steeds minder opstandig.

‘Die man liet zijn hondje uit en hij heeft me toen meegelokt. Ik vond zijn hondje leuk en ja…uiteindelijk…,’ zucht Roger met tranen in zijn ogen

In 2018 raakte m’n vorige relatie uit en raakte ik in een dip, door die erfeniszaak had ik problemen met m’n tante, met m’n moeder, niemand sprak meer met me. Ik werd eigenlijk heel eenzaam. En toen raakte ik in een isolement, ik werd depressief en kwam in een burn-out terecht en het werd zo heftig voor me dat ik eigenlijk wilde stoppen met het leven. Ik heb me toen aangemeld bij een euthanasiekliniek, dat waren heel heftige gesprekken en uiteindelijk wist ik het zeker: ik wilde niet meer leven, ik skiede niet meer, ik sportte niet meer en toen kwam corona, de artsen mochten niet meer de straat op dus mijn euthanasie werd uitgesteld en heeft uiteindelijk niet plaatsgevonden omdat ik het leven weer wat positiever was gaan zien in de tussentijd. Corona is voor mij dus echt een lifesaver geweest. Het was nog niet mijn tijd.”

Nog even over oom Johan 

Als kind kwam Roger vaak bij tante Danny en oom Johan thuis en daar, maar vooral bij opa Cor Coster, kwamen bijna alle grote voetballers uit die tijd over de vloer. Ajax-spelers als Johan Neeskens en Ruud Krol en daarna iconen als Gullit en van Basten heeft Pop, dankzij zijn beroemde familieleden, in zijn jeugd ontmoet. “Mijn klasgenootjes en buurtkinderen die zeiden allemaal hetzelfde: Hee, jij bent toch het neefje van Cruijff? Dat vonden ze superspannend, maar voor mij was hij gewoon mijn oom en ik vond al die vragen dan ook heel lastig.

Als ik ruzie kreeg dan zei ik wel vaak: Pas op hè, mijn oom is Johan Cruijff en die schopt je in één keer van de wereld af! Hij kan keihard trappen! Nou ja, dat soort uitspraken deed ik dus door die bekendheid van mijn oom en opa. Ik denk dat die kinderen later dachten dat ik niet goed bij mijn hoofd was, haha!”

Langzaamaan maakt Roger aanstalten om naar de houten steiger te gaan waar hij zich op het stoeltje van zijn ski zal hijsen en zich zal vastsnoeren om aan zijn inspannende training van deze dag te beginnen. De speedboot dobbert al wachtend bij de waterkant. Voordat hij zijn rolstoel echter in de richting van de oever rijdt, moet hem nog één ding van zijn hart over Johan Cruijff. “Weet je, er is altijd veel gezegd en geschreven over mijn oom Johan en ik vraag me af of dat allemaal wel waar is. Ik wil zelf dan ook even wat rechtzetten, want sommige uitspraken van mij die in het verleden zijn gepubliceerd heb ik nooit zo bedoeld of nooit zo gezegd. Ik zou gezegd hebben dat hij een rotzak was en dat hij veel gemene dingen had gedaan, maar dat is gewoon niet zo. Er zijn heel negatieve dingen gezegd die niet uit mijn mond kwamen of die ik anders had moeten verwoorden. Johan Cruijff was een lieve man en ik vond hem heel wijs. Hij is voor mij altijd best wel goed geweest en in de tijd dat ik invalide raakte heeft hij me meegenomen op vakanties en hij heeft mijn sport jarenlang gesponsord.

‘Ik kan alleen maar positief zijn over Johan en ik heb goede herinneringen aan hem. Op latere leeftijd ben ik er steeds trotser op geworden dat hij mijn oom was’

Eén van de mooiste anekdotes die ik over oom Johan heb is een uitspraak die hij deed in de tijd dat ik nog kon voetballen. Hij vroeg me toen: Wie moet de bal uitgooien? Ik zei: Geen idee, iemand die achter staat? Die het verst kan gooien? Die het hardst kan gooien? Nee, zei Johan: De beste man van het veld. Ik weer: Waarom dan? Toen zei hij: Omdat als hij ‘m uitgooit en je speelt ‘m terug dan staat hij vrij. Ik kan alleen maar positief zijn over Johan Cruijff en ik heb goede herinneringen aan hem. Op latere leeftijd ben ik er steeds trotser op geworden dat hij mijn oom was en ik kan daar nu van genieten.”

De training begint en Roger Pop straalt bij het vooruitzicht om zo weer met grote snelheid over het wateroppervlak te scheren. Voordat hij start roept de regerend wereldkampioen en passant: “Heb ik al verteld dat ik ga trouwen? Ik was al heel lang op zoek naar een vriendin en ik heb haar gevonden! Eerst heb ik het EK, dan het WK, waar ik mijn wereldrecord wil gaan verbeteren, en dan volgt het belangrijkste evenement en dat is mijn bruiloft! Mijn leven heeft een gouden randje gekregen.”

Europees kampioen?

Voor Roger Pop wacht een drukke en spannende tijd. Van 12 tot en met 15 september zijn de Europese kampioenschappen handiski in Lacanau, Frankrijk. En volgend jaar wacht het WK in Mulwala in Australië, van 27 tot en met 30 November 2025.

Voor meer informatie over Roger Pop, zijn enerverende leven en sportbeleving: devalnaarboven.nl