Week van Toen: De ideale man kijkt gewoon naar porno (1994)

Echte mannen, bestaan ze nog? Tuurlijk, zeggen we dan: we zetten er niet voor niks elk jaar honderd op een rij in onze jaarlijkse Echte Mannen Top 100. Maar toch wordt er tegenwoordig steeds vaker aan getwijfeld. Want een echte man, wat is dat? En worden mannen werkelijk in hun mannelijkheid aangetast als ze niet meer ‘gewoon man’ mogen zijn?

Voor iedereen die denkt dat dit een discussie is die pas de laatste jaren speelt, hebben we nieuws: het is een vraagstuk dat al zo oud is als de mensheid. Sterker nog: precies dertig jaar geleden legden we dit gegeven ook al eens op de snijtafel.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

‘De milde macho’, dat was blijkbaar wat de Ideale Man moest zijn in 1994. “Stoer én teder, zorgzaam én spannend, zelfverzekerd én gevoelig”, dat was zo’n beetje onze samenvatting van wat alle psychologen en bladen als Playboy en Viva ons voorschotelden. De Viva-redactie had destijds de meeste noten op haar zang als het over de Ideale Man ging. Waar hij aan moest voldoen volgens het inmiddels ter ziele gegane vrouwenblad? “Sneller carrière maken, meer verdienen, luiers kunnen verschonen en zijn eigen overhemd kunnen strijken.”

Maar daar bleef het niet bij: fysiek moest het ook allemaal kloppen. “Zijn kontje moet feilloos in een (Levi’s) 501 passen en hij moet voortdurend zichtbaar hunkeren naar zijn vrouw die hij perfect kan bevredigen alvorens hij zelf aan zijn trekken komt.” Ofwel: eerst de vrouw, dan de man. Of nog anders gezegd: feminisme zoals het eigenlijk niet is bedoeld.

De Ideale Man in 1994: ‘In bed moet hij een genadeloze vent zijn’ 

Blijkbaar was dat dertig jaar geleden allemaal heel erg nodig. Uit een onderzoek waar meer dan duizend vrouwen van alle rangen en standen aan meededen, bleek namelijk dat maar liefst 86 procent vond dat mannen met te weinig aandacht voor de verlangens van hun partner vreeën. En een nóg hoger percentage, 90 procent maar liefst, vond dat ‘de man’ beter moest luisteren. Naar de vrouw, uiteraard. Maar dat waren waarschijnlijk vrouwen die de voorhoede vormden van wat nu woke wordt genoemd.

Gelukkig werd ‘ons mannen’ ook nog wat gevraagd. Door Playboy bijvoorbeeld die eenzelfde enquête hield. Daaruit bleek dat de man zelf (ervan uitgaande dat Playboy voornamelijk door mannen werd gelezen) graag ‘lol in het leven’ wilde hebben, carrière wilde maken én seksueel trouw wilde zijn. Natuurlijk zei hij dat laatste, want iets anders zou thuis waarschijnlijk niet worden gewaardeerd. Over taboes deed de Playboy-lezer overigens niet moeilijk: de Ideale Man mocht volgens hem best af en toe een potje janken en over een pornootje op z’n tijd moest ook niemand moeilijk doen. Dat kwam de vrouw uiteindelijk ook ten goede, want uit zo’n filmpje viel namelijk genoeg te leren.

Lydia Rood, een schrijfster van erotische verhalen die we ook aan de tand voelden, had eigenlijk de perfecte samenvatting in huis: “Een man moet vooral geen softie zijn. Dat vind ik eng, bijna vies. Nee, in bed moet hij vooral een genadeloze vent zijn.” Mooi zo: dan zijn we allemaal dus Ideale Mannen!