Sportcolumn: Sowieso penalty’s tegen de Schotten en de Duitsers!

Edwin Struis

Ook zo’n zin in twee interlands om des Bosschaarts baard? Nee, ik ook niet. Verheugde me al op nieuwe Feyenoord-spelletjes binnen de lijnen, na de steen-papier-schaar-voorstelling onlangs tegen Heracles. Blindemannetje lijkt me uitstekend geschikt voor Santiago Giménez, dolende als hij is, en Mens-erger-je-niet is momenteel op het lijf geschreven van coach Arne Slot, die nu al uitkijkt naar het moment dat hij straks de deur van de Kuip achter zich dichttrekt. De rek begint er een beetje uit te raken, de man snakt naar een nieuwe omgeving met spelers die hun kinderlijke behoeftes bij voorbaat thuis etaleren.

De komende week kan hij even op adem komen van het eredivisiegeweld, want we mogen onze oranje bril weer op. Oefenen met het oog op het komende EK, waarvan we nu al weten dat we die nooit gaan winnen, maar ja, voor de vorm en ter verhoging van het groepsgevoel kunnen zulke oefenpotjes geen kwaad. Hoewel we nog drie maanden verwijderd zijn van het spektakel en we onze eerste tegenstander op 16 juni in Hamburg nog steeds niet weten, beginnen de contouren van de basiself zich af te tekenen.

Wat mij deugd deed, was de prestatie van Virgil van Dijk, die tijdens de clash tussen Liverpool en Manchester City de veelgeprezen en -scorende Erling Haaland compleet in z’n zak had. Met dit soort optredens eindigde hij in 2019 als eerste in de UEFA-verkiezing van Speler van het Jaar, waarbij hij Lionel Messi en Cristiano Ronaldo voorbleef. Later zakte hij wat weg, acteerde hij meer een defensieleider dan dat hij er een was, maar met deze Van Dijk kun je altijd hopen op de nul achterin, mits er achter hem een doelman van enig niveau wordt opgesteld.

Tja, en nu wordt het al lastig. Verbruggen, Flekken, Bizot, Bijlow, Olij; er steekt er niet echt één bovenuit, al doet Bizot het heel aardig bij de Franse revelatie Brest. Verbruggen houdt vaak de bank warm bij Brighton en Bijlow ziet meer wacht- dan kleedkamers vanbinnen.

Op defensief gebied hoeven we ons weinig zorgen te maken, de echte problemen beginnen in het creatieve en afmaakgedeelte. De balverliefde Frenkie de Jong kan zo aan de slag bij PostNL, als uithangbord van het postbodevoetbal. De selectie van Georginio Wijnaldum is een gotspe en voorin missen we koelbloedige afmakers. Zelfs als je de kracht van Brobbey, het frivole van Depay en de onverzettelijkheid van Weghorst in één mal gooit, komt er nog steeds geen goede spits uit. Nou ja, dan maar weer flink op penalty’s gaan oefenen.

Micha Jacobs

Grappig dat je over penalty’s begint. Heb je Depay vorige week nog gezien? Die hield tachtig minuten lang de bank van Atlético Madrid warm tegen Inter, kwam het veld in en maakte vlak voor tijd een puike spitsengoal (2-1) waarmee hij Atlético naar de verlenging en uiteindelijk penalty’s schoot. Wie nam de eerste? Depay. Hoe deed ie dat? Gedecideerd. Laten we ons over hem dus in ieder geval geen zorgen maken. En laten we het ondertussen dan ook niet over Davy Klaassen hebben die met zijn verse coupe soleil tien minuten vóór die pingels namens Inter het veld in kwam (omdat ie zo’n goeie penaltynemer is?), maar hopeloos faalde vanaf de stip waarna Inter uiteindelijk uit de Champions League vloog.

Ook grappig dat je over keepers begint, want nóg belangrijker dan het hebben van goede penaltynemers is een goede keeper tussen de palen. Bij mijn weten wonnen we dit millennium maar twee keer na penalty’s: tegen Zweden in 2004 en tegen Costa Rica in 2014. Die eerste keer hadden we Van der Sar in de goal (die later nog na penalty’s de Champions League met Manchester United zou winnen) en Tim Krul, de gewezen penaltykiller die de allerslechtste penaltykiller ter wereld (Jasper Cillessen) in de laatste seconde van de verlenging verving. Waarmee ik maar wil zeggen: je kunt tien van de allerbeste penaltyspecialisten ter wereld in je elftal hebben, maar als je keeper er geen enkele tegenhoudt ben je uiteindelijk nergens. Kijk maar naar die verschrikkelijke Argentijn, Emiliano Martínez, die niet alleen Ajax vorige week tot wanhoop dreef met Aston Villa (Aston Villa-Ajax X-X), maar ook Oranje op het afgelopen WK en Frankrijk in de WK-finale. Twee penaltyseries, vier gestopt. Andries Noppert – kennen we ’m nog? – redde er ook nog eentje tegen Argentinië, dus die kun je met z’n 2,03 meter ook nog altijd overwegen, ware het niet dat je met hem in de goal in de reguliere speeltijd al met 5-0 in de touwen ligt waardoor het nooit tot penalty’s zal komen.

Oranje oefent nu tegen Schotland (vrijdag) en Duitsland (dinsdag): waarom doen we sowieso niet een penaltyserie na afloop, ongeacht de uitslag? Oefenwedstrijden zijn toch om te oefenen? Waarom oefent er dan niemand op penalty’s, behalve op de training? Ik denk dat niemand daar een probleem mee heeft, de spelers niet en het publiek ook niet. Ofwel: worden we daar niet allemaal beter van? Ik zal het eens voorstellen aan de KNVB, u hoort ervan!