Sportcolumn: De kampioen van 2025 is ook al bekend 

Edwin Struis

“Eens per jaar wordt PSV kampioen,” zongen ze aan het begin van de eeuw gekscherend in Eindhoven. Ik heb een gevoel dat ze dat plaatje de komende jaren wel weer uit de kast kunnen trekken. En niet alleen omdat er bij Feyenoord niet zo snel een nieuwe Slot zal opstaan en het zo weer een paar seizoenen duurt eer Ajax de bodem van de vulkaankrater achter zich gelaten heeft. Maar eigenlijk heeft PSV de helpende hand van een falende concurrentie niet eens nodig. Het zal het vooral op eigen kracht gaan redden, mits uiteraard de trojka Bosz/Brands/Stewart intact blijft.

Tekenen dat die drie-eenheid uit elkaar zal vallen, zijn er niet. Peter Bosz zit eindelijk op zijn plaats bij een topclub waar hij zijn eigen aanvallende visie kwijt kan. Het is voor de club wel te hopen dat Ronald Koeman komende zomer goed presteert op het EK, want Bosz heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij graag nog eens bondscoach zou willen worden. Mocht Oranje sneuvelen rond de kwartfinale komt er zeer waarschijnlijk een vacature vrij in Zeist, waarop Bosz misschien wel wil solliciteren.

Maar zo niet, dan is er geen vuiltje aan de lucht in Eindhoven, waar ook niet heel veel mutaties verwacht worden in de selectie. Welke spelers kunnen nu echt hogerop, laten we zeggen naar de bovenkant van de Premier League? Jerdy Schouten kwam terug uit de Serie A en is een prima eredivisiespeler, hetzelfde geldt voor Joey Veerman die ook handelingssnelheid mist voor de echte top, maar tegen FC Twente en AZ goed uit de voeten kan. Kilometervreter Guus Til kun je er altijd goed bijhebben, Noa Lang heeft nog niets bewezen in Eindhoven, dus voordat die grote mond weer openklapt, zijn we zo een seizoen verder. Sergiño Dest had zich wél in de kijker gespeeld, maar vanwege een zware blessure zal hij vanaf begin 2025 nog gewoon in een PSV-shirt rondlopen. Eigenlijk is enkel Johan Bakayoko de enige met uitzicht op een nieuwe, wat aansprekender werkgever dan PSV.

Zonder iemand tekort te willen doen, was dit natuurlijk het seizoen van de onvermoeibare Luuk de Jong, die voor het gevoel in alle treffers een aandeel had. Niet voor niets roept bijna iedereen broer Siem na dat Luuk niet zou misstaan in de Oranje-selectie voor het EK, dat toch al niet overloopt van offensieve daadkracht. Nog één keer vlammen in het Nederlands elftal en dan weer kampioen worden met PSV, als mooi laatste kunstje. Een puik scenario, toch?

Micha Jacobs

Een puik scenario, zeg je? Dacht het niet, vriend. Ik heb liever dat Oranje er straks keihard afgaat tegen Frankrijk, Polen en Oostenrijk dan dat we Europees kampioen worden door een winnend doelpunt van Luuk de Jong. Stel je voor zeg, dat we Luuk de Jong straks moeten toezingen tijdens die rondvaart in Amsterdam: Luukie is oké, olé, olé! Of nog erger: dat hij naast Marco van Basten in de geschiedenisboeken komt te staan, op pagina’s die doordrenkt zullen zijn van mijn tranen. En dat zijn geen vreugdetranen, dat kan ik je wel vertellen.

Luuk de Jong wekt dezelfde aversie bij mij op als iemand als Jasper Cillessen. De verongelijkte provinciaal die altijd op zijn hoede voor de camera is – frons op het voorhoofd, kinnetje licht omhoog – die semi-amicaal probeert te antwoorden terwijl iedereen ziet dat dat niet in zijn aard ligt. Een ‘pleaser’ die een microfoon als bijl ziet waarmee hij ieder moment kan worden afgeslacht. Waar pas een lachje vanaf kan als hij een paar veren in zijn reet krijgt, eerder niet.

Ik stel mij voor hoe dat vroeger op school moet zijn geweest: zo’n strebertje die alleen maar zijn best doet om in het gevlei van de meester te komen. Altijd maar je best doen zodat niemand kan zeggen dat je het slecht hebt gedaan, snap je? Ik herken dat maar al te goed, want ik ben ook zo’n verongelijkte provinciaal. Althans, dat was ik. Het is dat mijn aangeboren minderwaardigheidscomplex verdween toen ik naar de Randstad verhuisde, wat een hel is voor de meeste provincialen, maar wat nog altijd een betere remedie is dan Bavaria of een seizoenkaart van PSV.

Zal ik je eens wat geks vertellen? Het zou goed voor Luuk de Jong zijn als hij naar een echte club zou gaan en een vereniging als de Philips Sport Vereniging achter zich zou laten. Natuurlijk probeerde hij dat al eens met uitstapjes naar de Bundesliga (Borussia Mönchengladbach), de Premier League (Newcastle) en naar La Liga in Spanje (Sevilla/Barcelona), maar misschien moet hij het eens proberen bij het Barcelona van Nederland: Ajax. Waar hij in de Arena met een omhaal de bal in de kruising schopt en iedereen voor hem op de banken gaat staan, omdat ze nog wel een spitsje kunnen gebruiken als Brian Brobbey na het EK daadwerkelijk voor 80 miljoen euro verkast, zoals hij zelf beweert (haha). Een marktwaarde waar De Jong nooit aan zal kunnen tippen, zelfs niet als hij de EK-finale beslist met een onmogelijke volley van bij de cornervlag.