Aan deze voetbalbobo’s zit een steekje los (misschien wel twee)

Jesús Gil y Gil (Atlético Madrid) 

Met een krokodil naar de club
“Ik ben het spuugzat en kan het niet langer aanhoren dat ik voor klootzak word uitgemaakt op de eretribune,” zegt Jesús Gil y Gil in 2003. Na zestien jaar legt hij de voorzittershamer van Atlético Madrid neer. “Ik hou het niet langer vol. Er is een gebrek aan respect voor mij en ik word er te moe van om steeds maar weer voor oplichter te worden versleten.” De term oplichter is nog een van de lichtste etiketten die op hem zijn geplakt. Moordenaar of racist wordt hij ook regelmatig genoemd.

Gil y Gil is rijk geworden in de bouwindustrie, zo ongeveer om ieder project hangt de geur van corruptie. Tragisch dieptepunt: in de jaren 70 komen 38 bouwvakkers om het leven bij een van zijn projecten, de latere burgemeester van Marbella moet de cel in wegens nalatigheid. Niet lang, hij krijgt gratie van zijn grote vriend Franco. Hij komt vrijwel overal mee weg, de Spanjaard heeft immers uitmuntende connecties.

In 2002 krijgt hij 42 jaar cel aan zijn broek, maar hij gaat steeds in beroep en hoeft nooit te zitten. Dat indrukwekkende vriendenbestand brengt hem ook de macht bij Atlético. In die zestien jaar versleet hij niet minder dan veertig trainers. Ook over de spelers is hij vaak ontevreden. In 1995 neemt hij een krokodil mee naar de club, misschien gaan de voetballers daar eindelijk eens harder van werken. Na een matige partij oppert hij de Colombiaan Adolfo Valencia te onthoofden en vervolgens wit te schilderen. En die linksback van Real Madrid? Roberto Carlos doet hem sterk denken aan een orang-oetang.

Ook bij Ajax maken ze kennis met de dwaze denkbeelden van Gil y Gil. “Het lijkt hier FC Congo wel, de zwartjes groeien als paddenstoelen uit de grond,” zegt hij op de Spaanse televisie als hij in 1997 een rondleiding krijgt door de Johan Cruijff Arena. “Hebben ze hier een oliebollenmachine die zwartjes maakt?” Coach Louis van Gaal hangt de uitspraken op in de kleedkamer, bij de return weigert het Ajax-bestuur te dineren met de voorzitter. Gil y Gil overlijdt in 2004 op 71-jarige leeftijd.

Romeo Anconetani (Pisa) 

Zoutstrooiende krankzinnige
Vraag Wim Kieft en Mario Been naar hun periode in Pisa en bij beiden verschijnt de gestalte van Romeo Anconetani al snel op het netvlies. Zo’n beetje iedere Italiaanse club heeft een kleurrijke voorzitter, zeker in de vorige eeuw, maar niemand maakte op de twee Nederlandse spelers zo’n indruk als Anconetani. Een oud-soldaat die diende tijdens de Tweede Wereldoorlog, zijn zoon zou hij later Adolfo noemen.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.